Η δική ΜΟΥ μαμά

Μέρες τώρα προσπαθώ να γράψω μια ανάρτηση αλλά θες ο καιρός, θες τα παιδιά που δεν έχουν σχολείο και είμαστε όλο βόλτες, θες οι δουλειές του σπιτιού, έχω παραμελήσει το μπλογκοσπιτάκι μου.  Σήμερα όμως δεν γινόταν να μην γράψω για τη ΔΙΚΗ ΜΟΥ μανούλα!!!  Δεν ξέρει ότι θα γράψω, θα της κάνω έκπληξη. Με διαβάζει και θα συγκινηθεί η ατιμούλα μου.  

Η δική ΜΟΥ μαμά λοιπόν δεν είναι η τυπική νοικοκυρά.  Όχι, δεν είναι μοντέρνα στην εμφάνιση. Έχει μοντέρνες ιδέες σε συνδυασμό με παραδοσιακά εφόδια.

πηγη φώτο εδώ

Κυνήγησε τα όνειρά της έστω και αργά.  

Έμαθε να οδηγεί γύρω στα 30. Ο μπαμπάς μου δεν έμαθε ποτέ και  μέχρι τώρα κυκλοφορεί με τις συγκοινωνίες.   Πήρε λοιπόν το πρώτο της αμάξι γύρω στο 1982-85 (δεν θυμάμαι καλά και δεν μπορούσα να την ρωτήσω-έκπληξη είπαμε).  Ένα παλιό λευκό opel cadett. Ήμασταν γύρω στην προ εφηβεία με την αδελφή μου.  Ήθελε η δόλια να μας πάει βόλτα. Πρώτες μέρες με το αμάξι, ήταν ατζαμού η καημενούλα. Είχε τη φαεινή ιδέα να μας πάει παραλιακή προς Γλυφάδα. Εμείς "Αμάν, θα δούμε κάνα γνωστό που θα κυκλοφορούμε με το σαράβαλο, ντροπή" αλλά είπαμε "Εντάξει μωρέ τι θα γίνει, ποιος θα μας δει!".  Περνάμε τη Γλυφάδα, όλα καλά.  Στο γυρισμό όμως η μοίρα μας είχε κανονίσει ρεζιλίκι.....  Τα χάνει η μαμά, δεν ξέρω τι έγινε και ανεβαίνει στο διάζωμα-παρτέρι με ολόκληρο το αμάξι ακριβώς στο κέντρο της Γλυφάδας!  Η αδελφή μου και εγώ πέσαμε κάτω από τα καθίσματα, όλος ο κόσμος είχε γυρίσει να μας κοιτάει, αναγκαστήκαμε να βγούμε έξω!  Καλά που δεν θα μας έβλεπε κανείς!  

Μέχρι τώρα που μαζευόμαστε το συζητάμε και γελάμε!

Έμαθε αγιογραφία μετά τα 30.  Άρχισε μαθήματα Αγιογραφίας και συντήρησης εικόνων. Έφτιαξε και το δικό της χώρο στο σπίτι και μας γέμιζε εικόνες.  Γέμιζε, γέμιζε τους τοίχους, μοιάζαμε λίγο σαν παρεκκλήσι. Ευτυχώς ηρέμησε η μανία της Αγιογραφίας:)

Της άρεσαν πάντα τα ταξίδια και επειδή ο μπαμπάς μου δεν ακολουθούσε λόγω δουλειάς που δεν μπορούσε να αφήσει, πήγαινε μόνη της με group ή φίλες, μετά τα 40.  Έχει γυρίσει σχεδόν όλο τον κόσμο και  γέμισε μαγνητάκια το ψυγείο της από όλες τις χώρες που έχει επισκεφθεί. Καμαρώνει πολύ όταν μιλάει για τα ταξίδια της.

Έμαθε κομπιούτερ στα 50+ της!  Σιγά σιγά. Γεμίζει το inbox μου καθημερινά με δεκάδες emails που δεν διαβάζω (συγνώμη μαμά) και ξετρελαίνεται σαν μικρό παιδί όταν της στέλνω εγώ ή της μαθαίνω κάτι καινούριο.  Στην προηγούμενη μου ανάρτηση άφησε και το πρώτο της σχόλιο! Μεγάλες στιγμές μιλάμε!  Με έκανε πολύ περήφανη! 

Λατρεύει το μαγείρεμα αλλά απεχθάνεται τις οικοκυρικές δουλειές όπως σκούπισμα, σφουγγάρισμα, ξεσκόνισμα, σιδέρωμα.  Και σε ποια νοικοκυρά αρέσουν δηλαδή, αλλά στη μαμά μου δεν άρεσαν ποτέ και μέχρι τώρα τις αποφεύγει όταν μπορεί.  Δεν είναι τεμπέλα αλλά δεν τις γουστάρει βρε παιδί μου!  

