Αφορμή για την ανάρτηση αυτή, στάθηκε η μάζωξη φίλων του γιου μου τις προάλλες. Καθόμουν και τους παρατηρούσα (καθώς παραληρούσα) και σκεφτόμουν πόσο διαφορετικά είναι μεταξύ τους τα δύο φύλα....και από τόσο μικρά.
Την Τρίτη που μας πέρασε λοιπόν, τα παιδιά μου δεν είχαν σχολείο και καλέσαμε δυο φίλους του Παναγιώτη που τελικά έγιναν τρεις, στο σύνολο δλδ τέσσερα 6χρονα αγόρια που ξεχείλιζαν (για την ακρίβεια υπερχείλιζαν) ζωηράδα και ταρζανιά. Η πονηρή εγώ μάνα, είχα τη φαεινή ιδέα πως θα παίξουν όμορφα και θα μπορέσω εγώ να κάτσω να γράψω καμιά ανάρτηση! Καλά να πάθω:) Η καημένη η Αναστασία (8 ετών), ήθελε να την παίξουν, αλλά εκείνοι ήταν πολύ απασχολημένοι να παίζουν ποδόσφαιρο και να κλάνουν!
Το σπίτι μας είναι μικρό και αυτό είναι καλό γιατί το καθαρίζω γρήγορα, αλλά κακό όταν τα παιδιά θέλουν άπλα για να παίξουν. Μαζεύτηκαν λοιπόν τα τέσσερα αγόρια. Τα δύο είναι ζωηρά και το ξέρω (και μ'αρέσει!). Ο γιος μου και ο κολλητός του ο Γ. Οι άλλοι δύο νόμιζα πως ήταν (μέχρι πρόσφατα) ήσυχα και ώριμα αγόρια. Ναι καλά! Μόλις η δύναμη κρούσης ενώθηκε, ξεδιπλώθηκε το ταλέντο τους στην φασαρία:)
Ξεκίνησαν να παίζουν ποδόσφαιρο στο μικρό, κακόμοιρο σαλονάκι μου με ένα τέρμα τη τζαμαρία και άλλο τέρμα μια βιβλιοθήκη όπου ψηλά υπάρχουν μπουκάλια με ποτά. Τους άφησα η κατακαημένη μάνα γιατί το λατρεύουν και οι τέσσερις το ποδόσφαιρο. Όταν είδα όμως πως η ζημιά κατέφθανε απειλητικά, τους δελέασα με διαγωνισμό ζωγραφικής. Τσίμπησαν μπορώ να πω γιατί όρισα και έπαθλο. Ζωγράφισαν για το τεράστιο διάστημα των 10' και επέστρεψαν στο.....ποδόσφαιρο στο μικρό πάντα και κακόμοιρο σαλονάκι μου.
Αφού λύσσαξαν και κουράστηκαν, έκαναν ένα διάλειμμα για φαγητό. Ευτυχώς, αναστέναξα. Γέμισαν τα στομαχάκια τους και αναθάρρησα πως θα ηρεμήσουν. Ζήτησαν να τους βάλω μουσική να χορέψουν. Εντάξει, σκέφτηκα, η μουσική ευφραίνει καρδίες. Θα ευφράνει και τις δικές τους. Έλα μου ντε. Χόρευαν και πηδούσαν από καναπέ σε καναπέ, κουτουλιόντουσαν, τραγουδούσαν και....έκλαναν! Ναι ρε γμτ. Μάλλον η κλανιά είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ανδρικής τους φύσης. Ξέρω κι εγώ? Έβγαλαν και τα πάνω μέρη των μπλουζών τους γιατί είχαν ιδρώσει και έκαναν γκριμάτσες σαν μποντιμπιλντεράδες, έσκουζαν και.....έκλαναν (πάλι).
Η Αναστασία και εγώ είχαμε κάτσει σε μια γωνίτσα και τους κοιτούσαμε αποσβολωμένες.
Φυσικά δεν αντέξαμε και αρχίσαμε τα γέλια.
Εκεί κάπου λοιπόν άρχισα να σκέφτομαι πόσο διαφορετικά είναι τα αγόρια από τα κορίτσια.
