- See more at: http://www.all4blogs.gr/arthra/kante-aytomata-ta-exoterika-link-na-anoigoyn-se-neo-parathyro#sthash.CzJeFc1E.dpuf Counting SMiLES: Οικονομικές επαφές....τρίτου τύπου!

Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2014

Οικονομικές επαφές....τρίτου τύπου!

Ήμουν ένα σπάταλο πλάσμα μέχρι να γίνω μάνα. Ο χάσμπαντ μου έλεγε πως ακόμα και σε ένα ερημονήσι να με αφήσουν, πάλι θα βρω κάτι να ψωνίσω! Άκου εδώ κακίες! Α πα πα πα!

Θυμάμαι ως ελεύθερη εργαζόμενη νέα, ψώνιζα διάφορα, επέστρεφα σπίτι και είχα ανάκριση από τη μαμά μου.  Είτε λοιπόν της έλεγα πως είναι μιας φίλης μου, ότι τα πήρα προσφορά/σε παζάρι/στις εκπτώσεις, είτε τα έκρυβα! Κάποιες φορές μάλιστα, ανέβαινα σπίτι χωρίς ψώνια, με περίμενε κάτω η κολλητή μου, έμπαινα εγώ κυρία με άδεια χέρια και αφού γλίτωνα τη  μητρική μουρμούρα, έβγαινα στο μπαλκόνι (μέναμε στον 1ο όροφο) και μου τα πετούσε η συνωμότισσα φιλενάδα από την πυλωτή (ευτυχώς μένουμε στον 3ο τώρα σε περίπτωση που μπουν ιδέες στα τέκνα μου!)! Ούτε γάτα ούτε ζημιά λοιπόν! Άντε μετά να καταλάβει η αθώα μανούλα μου αν φοράω κάτι καινούριο ή παλιό.  Βέβαια τώρα ομολογώ παλιές αμαρτίες και με διαβάζει, αλλά ας όψεται, αμαρτία εξομολογουμένη ουκ έστιν αμαρτία:)  Αλλά μου έλεγε η καημένη "Μάζευε τα λεφτά σου, μην τα σκορπάς, θα έρθει μια εποχή και θα τα χρειάζεσαι!"  Που να την ακούσω εγώ! Σε λίγα χρόνια τα ίδια θα λέω στα παιδιά μου. Τελικά όσο και να θέλουμε να αποφύγουμε τη μετάλλαξη, σαν τις μανούλες μας γινόμαστε:)

Όχι πως τώρα δηλαδή εξελίχτηκα σε φραγκοφονιά.  Απλά προσέχω που και πως θα ξοδέψω τα χρήματά μου.  Όχι μόνο λόγω της κρίσης, αλλά και λόγω της μητρότητας.  Δεν θέλω να μεγαλώσω μικρά σπάταλα και κακομαθημένα τερατάκια.
φώτο από εδώ

Δεν γουστάρω τη μιζέρια με την καμία αλλά ούτε και τις περιττές αγορές. Εκεί που ξοδεύω και δεν το παίρνω χαμπάρι βέβαια, είναι το σούπερ μάρκετ! Σας συμβαίνει αυτό? Είναι λέτε το κατοχικό σύνδρομο? Που θέλω να είναι γεμάτα τα ντουλάπια λες και θα γίνει πόλεμος???  Αυτό από τη μανούλα μου το κληρονόμησα! Όποτε πηγαίνω στο πατρικό μου και κάνω επιδρομή στην κουζίνα, έχει 20 νουνού, 10 πακέτα μακαρόνια, 10 πακέτα ζάχαρη, κ.α. (Αθάνατη Ελληνίδα Μάνα!)

