Η γιορτή μου, τα εγκλήματα και ένας διαγωνισμός! (ΟΙ ΝΙΚΗΤΕΣ)

Η γιορτή μου!

Μαζί με μένα σήμερα, γιορτάζει και το 1/6 του ελληνικού πληθυσμού! Τα υπόλοιπα ποσοστά μοιράζονται Αγ.Γεωργίου, Αγ. Ιωάννη, Παναγίας, Κωνσταντίνου & Ελένης κ.λ.θ. (και λοιποί θνητοί!).

φώτο από εδώ

Ομολογώ εδώ ενώπιόν σας αναγνωστάκια μου αγαπημένα, πως δεν μου άρεσε παλιότερα το όνομά μου.  Πήρα της γιαγιάς μου της Δήμητρας, μαμάς του μπαμπά μου. Μικρότερη ντρεπόμουν να πω πως λέγομαι! Όσο μεγάλωνα βέβαια το εκτιμούσα και σιγά σιγά το συνήθιζα. Πλέον το αγαπώ γιατί είναι γάργαρο και ιδιαίτερο.  Άσε που έχει αφήσει τα σημάδια του στη θρησκεία, στην ιστορία, στη μυθολογία, στην τέχνη ακόμα και στην πολιτική! Παντού υπάρχει μία Δήμητρα, μία Μιμή, μία Demy ή ένας Δημήτρης που μένει ανφοργκέταμπλ!

Σταματώ τη φλυαρία (σιγά μην μπορώ δλδ!) και προχωρώ στο παρασύνθημα. 

Τα εγκλήματα

Οι φίλοι μου ξέρετε το πάθος μου για την αστυνομική λογοτεχνία, τις ανάλογες κινηματογραφικές ταινίες και φυσικά τις σειρές τύπου CSI!  Αγαπώ τα θρίλερ, τα εγκλήματα (ξέρω, πρέπει να το κοιτάξω αυτό!), τα μυστήρια (μεταφορικώς και κυριολεκτκώς) και τη διαλεύκανση αυτών. 

Οικονομικές επαφές....τρίτου τύπου!

Ήμουν ένα σπάταλο πλάσμα μέχρι να γίνω μάνα. Ο χάσμπαντ μου έλεγε πως ακόμα και σε ένα ερημονήσι να με αφήσουν, πάλι θα βρω κάτι να ψωνίσω! Άκου εδώ κακίες! Α πα πα πα!

Θυμάμαι ως ελεύθερη εργαζόμενη νέα, ψώνιζα διάφορα, επέστρεφα σπίτι και είχα ανάκριση από τη μαμά μου.  Είτε λοιπόν της έλεγα πως είναι μιας φίλης μου, ότι τα πήρα προσφορά/σε παζάρι/στις εκπτώσεις, είτε τα έκρυβα! Κάποιες φορές μάλιστα, ανέβαινα σπίτι χωρίς ψώνια, με περίμενε κάτω η κολλητή μου, έμπαινα εγώ κυρία με άδεια χέρια και αφού γλίτωνα τη  μητρική μουρμούρα, έβγαινα στο μπαλκόνι (μέναμε στον 1ο όροφο) και μου τα πετούσε η συνωμότισσα φιλενάδα από την πυλωτή (ευτυχώς μένουμε στον 3ο τώρα σε περίπτωση που μπουν ιδέες στα τέκνα μου!)! Ούτε γάτα ούτε ζημιά λοιπόν! Άντε μετά να καταλάβει η αθώα μανούλα μου αν φοράω κάτι καινούριο ή παλιό.  Βέβαια τώρα ομολογώ παλιές αμαρτίες και με διαβάζει, αλλά ας όψεται, αμαρτία εξομολογουμένη ουκ έστιν αμαρτία:)  Αλλά μου έλεγε η καημένη "Μάζευε τα λεφτά σου, μην τα σκορπάς, θα έρθει μια εποχή και θα τα χρειάζεσαι!"  Που να την ακούσω εγώ! Σε λίγα χρόνια τα ίδια θα λέω στα παιδιά μου. Τελικά όσο και να θέλουμε να αποφύγουμε τη μετάλλαξη, σαν τις μανούλες μας γινόμαστε:)

Όχι πως τώρα δηλαδή εξελίχτηκα σε φραγκοφονιά.  Απλά προσέχω που και πως θα ξοδέψω τα χρήματά μου.  Όχι μόνο λόγω της κρίσης, αλλά και λόγω της μητρότητας.  Δεν θέλω να μεγαλώσω μικρά σπάταλα και κακομαθημένα τερατάκια.

φώτο από εδώ

Καν'το όπως ο κύριος Πλυντηριάς!

Σας έχω κουίζ!  Ποια οικιακή συσκευή του σπιτιού όταν χαλάσει, τα βάφετε μαύρα, κλαίτε με μαύρο δάκρυ και ψάχνετε μία σκάφη και ένα καράβι να φύγετε μακριά? Ή έστω ένα μπαλκόνι να πηδήξετε?

Σας βοήθησα πολύ!  Το πλυντήριο!

φώτο από εδώ

Την αγαπώ αυτή τη συσκευή! Την προσέχω σαν τα μάτια μου! Αν μπορούσα θα της είχα ξεχωριστό δωμάτιο όπως στα μεγάλα σπίτια. Ένα laundry room, απλό, λιτό και απέριττο!  Την καημένη όμως την έχω στριμωγμένη σε μια καμαρούλα μια σταλιά....δύο επί τρία (το μπάνιο μας ντε!).

Το Σάββατο που μας πέρασε λοιπόν, η αγάπη μου αρρώστησε! Το μωράκι μου! Κατά τη διάρκεια του πλυσίματος, βογκούσε, μετά σταμάτησε και έβγαζε νερά πολλά (εμένα μου φάνηκε σαν να αιμορραγούσαν οι πληγές του ένα πράμα! Ξέρω πολλά αστυνομικά βιβλία διαβάζω!!), τα ρούχα βγήκαν χάλια, με κολλημένα-λιωμένα χαρτιά πάνω τους.