# Μυστικά: Έρχονται φίλες της κόρης μου σπίτι για παιχνίδι? Κλείνονται στο δωμάτιο και πίτσι πίτσι με τα μυστικά τους και τα μωρά τους. Έρχονται αγόρια? Ανοιχτές οι πόρτες διάπλατα. Απλά και σταράτα.
# Θόρυβος: Παίζουν ήρεμα και αθόρυβα οι κυρίες σαν να μην υπάρχουν. Οι κύριοι? Κάνουν απλά φασαρία...αυτό που ξέρουν καλά:)
# Παιχνίδια: Πάει ο Παναγιώτης σε φίλο του να παίξει? Δεν παίρνει τίποτα μαζί του (άντε καμιά τάπα). Πάει η Αναστασία? Κουβαλάει τα μωρά της, το ρηλάξ τους, το καρότσι και την κούνια τους και δύο τσάντες με συμπράγκαλα, μετακόμιση ολόκληρη!
# Ντύσιμο: Για την Αναστασία ολόκληρη διαδικασία κάθε πρωί. Κάθεται και χαζεύει τα συρτάρια της για να βρει τι θα φορέσει. Βρε χρυσή μου κοπέλα, να τα βγάλουμε από το βράδυ να είναι έτοιμα. Όχι, εκείνη, θέλει να τα διαλέξει εκείνη την ώρα, ανάλογα τη διάθεσή της. Ο άλλος με αφήνει να του βγάζω ότι ρούχα θέλω εγώ. Απλά δεν ασχολείται (είναι βέβαια μέχρι ν'αρχίσει να γκομενίζει και τότε θα δω τι έχω να πάθω!).
# Έρωτας: Σούξου μούξου η Αναστασία με την κολλητή της Σ. ποιον θα παντρευτούν και χαχανητά πονηριάς. Έχουν ήδη αποφασίσει μόνες τους. Ρωτάνε τον Παναγιώτη οι σουσουράδες "Παναγιώτη εσύ ποια θα παντρευτείς?". Γυρίζει ο γιόκας μου αθώα σε μένα "Μαμά εσύ ποια θες να παντρευτώ?" Έτσι αγόρι μου, θα φέρεις σε μένα τη γυναίκα που θα πάρεις να την εγκρίνω (και να την περάσω και μερικά βασανιστήρια! Έτσι θα σε δώσω?)
Γουστάρω την αθωότητα των μικρών αυτών τύπων αλλά με ιντριγκάρει και η εξυπνάδα των μικρών κοριτσιών. Παρόλη τη διαφορετικότητά τους, θεωρώ μαγευτικό να μεγαλώνεις παιδιά διαφορετικού φύλου.
Τελικά φίλοι μου διαπιστώνω πως οι άντρες από μικροί βλέπουν τα πράγματα απλά, αθώα και πρακτικά και εμείς οι γυναίκες τα θέλουμε και τα κάνουμε όλα πολύπλοκα και πονηρά:)
Μην ξεχνάτε να χαμογελάτε!
Δήμητρα
http://www.vintag.es/2013/02/old-photos-of-girls-and-their-dolls.html
http://tiffanynyorkauthor.com/tag/weekends/
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημερα Δημητρα μου. Εγω εχω μονο αγορια και εχω μονο φασαρια. Μεγαλωνονταs ομωs οι κοντρεs αρχιζουν με τα κοριτσια. Οσο για την τζαμαρια, για να γλυτωσει αφηνε την ανοιχτη τωρα που εχει καλο καιρο. Θα ελεγα οχι ποδοσφαιρο στο σαλονι αλλα μαλλον δεν παιζει το σεναριο.
ΔιαγραφήΦιλακια
Αχ αγορομάνα σε νιώθω!!! Εσύ τραβάς χειρότερα:)))
ΔιαγραφήΔυςτυχώς δεν παίζει το σενάριο να μην παίξουν ποδόσφαιρο στο σαλόνι!!! Η βλακεία του να μένεις σε διαμέρισμα και να μην έχεις κήπο:(
Όσο για τη τζαμαρία, αν την αφήνω ανοιχτή, θα φεύγει η μπάλα απο τον 3ο και μας βλεπω να ανοίγουμε κανενός κεφαλι:)))
Καλημερούδια Μαράκι μου γλυκό!!
