Αφορμή για την ανάρτηση αυτή, στάθηκε η μάζωξη φίλων του γιου μου τις προάλλες. Καθόμουν και τους παρατηρούσα (καθώς παραληρούσα) και σκεφτόμουν πόσο διαφορετικά είναι μεταξύ τους τα δύο φύλα....και από τόσο μικρά.
Την Τρίτη που μας πέρασε λοιπόν, τα παιδιά μου δεν είχαν σχολείο και καλέσαμε δυο φίλους του Παναγιώτη που τελικά έγιναν τρεις, στο σύνολο δλδ τέσσερα 6χρονα αγόρια που ξεχείλιζαν (για την ακρίβεια υπερχείλιζαν) ζωηράδα και ταρζανιά. Η πονηρή εγώ μάνα, είχα τη φαεινή ιδέα πως θα παίξουν όμορφα και θα μπορέσω εγώ να κάτσω να γράψω καμιά ανάρτηση! Καλά να πάθω:) Η καημένη η Αναστασία (8 ετών), ήθελε να την παίξουν, αλλά εκείνοι ήταν πολύ απασχολημένοι να παίζουν ποδόσφαιρο και να κλάνουν!
Το σπίτι μας είναι μικρό και αυτό είναι καλό γιατί το καθαρίζω γρήγορα, αλλά κακό όταν τα παιδιά θέλουν άπλα για να παίξουν. Μαζεύτηκαν λοιπόν τα τέσσερα αγόρια. Τα δύο είναι ζωηρά και το ξέρω (και μ'αρέσει!). Ο γιος μου και ο κολλητός του ο Γ. Οι άλλοι δύο νόμιζα πως ήταν (μέχρι πρόσφατα) ήσυχα και ώριμα αγόρια. Ναι καλά! Μόλις η δύναμη κρούσης ενώθηκε, ξεδιπλώθηκε το ταλέντο τους στην φασαρία:)