πηγή φώτο εδώ

Φτιάχνει μια μαγική μελιτζανοσαλάτα και κάθε φορά που μυρίζουν μελιτζάνες στην πολυκατοικία, κατεβαίνουν από τους ορόφους με ταπεράκι!  Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κωνσταντινούπολη και η μαγειρική της δεν συγκρίνεται!!!! 

Προ κρίσης, κάθε επίσκεψή της στο σούπερ μάρκετ σήμαινε 10 πακέτα μακαρόνια, 3 πακέτα ζάχαρη, 10 κουτιά γάλα εβαπορέ, 4 πακέτα φασόλια, κλπ.  Κάθε φορά θα νόμιζαν ότι γίνεται πόλεμος και μαζεύουμε προμήθειες. Πλέον έχει περιοριστεί λιγάκι αλλά πάλι αν ανοίξεις τα ντουλάπια, ζεις για κάνα χρόνο από το απόθεμα!  Στο φαγητό ήταν πάντα large! Και στα ψώνια και στις μερίδες!!

Δεν ήθελε στο σπίτι ποτέ κατοικίδιο.  Έλα όμως που θέλαμε εμείς.  Αφού της κάναμε πλύση εγκεφάλου, υπογράψαμε συμφωνητικό με την αδελφή μου ότι θα το προσέχουμε, πήραμε ένα σκύλο το Rasty (ήμασταν γύρω στα 12-13).  Στην αρχή τον προσέχαμε αποκλειστικά εμείς.  Όσο περνούσαν τα χρόνια, εμείς μεγαλώναμε, αρχίζαμε τα γκομενίσματα, τις εξόδους, πέρασε ο Rasty στην φροντίδα της μαμάς μου και από κει που δεν τον ήθελε καθόλου, έγινε ο "γιος" της. Μαζί κοιμόντουσαν, μαζί ξυπνούσαν. Τη λάτρευε και τον λάτρευε!  Αφού δεν μας άφηνε να την πλησιάσουμε ο άτιμος.  Αγαπήθηκαν πολύ οι δυο τους.... 

Τρελαίνεται να συλλέγει διάφορα.  Κυρίως σακούλες και κορδέλες από γλυκά τα οποία δεν χρησιμοποιεί ποτέ. Απλά της αρέσει να τα μαζεύει. Έχει μια τεράστια συλλογή από γραμματόσημα που κάθε αξιόλογος συλλέκτης θα ζήλευε.

Δεν είναι εκδηλωτική ούτε σαν μαμά ούτε σαν άνθρωπος, αλλά ποτέ μα ποτέ δεν αισθανθήκαμε την αγάπη της λίγη.  Την έδειχνε με τον τρόπο της.  Με μια πράξη της, μια κουβέντα της, μια συγκίνηση σε ανύποπτη στιγμή.  Παρόλο που δεν είναι καθόλου κοινωνική, δεν ξέρω πως τα έχει καταφέρει και όλοι την αγαπούν και λένε για αυτήν τα καλύτερα.  Όλη την κοινωνικότητα στην οικογένεια την είχε ο μπαμπάς μου και την παρέλαβα εγώ. Όχι παίζουμε!

Είχε ένα κατάστημα με εργόχειρα. Δούλευε όλη μέρα όπως και ο μπαμπάς μου. Μας μεγάλωσε εκεί. Στο πατάρι του μαγαζιού διαβάζαμε, τρώγαμε, κοιμόμασταν για μεσημέρι.   

Δεν φάγαμε ξύλο από τη μαμά μου (άντε καμιά ελαφριά στον ποπό). Δεν μας καταπίεσε ποτέ.  Μας είχε πάντα εμπιστοσύνη. Ποτέ δεν αισθανθήκαμε κριτική, εισβολή στα προσωπικά μας ή πίεση. Μέχρι τώρα. Έχω να το λέω. Μακάρι να γίνω και εγώ έτσι καλή μαμά και πεθερά γιατί με βλέπω να οδεύω προς την καταπίεση!!!!  Τρέμετε νύφες και γαμπροί!!!!

Δεν ανακατεύεται ποτέ στον γάμο μου. Λατρεύει τον γαμπρούλη της και τον καμαρώνει.  Μας βοηθάει με όποιο τρόπο μπορεί, αρκεί να μην χρειαστεί να κρατήσει και τα δυο εγγόνια-παιδιά μου-τυρρανόσαυρους-θηρία-μαζί για πάνω από μια ώρα!  