φαντάσου μας το μεσημέρι ,3 αγόρια να τρώνε και να κλάνουν ο ένας μετά τον άλλο! Μετά μουσικής τρώω !
ΑπάντησηΔιαγραφήΕχω 3 αγόρια ,η αδερφή μου 3 κοριτσια! Όποτε πηγαινουμε σπίτι της ,παρατηρώ πώς μας κοιτανε αυτές!Μας θεωρούν εξωγήινους χαχαχαχαχα
Σήμερα θα εχουμε κι εμείς παρεα άλλο αγόρι....απο χτες καταστρωνω σχέδια! Βοήθειά μου!
καλημέρααααααααααα!
Χα χα χα. Εσύ είσαι σε χειρότερη μοίρα Νάσια με τρία:)))
ΔιαγραφήΦαντάζομαι την αδελφή σου και τις ανηψιές. Εντελώς εξωγήινοι!!!! Χα χα χα
Σήμερα ξανέχω τους 3 από τους 4 αλλά ήμουν προετοιμασμένη!!! Έστειλα την Αναστασία σε μια φίλη της και υπάρχει ειρήνη στο πεδίο μάχης:)))
Υπομονή φιλενάδα και περιμένω νέα σου!!! Χα χα χα
καλημερα Δημητρα μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήαπολαυστικατο και ρεαλιστικοτατο ποστ! :)
να χαμογελας παντα!
φιλακια πολλα!
να εχεις μια τελεια εβδομαδα!
Καλημερούδια Κική μου.
ΔιαγραφήΣ'ευχαριστώ πολύ πολύ. Να έχεις και εσύ μια υπέροχη, ανοιξιάτικη εβδομάδα!!!
"παιδιά είναι".. έτσι δεν λένε?
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτό πάντως με την κλανιά ποτέ δεν το κατάλαβα!
υγ. άρα να νιώσω τυχερή που έχω κοριτσάκι;;
Είσαι τυχερή Κατερίνα!! Θα πιείς κι ένα ποτήρι νερό που λένε:)))
ΔιαγραφήΧα χα χα
Αυτό με την κλανιά πρέπει να πηγαίνει πακέτο με τ'αγόρια:)))
και να σκεφτείς πως εγώ.. αγόρι ήθελα, νόμιζα πως ήμουν γεννημένη αγορομάνα, αλλά πλέον δεν το αλλάζω το μπισκότο μου με όλα τα αγόρια του κόσμου!
Διαγραφήχαχαχαχα σα να βλέπω το μέλλον μου... Ευτυχώς δεν έχουμε τζαμαρία.. αλλά όσο για τις μπάλες στο σαλόνι έχουμε και τον πατέρα που σιγοντάρει.. Αλλο παιδί κι αυτός!!! Με βλέπω τερματοφύλακα στο τέλος..χεχεχε.. Αυτό που ρωτάει και τη μαμά ποια να παντρευτεί...χαχαχαχα με έστειλε.. Έτσι έτσι αγόρι μου...Όπου κι όπου θα σε δώσουμε..χεχεχεχε...Εμείς είμαστε προς το παρόν στη φάση: τα λέμε όλα στη μαμά!!!! Αχ..το μικρό καρφί μου..εεεε το αγόρι μου ήθελα να πω!!!! πολλά φιλιά Δημητρούλα!!! Και που 'σαι... Βάλε καμιά οδηγία προς ναυτιλομένους... Να ξέρουμε τι μας περιμένει!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤζαμαρία εννοώ την μπαλκονόπορτα, όχι μπουφέ ή κρυσταλλιέρα. Αν είχα τέτοια, πάει, θα θρηνούσαμε θύματα:)))
ΔιαγραφήΑχ Έλπιδάκι μου έχεις κι εσύ σύζυγο που σιγοντάρει ε; Και εγώ ουσιαστικά δυο αγόρια έχω αν υπολογιζω και το μπαμπά τους:)) Άντρες....παραμένουν πάντα μικρά παιδιά:)))
Οδηγίες;;; Τι οδηγίες!!! Κάτσε να επιβιώσω και θα κρατώ σημειώσεις:)))
Χα χα χα
Να μου φιλήσεις το μικρό καρφί...ουπς Νικόλα ήθελα να πω:)))