Στη δική μου φαμίλια λοιπόν, ο Νο 1 σπάταλος, για την πάρτη του πάντα, είναι ο κανακάρης μου! Όπου και να πάμε οπού πωλούνται πράγματα, πρέπει να καταναλώσει κάτι! Θες σε σούπερ μάρκετ, στο ψιλικατζίδικο, στο μανάβη, σε παιχνιδάδικα, σε βιβλιοπωλεία, σε μεγάλα γενικά πολυκαταστήματα, σε καμιά ταβέρνα, σε πλανόδιο πωλητή, κλπ κλπ κλπ  

Ενώ κάνουμε συμφωνία πριν πάμε κάπου πως δεν θα πάρει τίποτα ή πως μπορεί να αγοράσει κάτι μέχρι πχ 5 ευρώ, όταν φτάνουμε στον προορισμό μας,  λησμονεί κάθε υπόσχεση και αρχίζει τη μουρμούρα και τη ζητουλίαση! Αρχίζουμε ήρεμα και καταλήγουμε σε κλάματα και οδυρμούς.

Υπάρχουν φορές που χτυπιέται και κοκκινίζει από την μανία του για να γίνει το δικό του. Φυσικά δεν λυγίζω εγώ ο βράχος!  Κλώνος της Εύα Μπράουν ένα πράμα. Εντάξει, ίσως έχω υποκύψει σε ένα ποσοστό 5%!  Γενικά όμως είμαι σε καλό δρόμο.

Δεν είμαι μπιτς αλλά δεν θέλω να μάθει να ζητάει ότι βλέπει.  Του εξηγώ πολλές φορές πως δεν έχουμε λεφτά ή πως δεν μας φτάνουν για να πάρουμε αυτά που θέλει, πως άλλα παιδάκια δεν έχουν να φάνε και εκείνος γίνεται άπληστος, πως τα χρήματα κερδίζονται με κόπο και πως πρέπει να προσέχουμε πως θα τα ξοδεύουμε, κ.α.

Έχω βάλει σκοπό να τον κάνω να συνειδητοποιήσει την αξία των χρημάτων.  Είναι ήδη 7 ετών και δεν δέχομαι καμία δικαιολογία περί ηλικίας. Ξέρει να διαβάζει, να γράφει, να χειρίζεται τις ηλεκτρονικές συσκευές με μαεστρία, είναι πανέξυπνος. Ώριμο δεν θα τον έλεγα ακριβώς αλλά τελικά πότε ωριμάζουν 100% οι άντρες? Δεν είναι μπηχτή αυτό. Εννοώ πως πάντα μένουν λίγο (έως και πολύ) παιδιά:)

Έχει τύχει να πάμε στη λαϊκή και τους κάνω μαθήματα οικονομίας και παζαριών. Πχ το 1 πεπόνι = 2 ευρώ, τα 2 προσφορά = 3 ευρώ. Πόσα ευρώ γλυτώσαμε παιδιά? Η' πχ στο σούπερ μάρκετ. Θέλω να αγοράσω ένα απορρυπαντικό για το πλυντήριο. Τους βάζω και ελέγχουν τις τιμές και τα ml και μαζί αποφασίζουμε ποιο συμφέρει καλύτερα.  Βέβαια παράλληλα τους τονίζει ο μπαμπάς τους (για να λέμε και αλήθειες) πως αρκετές φορές το ακριβό είναι και καλύτερο. 

Τις προάλλες είχαμε επισκεφθεί το γνωστό σουηδικό πολυκατάστημα.  Έχει μανία με τα λούτρινα ο κανακάρης μου. Ήδη έχει καμιά 10αρια (δεν υπολογίζω όσα έχω χαρίσει!).  Πριν ξεκινήσουμε του εξήγησα πως πάμε να αγοράσουμε συγκεκριμένα πράγματα που χρειαζόμαστε και να μην ζητήσει τίποτα επιπλέον. Του υποσχέθηκα παγωτό μηχανής στην έξοδο.  Τα μιλήσαμε, τα συμφωνήσαμε!
Εκεί έπαθε κρίση όταν αντίκρισε τα καλάθια με τα λούτρινα ζώα! Ωρυόταν να πάρει ένα μεγάλο καρχαρία.

Ξεκίνησε την πολιορκία:


-Το θέλω! (εγώ: Δεν έχω λεφτά!)

