- See more at: http://www.all4blogs.gr/arthra/kante-aytomata-ta-exoterika-link-na-anoigoyn-se-neo-parathyro#sthash.CzJeFc1E.dpuf Counting SMiLES: Μαρτίου 2014

Κυριακή 23 Μαρτίου 2014

Αγόρια Vs Κορίτσια

Αφορμή για την ανάρτηση αυτή, στάθηκε η μάζωξη φίλων του γιου μου τις προάλλες.  Καθόμουν και τους παρατηρούσα (καθώς παραληρούσα) και σκεφτόμουν πόσο διαφορετικά είναι μεταξύ τους τα δύο φύλα....και από τόσο μικρά.

Την Τρίτη που μας πέρασε λοιπόν, τα παιδιά μου δεν είχαν σχολείο και καλέσαμε δυο φίλους του Παναγιώτη που τελικά έγιναν τρεις, στο σύνολο δλδ τέσσερα 6χρονα αγόρια που ξεχείλιζαν (για την ακρίβεια υπερχείλιζαν) ζωηράδα και ταρζανιά. Η πονηρή εγώ μάνα, είχα τη φαεινή ιδέα πως θα παίξουν όμορφα και θα μπορέσω εγώ να κάτσω να γράψω καμιά ανάρτηση! Καλά να πάθω:)  Η καημένη η Αναστασία (8 ετών), ήθελε να την παίξουν, αλλά εκείνοι ήταν πολύ απασχολημένοι να παίζουν ποδόσφαιρο και να κλάνουν! 

Το σπίτι μας είναι μικρό και αυτό είναι καλό γιατί το καθαρίζω γρήγορα, αλλά κακό όταν τα παιδιά θέλουν άπλα για να παίξουν.  Μαζεύτηκαν λοιπόν τα τέσσερα αγόρια.  Τα δύο είναι ζωηρά και το ξέρω (και μ'αρέσει!). Ο γιος μου και ο κολλητός του ο Γ.  Οι άλλοι δύο νόμιζα πως ήταν (μέχρι πρόσφατα) ήσυχα και ώριμα αγόρια. Ναι καλά! Μόλις η δύναμη κρούσης ενώθηκε, ξεδιπλώθηκε το ταλέντο τους στην φασαρία:)

Πέμπτη 6 Μαρτίου 2014

Ανακαινιστήκαμε...μετρώντας χαμόγελα!

Επιτέλους φίλοι μου τα κατάφερα και άλλαξα το blog μου.  Κάτι που ήθελα εδώ και μήνες.

Θα μου πείτε γιατί. 

Γιατί όταν ξεκίνησα να bloggάρω, είχα άλλα σχέδια.  Βομβάρδιζα καθημερινά όλα τα φιλαράκια μου, στέλνοντάς τους emails με ότι ξεχωριστό, αστείο και συγκινητικό έβρισκα στο διαδίκτυο.  Επειδή δεν είχα FB, δεν υπήρχε άλλη δυνατότητα παρά μόνο τα emails.  Ένας φίλος μου, ο Β. χακεράκιας ΙΤ μου λέει "Γιατί δεν φτιάχνεις ένα  blog να ησυχάσουμε εμείς και να ανεβάζεις εκεί ότι σου αρέσει? Μου γεμίζεις το Inbox με βλακείες!".  Ναι, έτσι μου είπε ο άτιμος!   Όταν σταμάτησα βέβαια να του γεμίζω το inbox με "βλακείες" όπως τις αποκαλούσε, γύρισε γονυπετής πως του έλειπαν οι "βλακείες" μου! Κατάλαβες???

Τέλος πάντων.  Έτσι κάπως ξεκίνησα το blog μου.  Ψάχνοντας όνομα, είχα κολλήσει τρελά. Δεν μπορούσα να βρω κάτι να με καλύπτει και να με εκφράζει.  Τελικά κατέληξα στο For my friends μιας και αυτοί ήταν οι αποδέκτες του.  Οι φίλοι μου.  

Αρχικά λοιπόν άρχισα να αναρτώ ότι έβρισκα και μου άρεσε αλλά που και που έγραφα και κάτι δικό μου.  Στην πορεία διαπίστωσα ότι τις αναδημοσιεύσεις τις έκαναν άλλοι bloggers πολύ καλύτερα από μένα.  Ανακάλυψα παράλληλα πόσο με γέμιζε να γράφω ιστορίες, αστείες κυρίως  και γενικώς να εξιστορώ περιστατικά (αληθινά πάντα) που έκαναν τους αναγνώστες μου να χαμογελούν και να τους φτιάχνουν τη διάθεση.  Ήταν σχεδόν ηδονικό το συναίσθημα:)   Έτσι συνέχισα μόνο να γράφω . Λιγότερο συχνά βέβαια διότι είχα αρχίσει να εθίζομαι με το blogging και να παραμελώ την φαμίλια μου.   Έγραφα και σέρφαρα πλέον όταν έβρισκα χρόνο, όπως και τώρα δηλαδή.  Επειδή είμαι πολυλογού αλλά και σχολαστική με τα ορθογραφικά λάθη και τις εκφράσεις μου, κάθε ανάρτηση μου έπαιρνε (και μου παίρνει) 4-5 ώρες με μικρά διαλειμματάκια!  Ω ναι!