Δήμητρα με προβλημάτισες! Γιατί μπορεί όταν έρχονται οι φίλοι του γιου μου στο σπίτι να γίνονται αυτά που περιγράφεις, συν το ότι πειράζουν συνέχεια την Αθηνά και της κάνουν τα νεύρα κρόσσια (γιατί έχει πολύ πλάκα να ενοχλείς τον άλλον και να τον κάνεις να τσιρίζει), αλλά και όταν έρχονται φίλες της κόρης μου, πάλι βαβούρα έχουμε! Τρέχουν η μια πίσω από την άλλη (τσιρίζοντας βεβαίως - βεβαίως) από το δωμάτιο στο σαλόνι και το ανάποδο, βάζουν μουσική τέρμα και χαχανίζουν!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ εσύ τα τραβάς εις διπλούν δλδ Μαράκι;;; Χα χα χα
ΔιαγραφήΚοίτα, και τα κορίτσια καμιά φορά τρελαίνονται αλλά σπάνια. Γενικά παίζουν ήσυχα δεν μπορώ να πω. Είμαι τυχερή μάλλον:)))
Πάντως όπως λες πειράζουν πάντα τα κορίτσια τ'αγόρια και τούμπαλιν!!! Ο νόμος της φύσης:)))
Φιλάρες πολλές και καλή μας δύναμη:))))
Πολύ κλάσιμο ρε φιλανάδα!!!! Χα χα χα έχω πεθάνει στο γέλιο, αν και θα μου βγει σε λίγα χρόνια ξινό!!! Η καλύτερη ατάκα ever όμως είναι "Μαμά εσύ ποια θες να παντρευτώ"!!!!! Δεν υπάρχει!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓελάς Λινάκι ε;;;; Διάβαςα κι εγώ τα δικά σας με το Θανασάκη και γελούσα παρομοίως:)) Χα χα χα. Καλομελέτα και σου 'ρχεται το μπουριτάκι σου με κλανιές. Τι, περίμενες πως θα μείνεις στο κατούρηκα, τη μύξα, τις ρουκέτες και τα κακά;;; Χα χα χα
ΔιαγραφήΠάντως οι εμπειρίες που ζούμε ως μάνες είναι ανεκτίμητης αξίας!! Όσες κι αν συγκεντρώσουμε, ποτέ δεν είναι αρκετές:))
Φιλάρες πολλές!!!
Ξέρεις τί σκέφτομαι κάθε φορά που διαβάζω ανάρτησή σου?
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλοι μου γράφουν πως τους φτιάχνω το κέφι, τους κάνω να γελάνε και νιώθω πολύ κολακευμένη! Είναι πολύ τιμητικό να φτιάχνω τη διάθεση κάποιου! Υπάρχουν όμως κι αυτές οι στιγμές (και είναι πολλές!) που χρειάζομαι κ' εγώ το... δυναμωτικό μου! Μην έχεις αμφιβολία: Εσύ είσαι αυτό!
;-)
Αγκαλιά, φιλί και ευχές για μία άκρως... αρωματική(!) εβδομάδα!!!
ΣΣΣΣΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ!
Αχ βρε Γιάννα μου γλυκιά!!! Τι όμορφες κουβέντες είναι αυτές;;;;; Μ' έλιωσες!!!
ΔιαγραφήΞέρεις κάτι; Είναι δύσκολο να κάνεις κάποιον να γελάσει ή εστω να χαμογελάσει. Εφόσον το καταφέρνουμε και οι δυο και μοιράζουμε πολλά χαμόγελα, είμαστε σούπερ bloggers:)))
Χαίρομαι που σου έφτιαξα τη διάθεση όπως μου τη φτιάχνεις και εσύ κάθε φορά που έρχομαι διαδικτυακή βολτούλα.
Να δω πότε θα ξανάρθω Σύρο να καταφέρουμε να πιούμε καφεδάκι και να μας πας οικογενειακώς για πεζοπορία!!!
Πολλά πολλά τρελά φιλιά σου στέλνω!!!