-Πάρε μου τηλ τον παππού να μου δώσει λεφτά! (εγώ: Δεν έχει ούτε ο παππούς λεφτά)

-Πάρε μου το μπαμπά να μας βάλει στην τράπεζα! (εγώ: Του τα 'χω φάει όλα!)

-Θα πω στο μπαμπά να μου το πάρει! (εγώ: αν στο πάρει ο πατέρας σου, θα κοιμηθεί στον καναπέ!)

-Δεν έχω καρχαρία! (εγώ: Ναι, άλλα έχεις όλο το υπόλοιπο ζωικό βασίλειο!)

Τελικά μετά από 1 ολόκληρη ώρα πείσματος και δακρύων, δεν αγοράσαμε το λούτρινο της έριδος! Μου κρατούσε μούτρα όλη την υπόλοιπη ημέρα! Αυτό το πείσμα από μένα το πήρε!

Πριν λίγες μέρες και ενώ ήταν η Αναστασία στα αγγλικά και εμείς οι δυο στο σπίτι, μου λέει "Θα μου πάρεις παγωτό?"  Του απάντησα πως έχουν ήδη φάει αρκετά μες την εβδομάδα και πως αυτά που τους αρέσουν είναι ακριβά και δεν μπορώ να δίνω 2+2= 4 ευρώ για παγωτά καθημερινά! Είναι πολλά 4 ευρώ τη μέρα για παγωτά όταν άλλα παιδάκια δεν έχουν να πιουν γάλα.

φώτο από εδώ
Άρχισε τη γκρίνια πάλι και του λέω "Αν θέλεις, πλήρωσέ το με τα δικά σου χρήματα, αυτά του κουμπαρά σου (τους βάζουμε κατά καιρούς ψιλά, από 5 λεπτά έως και μαξ 1 ευρώ) για να καταλάβεις την αξία των χρημάτων".  Το σκέφτεται λιγάκι και μου λέει εντάξει! Αρχίζει να βγάζει τα ψιλά και να μετράει για να φτάσει στα 2 ευρώ. Του φάνηκαν πολλά και δίστασε στην αρχή αλλά μπρος στην απόλαυση του παγωτού, λύγισε.

Φτάνουμε στο ψιλικατζίδικο της γειτονιάς,

Μου προτείνει να πάρουμε και στην αδελφή του και σκέφτομαι τι γλυκός αδελφός που είναι! Τι καλά παιδιά που μεγάλωσαμε, τι αγάπη είναι αυτή και λοιπά γλυκανάλατα και τρυφερά.
  
Του απαντώ πως αν θέλει να την κεράσει εκείνος γιατί εγώ δεν έχω σκοπό να ξοδέψω ούτε φράγκο! Σκέφτεται λιγάκι πως για να πάρει και στην αδελφή του παγωτό, θα πρέπει να πάρει φθηνότερο και μου απαντάει:

"Μαμά, έχω δύο ιδέες:

1) Δώσε εσύ τα λεφτά για το παγωτό της Αναστασίας και θα πω στο μπαμπά να στα δώσει το βράδυ!
2) Ας μην φάει η Αναστασία παγωτό! Δεν θα της κάνει καλό!"

(Τι μας λες καλέ, έχει κι άλλο έξυπνο παιδί η μάνα σου?)


Τελικά το συζητήσαμε και πήρε δύο φθηνότερα, από 1 ευρώ του καθένα. Μ'έκανε πολύ περήφανη:)

Πιστεύω απόλυτα πως στα παιδιά πρέπει να λέμε αλήθειες.  Δεν είμαι υπέρ του ροζ σύννεφου πως όλα είναι καλά και πως πρέπει να αποκτούν ότι ζητάνε.  Κάποιες φορές διαφωνούμε με τον χάσμπαντ επειδή θέλει να τους κάνει τα όλα τα χατίρια και πως κακώς τους λέω πως δεν έχουμε τα απαραίτητα χρήματα. Γιατί δηλαδή πρέπει να έχουν 5 ζευγάρια παπούτσια ο καθένας ή να πηγαίνουν κάθε εβδομάδα για τραμπολίνο? Όταν για κάτι έχεις μοχθήσει/δουλέψει/παλέψει να το αποκτήσεις, τότε το εκτιμάς. Ακόμα θυμάμαι το πρώτο πράγμα που αγόρασα με τα δικά μου χρήματα, αυτά του babysitting που έκανα ως έφηβη. Ένα καφέ μπουφάν Chevignon που το πρόσεχα σαν τα μάτια μου. 