Η οικογένεια που θα είχα (φώτο εδώ)

Έχει επιχειρηματικό πνεύμα (όπως ισχυρίζεται εκείνη) αλλά δυστυχώς δεν το διαπιστώσαμε ποτέ.  Δεν θα με χαλούσε να είμαι μια Κάρινγκτον της γνωστής Δυναστείας!  Δεν πειράζει όμως. Μεγάλα καράβια, μεγάλες φουρτούνες!

Είναι οικονόμα πολύ αλλά είπαμε, όχι στο φαγητό!!! Στην οικονομία δεν της έμοιασα καθόλου! Μουρμουρούσε όταν άρχισα να δουλεύω "Κάνε οικονομία, μην χαλάς τα λεφτά σου, μάζευε τα, θα σου χρειαστούν!" Που να ακούσω εγώ όμως!  Τρελή και αλλοπαρμένη, πέταγα τα ψώνια από το μπαλκόνι πριν ανέβω και έμπαινα Κυρία στο σπίτι χωρίς σακούλες!  Όταν με έβλεπε να φοράω κάτι καινούριο "Η Ελένη μου το χάρισε" "Η τάδε μου το δάνεισε" και τα πίστευε η αθώα μανούλα μου!!! Μαμά το έγκλημα παραγράφεται μετά το πέρας 15 ετών!!!  Η καημένη, την έκανα και την κάνω ότι θέλω:)

Η δική ΜΟΥ μαμά είναι μοναδική, αληθινή, απλή, τίμια και μεγάλη μορφή!  Δεν έμαθε ποτέ να λέει ψέμματα και αν χρειαστεί να πει γίνεται κόκκινη σαν παντζάρι!  Δεν ξέρει από διπλωματίες και γλυκόλογα. Είναι ειλικρινής και ξεκάθαρη. Όταν έχει κάτι θα στο πει κι ας μην σ'αρέσει!  Λειτουργεί με τη λογική κυρίως, σαν γνήσια Αιγοκερίνα και τα πράγματα για αυτήν είναι απλά.   Την αδέσποτη γάτα που μπαινοβγαίνει στο μαγαζί της, την έχει ονομάσει "Γάτα"! Αυτό τα λέει όλα!  

Δυστυχώς δεν έχει χιούμορ. Και αυτό της το πήρε όλο ο μπαμπάς μου και εγώ:) (update λόγω παραπόνων....πήρε και η αδελφούλα μου, αλλά τα πειραχτήρια είμαστε μπαμπάς και εγώ). Πολλές φορές παρεξηγούμαστε μεταξύ μας γιατί δεν "πιάνει" το χιούμορ μας. Αχ βρε μαμά, καημό το 'χω ....

Τελευταίο άφησα αυτό που κρατώ σαν κειμήλιο και το λέω πάντα με καμάρι γι'αυτήν.  Για πολλά χρόνια ανέλαβε την φροντίδα της πεθεράς της όταν όλες οι άλλες τρεις παρακαλώ νύφες δεν την ήθελαν. Την πήρε στο σπίτι μας και την φρόντιζε σαν δική της μαμά. Δεν ήταν ρόδινα φυσικά τα πράγματα γιατί το Αλτσχάιμερ της είχε χτυπήσει την πόρτα της γιαγιάς μου. Ξεκίνησε με τα απλά, να ξεχνάει το όνομά της, τα παιδιά της, κλπ και έφτασε να μην ξέρει πως πρέπει να φάει, να πάει στην τουαλέτα, να ξεχωρίζει τη μέρα με τη νύχτα, κλπ. Οι γονείς μου δούλευαν και εμείς το ίδιο. Μοιραζόμασταν σε βάρδιες.  Βοηθούσαμε όλοι. Το Αλτσχάιμερ για όσους έχουν ζήσει με πάσχοντες, είναι κακιά αρρώστια! Σε αλλάζει, σε "παίρνει", σε κάνει πιο παιδί και από παιδί.  Η γιαγιά μου έφτασε στην πιο άσχημη μορφή. Περάσαμε δύσκολες στιγμές για 10 σχεδόν χρόνια  αλλά ποτέ δεν σκέφτηκε  η μαμά μου να την πάει σε Γηροκομείο. Ήταν η μαμά του άντρα της.  Ήταν μια μαμά και εκείνη όπως η δική ΜΟΥ μαμά.

Μέχρι τώρα τρέχει από εδώ και από εκεί και βοηθάει τους αδύνατους, τους μαγειρεύει, τους ψωνίζει και μοιράζει φαγητό. Δεν το λέει όμως. Δεν περηφανεύεται.  Μπορώ όμως να το κάνω εγώ:

Είμαι πολύ περήφανη μαμά μου για σένα!

Μ'ακούς? 

Σ'αγαπώ!

Χρόνια σου πολλά!!!

Χρόνια πολλά σε ΟΛΕΣ τις μανούλες του κόσμου.