Απολαυστικότατη η ανάρτησή σου Δήμητρα, κι ας μην έχω παιδί! Όσο για τον "εξαερισμό", όλοι τον κάνουμε, τουλάχιστον τα αγοράκια το κάνουν απελευθερωμένα και δίχως ενοχές! Και καλά τα κοριτσάκια μπορεί να είναι πιο ήρεμα όταν ήταν μικρά, μόλις μεγαλώσουν κι αρχίσουν να μαζεύονται τίποτα μαντράχαλοι για κορτάρισμα, εκεί να δεις μεγαλεία (συνήθες πείραγμα στο έτερον ήμισυ για το μελλοντικό παιδί μας...χεχεχε) Καλημέρα & καλή εβδομάδα να έχεις :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΤελικά Δημητρούλα, αυτό με το κορτάρισμα και τους μαντραχαλάδες είναι η κλασσική ατάκα που κυκλοφορεί σε όλα τα ζευγάρια που εχουν κορίτσια διότι και εγω τον πειράζω τον χάσμπαντ και ενώ το παίζει άνετος, τον τρώει το σαράκι:)))
ΔιαγραφήΔήμητρα, με έκανες και γέλασα!!! Αυτό που πέρδονται ασύστολα, με πέθανε :))))) Γλυκά φιλιά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι τραβάμε οι αγορομάνες:))) χα χα χα
ΔιαγραφήΝα μου φιλήσεις τον Μαριούλη σου!!!
Δεν έχω δικά μου παιδιά αλλά μεγαλώνοντας της αδερφής κάτι γεύτηκα. Αν κι ο μεγάλος μας ήταν διαφορετικό παιδί από τις μεγάλες τάξεις του δημοτικού και μετά ( και τα άκουγα κι από πάνω ότι το έκανα το παιδί πολύ της κουλτούρας και θα τους γίνει από τους άλλους! Ήμαρτον! Επειδή διάβαζε και λάτρευε τη κλασσική μουσική)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως έχω ακούσει και χειρότερα! Για αυτό ...κάνε και το σταυρό σου!
Φιλούρες καρδιά μου! ♥
axaxxaxaxaxaxa
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι να κάνουν μωρε τα καημενα τα αγοράκια, αφού έτσι είναι η φύση τους! τελικά η τζαμαρία την γλύτωσε ή μπα; για τις διαφορές που λες μεταξύ αγοριών και κοριτσιών θα σου πω σε λίγα χρονάκια! ως τότε θα μαθαίνω από σένα!!!
Αχ Θεέ μου, πόσο γέλασα! Να είσαι καλά! Τα κορίτσια πάντως, από μωρά, έχουν τον χαβά αυτών των άξεστων (αλλά τόσο απαραίτητων) τύπων! Πολλά γλυκά φιλιά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠράγματι είναι τεράστια η διαφορά ανάμεσα στα αγοράκια και τα κοριτσάκια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα αγόρια είναι εντελώς «ντουπ», πολύ ξεκάθαρα πράγματα, ενώ τα κορίτσια έχουν αυτό το αέρινο και το νάζι που τα κάνει αξιολάτρευτα!
Μεγαλώνοντας δεν αλλάζουν και πολύ τα πράγματα ομολογουμένως!
Κανόνισε να βρεις στο γιο σου μια καρακουκλάρα νύφη με τεράστια περιουσία κοπελιά! Αφού σε εμπιστεύεται το παιδί!
Φιλιά!
Φοβήθηκα ότι η τζαμαρία δε θα γλίτωνε, αλλά λέω δεν μπορεί θα μου το είχε πει στο τηλέφωνο!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟπότε ok. Όσο για τα υπόλοιπα ααα για να σου πω...δεν θέλω κουβέντα για τον Παναγιωτάκη ναι;;;
Την απόλαυσα την ανάρτηση σου όπως πάντα άλλωστε. Αγόρια-κορίτσια, τόσο διαφορετικά, αν έλεγα ότι δεν σε καταλαβαίνω θα ήταν ψέμα. Είπαμε μπορεί να έχω 3 παιδιά, αλλά στο τρίτο το κατάλαβα και εγώ...!!!!! χαχαχα
Σε φιλώ Δήμητρα μου και να περάσετε όμορφα αύριο.
Σε απόλαυσα για μια ακόμα φορά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι τόσο διαφορετικά όντως. Τα βλέπω και στο σχολείο. Βέβαια μου έχει τύχει κορίτσι που κάνει για 10 αγόρια...έχω και φέτος ένα τέτοιο!