Επειδή λοιπόν τα παιδιά μας θα κυβερνήσουν τον κόσμο τούτο αύριο μεθαύριο, στα χέρια μας είναι το μέλλον αυτής της γης.  Πρέπει να τους μεταδίδουμε σωστές αξίες και ιδανικά.  Σαν γονείς, να μεγαλώνουμε τίμιους, ενάρετους και ταπεινούς ανθρώπους που εκτιμούν την αξία των πραγμάτων και ξέρουν να μοιράζονται. 

Μέχρι λοιπόν να ολοκληρώσω την εκπαίδευση, μετράτε εσείς χαμόγελα και stay tuned. Γιορτάζω σε λίγες μέρες και θα σας έχω σούπερ αστυνομικό φυσικά, βιβλιοδιαγωνισμό! Θα έρθετε λοιπόν για ευχές και αν είστε τυχεροί θα τσιμπήσετε δωράκι:)

Δήμητρα


ΥΓ Και δεν ξεχνάμε τις Mama Colada κάθε Τετάρτη στον ifeelkid 11:00-12:30 που μας μεταδίδουν το κέφι και τη ζωντάνια τους!


29 σχόλια:

  1. "2) Ας μην φάει η Αναστασία παγωτό! Δεν θα της κάνει καλό!"

    χαχα...δεν μπορείς να πεις, είχε επιχείρημα το παιδί!!!

    Να είστε καλά!
    Φιλιά πολλά και καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαράκι μου ναι ο άτιμος. Είναι πανέξυπνος:)) χα χα χα
      Φιλάρες πολλές. Να χαίρεσαι τα δικα σου αστέρια!!!

      Διαγραφή
  2. Αχ, αυτα κανει το αγορακι σου; Κι εμενα ο μεγαλος μεχρι τωρα εβαζε στο καροτσι ο,τι μπαλα εβρισκε, μονο με τις μπαλες ειχε κολλημα, τωρα πεταει μεσα τα παντα και εγω κρυφα τα βαζω πισω!
    Πολλα φιλακια Δημητρουλα!
    Προκαταβολικα χρονια πολλα μηπως το ξεχασω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χα χα χα. Και εγω το κανω αυτό! Εκείνος βάζει, εγώ τα βγάζω λίγο πριν φτάσουμε στο ταμείο. Και βλέπω καμια φορά άσχετα πράγματα πάνω σε άσχετους πάγκους και σκέφτομαι πως κι άλλες μαμάδες περνάνε τα ίδια και γελάω μόνη μου:)))
      Γιορτάζουμε συνονόματη και ποιος μας πιάνει!!!!!

      Διαγραφή
  3. Ο μικρός μου ζηταέι σε μεγάλο βαθμό και παρολο που βαζω κανονες η επισκεψη στο σουπερ μαρκετ ειναι δυσκολη. Που θα πάει θα μάθουν. Ελπίζω δηλαδη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το σούπερ μάρκετ είναι δύσκολη κατάσταση όταν με συμοδεύουν τα τέκνα Μαράκι. Μου κοστίζει πολύ παραπάνω:)) χα χα χα.
      Που θα μας πάνε, θα μάθουν. Στο χέρι μας είναι νομίζω:)
      Φιλάρες πολλές φιλενάδα μου γλυκιά!!!