Ποδόσφαιρο στο σαλόνι ε;
χαχαχαχαχαχαχαχα Μου τα είπες και από κοντά αλλά τα γράφεις τόσο καταπληκτικά! Εγώ πάλι γιατί νομίζω ότι όταν μεγαλώσει η κόρη μου θα κάνει όλα αυτά που κάνουν τα κορίτσια αλλά και ό,τι κάνουν τα αγόρια; Δύο σε ένα! Ο Στέφανος από την άλλη είναι ανάλογα πού θα βρεθεί κ με ποιους. Από την απόλυτη ησυχία μέχρι και το άλλο άκρο που δεν σταματαει με τιποτα
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ. Αυτό με τις...παραγωγές οπισθίων σε αέρια και στέρεη μορφή είναι της ηλικίας;;;; χαχαχαχαχαχαχαχα
Μαμά εσύ ποια θες να παντρευτώ?....χαχα πέθανα στο γέλιο!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι καλά....φιλιά πολλά!
Καλά έχω γελάσει πολύ. Μου αρέσουν πολύ τα κείμενα σου, γιατί είναι άμεσα και γιατί νιώθω σαν να σε ξέρω διαβάζοντας τα. Αυτό με τις κλανιές βρε Δήμητρα μου, και γω αναρωτιόμουν γιατί τόσο έρωτα να έχουν τα αγόρια; Τι να πω.. άβυσσος.. Έτσι είναι, οι γυναίκες είμαστε από φύση πολύπλοκα όντα, είναι μητρότητα λένε που μας κάνει έτσι, δεν είναι κκαι τόσο απλό να είσαι μάνα εδώ που τα λέμε..
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλί Δημητρούλα μου :)
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα! Ρε Δήμητρα, χαχαχαχα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΆκου έκλαναν, θα μας τρελάνεις!
Συμφωνώ απόλυτα με τις διαφορές αυτές, η καημένη η (προ)γιαγιά μου λέει για τα 2 μου ξαδέρφια -αγόρια- οτι δεν έχουν ησυχία ποτέ, ενώ εμείς "τι καλά που παίζαμε ήσυχα και δεν κάναμε ντιπ φασαρία. Αυτοί είναι τσόρμανοι".
Την ξέρεις αυτή τη λέξη; Θα πει καπετάν φασαρίες στα χωριάτικα, χαχα :)
Δεν ξέρω άμεσα απο διαφορές! Τις διακρίνω ελαφρώς στα αγόρια άλλων.. Γιατί εγώ μπορεί να έχω κορίτσι αλλά μάλλον κατά λάθος! Χοροπηδάει σε καναπέδες, παίζει μπάλα στο σαλόνι και κλάνει!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημερα!
Δημητρούλα μου γεια σου !!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ πάλι δεν είχα καταλάβει ότι τα αγόρια αρέσκονται σε αυτό.
Μετά την ανάρτησή σου ρώτησα τον γιο μου (15) " μα κάνατε με τους φίλους σου τέτοια
και εσείς ?¨
Απάντηση "Ε, ναι ρε μαμά, έχει πλάκα !!!!!!
Εδώ εμείς περάσαμε τη φάση του ποδοσφαίρου μέσα στο σπίτι (παρόλο που υπάρχει κήπος),
τώρα οι μπάλες στέκονται στο πάτωμα ακίνητες. Τώρα ποιος μας πιάνει !! Κάθε πέντε λεπτά
τηλεφωνάει και ένας φίλος ή φίλη και τα Σάββατα πάμε στου Ψειρή !!!!!!!!! Απίστευτο ?
Η ψυχή μου στην Κούλουρη !!!!!!!!
Φιλάκια πολλά σου στέλνω, να γράφεις συχνά, πεθαίνω στα γέλια.....