      Διαγραφή
  4. Δημητράκι μου, η φιλοσοφία σου (...έτσι όπως εξελίχθηκες! χαχα!) με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη. Απλά έχω την τύχη να έχω έναν γιο που είναι κι εκείνος της οικονομίας κι έτσι δεν έχουμε τέτοια θέματα τώρα πια! Εγώ πάλι ως παιδί, έστω και 100 δραχμές να είχα στην τσέπη (κι ας πεινούσα μετά), έμπαινα σε...βιβλιοπωλείο και έφευγα με 0 δραχμές! Και μετά απλά καθόμουν μέσα...και διάβαζα το βιβλίο! Αχαχα! Γλυκά φιλιά :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς μου την ξανθιά οπτασία:)
      Μου δίνεις ελπίδα!! Δηλαδή υπάρχει βελτίωση στο μέλλον;;; Χα χα χα. Επειδή έγραψες "τώρα πια" το λέω:)))
      Μωρέ για τα βιβλία να τα σκάσω. Όχι πως δεν ζητάνε και βιβλία. Ίσα ισα. Απλά ο μικρός, θέλει τα πάντα όλα και δεν μαζεύεται. Θα έχω πρότυπο το γιο σου λοιπόν!!! Χα χα χα.

      Διαγραφή
  5. Αχ, στα χνάρια σου θα πατήσω, με βλέπω...
    Έχω και το δίχρονο που έχει πάρει θάρρος και πιάνει ό,τι μπορεί από τα χαμηλά ράφια και τρέχει να το πάει μόνος του στο ταμείο... Μας έχουν μάθει όλοι στο σούπερ μάρκετ της γειτονιάς...
    Η φιλοσοφία σου είναι πολύ σωστή, και αργά ή γρήγορα περνάει στα παιδιά. Η επιλογή του πάντως να πάρει 2 οικονομικότερα παγωτά για να δώσει και στην αδερφή του με συγκίνησε! Φιλάκια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ αυτό το σούπερ μάρκετ!!! Η επίσκεψη με τα παιδιά και κυρίως τον Παναγιώτη, μου κοστίζει 20 ευρώ παραπάνω, αναλόγως τη διάθεσή τους:)))
      Ώστε άρχισε και ο Γιώργος σου τις ζουζουνιές;;; Χα χα χα. Εντάξει το παιδί στηρίζει το food blog της μαμάς του, δικαιολογείται:))))
      Ναι, ο άτιμος π κανακάρης μου είναι και ευαισθητούλης! Όταν δεν πλακώνεται με την αδελφή του, την λατρεύει:))

      Διαγραφή
  6. μου ελειψες Δημητρουλα.... Και ποσο μα ποσο μου θυμισες εμενα... Κι εγω οταν ημουν πιο νεα-γκουχ γκουχ- ξοδευα ολα τα λεφτα μου σε ρουχα.. χαζομαρες.. Αν τα ειχα ολα αυτα τα λεφτα θα ημουν πλουσια..χαχαχ... Βεβαια ηταν δικα μου λεφτα γιατι δουλευα και τα εβγαζα.. Αλλα οπως και να εχει ειμαι σπαταλη.. Τωρα βεβαια που πρεπει να φροντισω για ολοκληρο σπιτι.. κανω κρατει..Δεν ψωνιζω για μενα αλλα για το Νικολα.. Αλλα μονο ρουχα.. Στα παιχνιδια εχει μαθει και δεν ζηταει.. Ευτυχως.. Πάντως αυτος λουτρινος καρχαριας ειναι ολα τα λεφτα!! Αλλη φορα να τον βαλετε στον προυπολογισμο!! πολλα φιλια Δημητρουλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εμείς τελικά ως άγρια νιάτα Ελπιδάκι, κάναμε τις ίδιες εξυπνάδες:)))
      Και εγώ πλέον προτιμώ να ξοδεύω για τα παιδιά παρά για μένα. Άντε και για το σπίτι:))
      Ο γιόκας μου δεν περιορίζεται δυστυχώς σε κάτι. Εδώ προχτές μου ζητησε να κάνει fish spa!!! Το καταλαβαίνεις;;;;;;;
      Όσο για το λούτρινο καρχαρία, θα σε φάω άτιμη!!! Άσε και θα πάω αύριο μάλλον και πως θα γλυτώσω δεν ξέρω ξανά:))) χα χα χα

      Διαγραφή
  7. Tι γλυκός ο μικρός σου που τελικά πήρε δυο παγωτά για να κερασει και την αδερφή του...
    Καλά κάνεις πάντως...Δεν έχω παιδιά αλλά θεωρώ πως ακόμα και αν έχεις την άνεση δεν πρεπει να του περνάς την νοοτροπία "σου αγοράζω ο,τι θες"
    Εγώ πάλι σαν παιδί ποτέ δε ζήταγα παιχνίδια. Πηγαίναμε μου λεει η μαμά μου σε παιχνιδοπωλεία για να πάρουμε δώρο σε κάποιο παιδάκι και δε ζήταγα ποτέ τίποτα ακόμα και αν με ρώταγε τι θέλω...
    Τα λεφτά όμως τους τα έφαγα στα βιβλία....Ο μπαμπάς με το μέρος μου η μαμά είχε αρχίσει την γκρίνια...Οχι πως δεν ήθελε να διαβάζω αλλά ε να παίρνεις 2 βιβλία την Παρασκευή και την Κυριακή να τους λεω πως τα διάβασα και θέλω άλλα δε το λες και πολύ οικονομικό....
    Επειδή το έχω ακόμα το συνήθειο περιμένω το διαγωνισμό :)

    Φιλιά κορίτσι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαχα χα. Έχεις δίκιο για τα βιβλία και εννοείται πως τα λατρεύουμε και έχουμε άπειρα στο σπιτικό μας. Εκεί ομως πραγματικά δεν με πειράζει να δίνω λεφτά! Αξίζουν και την παραμικρή δεκάρα:) Βέβαια όσο μεγαλώνουν τα παιδιά, μεγαλώνουν και οι ανάγκες τους σε βιβλία οπότε σε λίγο καιρό θα νιώθω σαν τη μανούλα σου υποθέτω:)
      Σε περιμένω για το διαγωνισμό λοιπόν!!!!

      Διαγραφή
  8. Κάπως έτσι άρχισα κι εγω με τα δικά μου ,να τους λεω πως δεν εχω χρηματα για ό,τι μου ζητουσαν κι αυτα σταματησαν να ζητάνε .....αλλά ειδα πως αγχωθηκαν για το αν εχουμε χρηματα για το οτιδήποτε!
    Οπότε το γυρισα και τους λεω πως ναι εχω χρηματα για να το παρουμε ,αλλά πόσο το χρειαζόμαστε;
    Εκει ρίχνω το βαρος και συζηταμε αρκετα ,γιατί ειδικα τα δικά μου παιδια παρατανε ευκολα το παιχνιδι που πριν ''πέθαιναν'' γι αυτο ! Εμεις μένουμε και στην επαρχία και από φέτος παίζουν μόνα τους σε διπλανο αθλητικο κέντρο που εχουμε(εγω επιβλέπω απο το μπαλκόνι) . Βλέπουν τους φίλους τους και δεν χρειαζεται να παιζουν μέσα στο σπίτι...παιζουν μ'αυτα που έχουν!
    Αν με ''πεισουν '' πως χρειαζονται αυτο που θελουν ,κανω συμφωνια μαζι τους ,πως αν δω να το καταστρεφουν ή να το παραμελουν θα περασει ενας χρονος για να μου ζητησουν κάτι και ήδη το πραγματοποιουμε αυτο ,το εχουν καταλάβει κι αυτά και δεν ζητανε....ειμαι κι εγω βράχος σε αυτα τα θέματα!
    φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καταλαβαίνω πολύ καλά τι εννοείς Νασιούκα και έχεις δίκιο. Ήταν κάτι που σκέφτηκα εξαρχής, πως δλδ μπορεί να αγχωθούν. Αλλά ο μικρός ειδικά, αναίσθητος:)) Η Αναστασία είναι μετρημένη και ώριμη και ζητάει μόνο όταν πραγματικά χρειάζεται κάτι.
      Ξέρεις πόσες συζητήσεις κάνουμε με τον Παναγιώτη;;; Είχε γενέθλια το Σεπτέμβρη και επειδή δεν κάναμε πάρτυ, του είπαμε να διαλέξει να πάρει κάτι που θελει και χρειάζετα μέχρι κάποιας αξίας φυσικά. Πήγαμε στο παιχνιδάδικο και αφου το γυρίσαμε όλο πολλές φορές και κάναμε συζητήσεις πως αυτό το έχει, εκείνο το έχει, το ´αλλο το ειχε και το βαρέθηκε, το αλλο το χαρίσαμε, τούτο δεν του αρέσει, τελικά συνειδητοποίησε πως τα ειχε όλα τα παιχνιδια! Δεν πτοήθηκε ομως! Βρήκε κάτι να παρει που φυσικά το βαρέθηκε σε 3 μέρες!!! Μου γύρισε το μάτι!! Χίλιες φορές να τα δίνω σε βιβλία ή ρουχα/παπούτσια.
      Σ'ευχαριστω πολύ για τις συμβουλες! Είσαι το πρότυπό μου:)