Δήμητρα έλιωσα στο γέλιο πραγματικά!!!! Η περιγραφή σου ήταν πολύ αστεία!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω,πως τα αρσενικά σε όποια ηλικία και να είναι τις συνήθειες που περιγράφεις τις τηρούν ευλαβικά!Τις συζητήσεις των αγοριών,που είναι όπως λες κι εσύ απλές και σταρατες τις θαυμάζω...Δε γίνονται ποτέ κατινοσυζητήσεις όπως μερικές αντίστοιχες γυναικείες,πώς να το κάνουμε;;;
Εγώ αγόρια αδέρφια δεν έχω.Από τα εννιά πρώτα μου ξαδέρφια όμως τα έξι είναι αγόρια και μάλιστα τα τέσσερα μικρότερά μου όπότε έχω βιώσει και εγώ παρόμοιες φάσεις!!!Όπως ας πούμε μια φορά που έριξαν όλο το απορρυπαντικό σκόνη μέσα στη λεκάνη του μπάνιου!!Παντού αφροί και η μάνα τους εγκεφαλικό!!Πάντως μετά από την πρώτη κρυάδα τα θυμάσαι και γελάς!!!
Φιλάκια πολλά!!!
Μικρη ήμουν αγοροκόριτσο,
ΑπάντησηΔιαγραφήοπότε με εβρισκες κάπου στο ενδιάμεσο.
Φυσικα η μαμα μου προτιμουσε να καθομαι να παιζω με την BibiBo
παρα να παιζουμε μπάλα στο σαλόνι και να κάνω τουμπες απο καναπές σε πολυθρόνα χα χα!
φιλιαααααααααααα
Τα θυμάμαι όλα αυτά από τον αδερφό μου..πωπώ φασαρία, με τρέλαιναν! Και αυτό με τις πορδές νομίζω δεν το ξεπερνάνε ποτέ.,.χαχαχαχα
ΑπάντησηΔιαγραφήΔημητρούλα μου γλυκιά... πότε θα γράψεις το πρώτο σου βιβλίο!!! Εχω ανάγκη την ωραία και χιουμοριστική σου γραφή!!! Είσαι Θεά! Ενα μεγάλο φιλί!!! Αυτό το σαλονάκι, ε, φωνή να είχε να βογγήξει,χαχα!!! Κάλη
ΑπάντησηΔιαγραφήΩχ μανούλα μου τι με περιμένει...κλανιές-ρεψίματα-ροχαλητό 3 τους εχω παναθεμα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα'μαι και γω!!! Αποφάσισα να βολτάρω επιτέλους!!!!! :) Καλά τα λες, από μικρές τα πολύπλοκα έχουμε εμείς στο μαυαλό μας!!!! Τα γυρίζουμε από δω, τα πάμε από κει, τα ξαναγυρίζουμε... ενώ αυτοί οι άντρες, λίγα και ότι να΄ναι!!! γέλασα πολύ με τις κλανιές!! χαχαχχα... να σου πω η καρδιά μου θα πιανόταν με τα γυαλικά και τη μπάλα!!!!!! φιλάκια πολλά Δημητρουλίνα μου!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήχαχαχα τι ταλεντο βρε εισαι εσυ!!! Εχω λιωσει ...να πω ευτυχως που εχω κορη;;ή με τα πολλα πιτσι πιτσι που κανουν τα κοριτσια και τις παραξενιες τους θα δεινοπαθήσω;; ω ρε τι μας περιμενει τις δολιες μανες!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήτελικά μάλλον θα τη γλίτωσε η τζαμαρία χαχα
ΑπάντησηΔιαγραφήΓέλασα πολύ με το ποστ σου. Είναι μια μικρή συμμορία τα αγόρια αυτής της ηλικίας. Τα κορίτσια είναι μικρές κυρίες όπως είπες.. που αντιγράφουν κινήσεις μεγάλων και πάλι γίνονται μικρές. Έχεις απόλυτο δίκιο στα χαρακτηριστικά που διαπίστωσες.
Τι να τα κάνεις όμως τα παιδιά; Πρέπει να σεβόμαστε τις ανάγκες τους για παιχνίδι, κι ας τρέμει το σπίτι ;)
χχχ
Καλά, τι φοβερή ανάρτηση είναι αυτή!!! Πέθανα στο γέλιο με τις κλανιές. Αχαχαχχαχαχααχα
ΑπάντησηΔιαγραφήΤελικά εγώ μάλλον δε θα έχω την τύχη να μάθω πώς συμπεριφέρονται οι άντρες από κούνιας :)
Πάντως φιλενάδα, γράφεις μεγάλες αλήθειες. Τα φιλιά μου και την αγάπη μου σου στέλνω. Μάκια σου. <3