      Διαγραφή
  9. Με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνη με τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζεις το θέμα.
    Τα παιδιά πράγματι πρέπει να συνειδητοποιήσουν από μικρά την αξία των χρημάτων και τον κόπο που απαιτείται προκειμένου να υπάρχουν.
    Αυτό προσπαθούμε να μάθουμε και εμείς στα κορίτσια μας... ότι είναι πολύ τυχερά και ότι υπάρχουν άτομα λιγότερο ευνοημένα από εμάς.
    Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι Ερμιονάκι μου!!! Πες τα!!! Υπάρχουν λιγότερα ευνοημένοι από εμάς (που δεν ήμαστε καν πλούσιοι) και ήδη αισθάνομαι προνομιούχα μόνο που τα παιδιά μου φοράνε καινούρια ρούχα και παπούτσια ενώ συμμαθητές τους είναι μονίμως με μεταχειρισμένα.
      Όχι βέβαια πως τους μεγαλώνω μίζερα και απαισιόδοξα, απλά θέλω να εκτιμούν αυτά που έχουν. Καλώς ή κακώς, ζούμε σε μια δύσκολη εποχή που μετράμε και τα ψιλά:)

      Διαγραφή
  10. Εντάξει, η συζήτηση στο πολυκατάστημα κορυφαία! Μα να σου πει να πάρεις τηλέφωνο όλο το σόι προς οικονομική ενίσχυση! Φοβερός...
    Και μετά να πει ότι το παγωτό μπορεί να κάνει κακό στην αδερφούλα του, άρα καλύτερα να μην της πάρει...
    Υποκλίνομαι στο ταλέντο του!
    Και στο δικό σου ταλέντο βέβαια! Μα να σου πετάνε τα ψώνια από το μπαλκόνι, βρε θηρίο...
    Πέρα από την πλάκα πάντως, σου βγάζω το καπέλο που έχεις τόση επιμονή και υπομονή και θες να δείξεις στα παιδιά σου την αξία του χρήματος. Άλλοι προτιμούν να αγοράσουν το "μήλον της έριδος" για να μην ακούνε γκρίνιες και να μην αντιμετωπίζουν μούτρα. Μπράβο, Δήμητρα! Εύχομαι να σου μοιάσω! ;-)
    Πολλά φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μη μου το βγάζεις (το καπέλο) Αναστασία μου γιατί εχω κάνει και εγώ σπατάλες με τα παιδιά, όσο ήταν μικρότερα και είχαμε και χρήματα που περίσσευαν:)
      Πλέον όμως επειδή είναι μικροί άνθρωποι με ανάγκες και απαιτήσεις, προσπαθώ να τους κάνω να συνειδητοποιήσουν την αξία των χρημάτων γιατί όλα αυτά θα τα βρουν μπροστά τους. Νομίζω πως όταν σου έρχονται όλα εύκολα, δεν εκτιμάς τελικά την αξία τους και τη ζωή γενικότερα. Μπορεί να κάνω λάθος βέβαια, αλλά εγώ έτσι μεγάλωσα.
      Είμαι σίγουρη πως είσαι τέλεια μανουλα και θα μεγαλώσεις την κοράκλα σου με σωστά ιδανικά!!!

      Διαγραφή
  11. Μπορεί να μην είμαι μαμά, αλλά είμαι περήφανη θεία και συμφωνώ απόλυτα μαζί σου, αν και προ της κρίσεως τους κακομάθαινα αρκετά. Το θέμα όμως είναι ότι έτσι δεν μαθαίνουν την αξία των χρημάτων ή καλύτερα των πραγμάτων που παίρνουν με τα χρήματα, ξέρουν μόνο να ζητάνε. Σε καλό δρόμο πάντως ο μικρός αφού χώρισε το χαρτζιλίκι στη μέση και πήρε δύο παγωτά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μη νομίζεις (θεια) Μινα, και εγώ έχω κανει σπατάλες. Κυρίως όταν ήταν μικρότερα τα παιδιά μου. Όσο μεγαλώνουν όμως και καταλαβαίνουν περισσότερα, προσπαθώ να τους αφυπνίσω:)
      Παντως (και) γι'αυτό υπάρχουν οι θείες, οι παππουδογιαγιάδες και οι νονοί, για να κακομαθαίνουν:)))

      Διαγραφή
  12. Βρε θηρίο Δήμητρα μπήκα κατά τύχη στο blog σου κι είδα τόσες νέες αναρτήσεις! Μα γιατί δεν ενημερώνομαι; Κι εγώ που νόμιζα πώς είχες τοοοοσο καιρό να γράψεις :)
    Φιλενάδα καλά κάνεις, έτσι ακριβώς είναι o γιος μου, αν δεν αγοράσει κάτι θα σκάσει! Φαντάσου πήγαμε στην εκκλησία και μου λέει δώσε μου λεφτά να αγοράσω κάτι, τι να αγοράσεις καλέ του λέω εγώ;;;; Ε καμιά εικόνα μου λέει!!!! ΈΛΕΟΣ δηλαδή που θα πάει αυτή η κατάσταση; Και να πω ότι είχα και την άνεση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γέλασα τόσο πολύ με το σχόλιό δου Τζόρτζια!!!! Γέλασα γιατί ξέχασα να γράψω και για την εκκλησία!! Τα ιδια μου κάνει. Θελει λεφτά να αγοράσει κεράκια:) Πρχτές περάσαμε έξω από ενα fish spa και ήθελε να μπουμε μέσα να κάνει!!! Αν έχεις το θεό σου!!! βρε που μπλέξαμε:))))

      Διαγραφή
  13. Εγώ δεν λέω τι κάνω γιατί θα με πάρετε με τις λεμονόκουπες !!! Χιχιχιχιχιχιχι !!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Μπράβο μανούλα Δήμητρα! Είσαι σε καλό δρόμο :)))
    Αν και τα παγωτά εγώ δεν θα τε επέτρεπα ούτε ένα το μήνα ...αλλά άλλο εγώ ;-)
    Συνέχισε γερά!
    Φιλούρες ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Γεια σου βρε Δήμητρα οικονομολόγε, πού να σε δει η μάνα σου να σε καμαρώσει! Κι εγώ κάνω συμφωνία στη μικρή από πριν αν και ευτυχώς δεν γκρινιάζει, ούτε ζητάει πολλά. Βέβαια συμφωνώ μαζί σου έτσι πρέπει πάνω κάτω να κάνουμε, ο καθένας με τον τρόπο του να μαθαίνει στα παιδιά του τη σωστή οικονομία :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Αγαπημένη μου είμαι ακριβώς στην ίδια φάση με τον γιο ετών 6. Μιλάμε τα θέλει όλα. Οπότε πλέον έχουμε κουμπαράδες για να μαζεύουν και να ξοδεύουν όσα θέλουν αυτά. Αυτό με την γκρίνια, τα νεύρα και το πείσμα καθημερινό. Μπας και περνάνε προεφηβεια?

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Αφήστε σχολιάκι μόνο αν έχετε χρόνο. Αλλιώς χαίρομαι και μόνο που με διαβάσατε:)