- See more at: http://www.all4blogs.gr/arthra/kante-aytomata-ta-exoterika-link-na-anoigoyn-se-neo-parathyro#sthash.CzJeFc1E.dpuf Counting SMiLES: Απριλίου 2013

Πέμπτη 25 Απριλίου 2013

Σε ποιες Γειτονιές ξεχνιέται η μάνα και λησμονεί τη φαμίλια της? Μα στις Ψηφιακές καλέ!

Όταν μάθαμε για την ημέρα αυτή 20/4/2013 ενθουσιαστήκαμε τρελά, σημειώσαμε στην ατζέντα μας την ημερομηνία και ακυρώσαμε ότι είχαμε!  Όταν όμως μας αποκάλυψαν οι 4 φίλες μας ότι θα είναι ομιλήτριες, εκεί πετάξαμε τη σκούφια μας και αρχίσαμε τα τρελά και τα χαζά που μόνο οι κοριτσοπαρέες ξέρουν να κάνουν!!!  Ξέρετε φυσικά για την παρεούλα που έχουμε δημιουργήσει 15+ bloggers και λυσσάμε καθημερινά.

Αυτό θέλησαν να κάνουν και οι Ψηφιακές Γειτονιές. Να φέρουν τους/τις bloggers κοντά, να τους "μορφώσουν" με χρήσιμα tips, τεχνικές, φιλοσοφίες του blogging.  Απ' ότι έμαθα, έξι μήνες δούλευαν νυχθημερόν με μόνο σκοπό.....ένα μαγικό αποτέλεσμα. Και τα κατάφεραν.

Περάσαμε τόσο μα τόσο όμορφα, που εγώ προσωπικά ξέχασα τα παιδιά και τον αντρούλη μου και τους έστειλα ένα sms μόνο προς το απόγευμα να δω αν είναι καλά:) Γίνεται να ξεχάσεις παιδιά και σύζυγο? Βρε γίνεται σου λέω όταν περνάς ΤΕΛΕΙΑ!  

Ήπιαμε πολλά καφεδάκια, φάγαμε πολύ, πήραμε δωράκια (με καλύτερα την τσαντούλα και το μαγνητάκι), κάναμε τη γυμναστική μας, blogoμορφωθήκαμε τεχνολογικά και φιλοσοφικά, γνωρίσαμε πολύ κόσμο, ήπιαμε μπύρες, φωτογραφηθήκαμε πολύ (ούτε μοντέλα να ήμασταν!), γελάσαμε πολύ και κλάψαμε ακόμα πιό πολύ!

Εκτός από τις φιλενάδες μου, συνάντησα εκεί την παλιά μου συνάδελφο και φίλη, την ευαίσθητη και πολυτάλαντη Ειρήνη - Το μικρό μου blog. Γνώρισα bloggers που διάβαζα και περίμενα πως και πως να συναντήσω και έψαχνα σαν την τρελή: την αγαπημένη Κατερίνα KaPa..Me without you..tea without a biscuit, την μαγευτική Λίτσα - Home is where your story begins,  την αστείρευτη Τζωρτζίνα Προφανώς θα αδυνατίσω. Οι όμορφες φατσούλες τους, τα γλυκά τους χαμόγελα και η ζεστή τους αγκαλιά ήταν αληθινές.
Γνώρισα επίσης την μινιατούρα γλύκα Ελένη - MyWowMom,, την χαμογελαστή Λένα-Pollyanna's days, αλλά και καινούριες που θα διαβάζω: το τρελοκομείο τη Σοφία - SuperMomRocks, την απίστευτα συμπαθητική Νάταλι - the playroom, την πολύ ζεστή Μαρία του - Μάνα, Μανούλα, Μαμά. Και φυσικά και τα υπόλοιπα κορίτσια (και αγόρι) των panels που θα προσπαθώ να διαβάζω μιας και το blogroll μου οδεύει προς την υπερχείλιση:)

Στεναχωρήθηκα που δεν γνώρισα την Αντιγόνη του Inventive mommy και ακόμα χτυπάω το κεφάλι μου. Μιλήσαμε όμως με email...κρίμα κρίμα κρίμα:(

Θα σας συνοψίσω την ημέρα, όσο πιο καλά (και σύντομα μπορώ...λέμε τώρα για το "σύντομα"):


Έφτασα γύρω στις 12.  Η υποδοχή με την Κατερίνα Λάμπρου των Μικρών Μεγάλων και τους εθελοντές της ομάδας GloVo που πρώτη φορά συναντούσα, μου άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις με την φρεσκάδα και τα χαμόγελά τους.  Ανέβηκα επάνω και συνάντησα ένα τεράστιο παρεάκι χαμογελαστό. Bloggers, εθελοντές, χορηγούς, διοργανωτές, ομιλητές.  Ήπια το πρώτο μου καφεδάκι και μπήκα μέσα στο χώρο των ομιλιών/workshops όπου έπεσα στην Ελένη Πετρουλάκη και έκανα και το πρωινό μου στρέτσινγκ η γυναίκα!  Έκατσα να ακούσω τα περισσότερα workshops όταν δεν φλυαρούσα με τις bloggers έξω! Έμαθα πολλά, αλήθεια.

Για όσους δεν ήρθατε αλλά και για όσους σας ενδιαφέρει φυσικά (και να μην σας ενδιαφέρει, εγώ πάλι θα τα πω!), ιδού τα κεντρικά σημεία, εάν θέλεις να είσαι ένας καλός και πολυδιαβαστερός blogger:
  • Να γράφεις όταν έχεις έμπνευση, όχι να γράφεις απλά για να γράψεις κάτι.
  • Να γράφεις γι'αυτό που ξέρεις εσύ καλά. Ο καθένας μας είναι μοναδικός και ξέρει κάτι καλά. Να γράφεις γι'αυτό κι ας είναι για σαλιγκάρια ή τσαγιέρες! Κάποιος θα βρεθεί να σε διαβάσει. 
  • Να είσαι αληθινός, μην βγάζεις κάτι ψεύτικο, αργά ή γρήγορα θα βγουν όλα στη φόρα.
  • Να γράφεις και τα καλά αλλά και τα αρνητικά σου. Μην δημιουργείς μια πλασματική εικόνα. Πχ βλέπε "οικογένειες βιτάμ". 
  • Να εμπλουτίζεις τις αναρτήσεις σου με φωτογραφίες αλλά μην "κλέβεις" ιδιοκτησίες άλλων. Αν δεν βρίσκεις την πηγή, βάλε τουλάχιστον link την πηγή που την βρήκες εσύ. Πάντα με αναφορά. Μην κάνεις ότι δεν θέλεις να σου κάνουν.
  • Μην χρησιμοποιείς μεγάλες φωτογραφίες στις αναρτήσεις σου που αργούν να "κατέβουν" και κουράζουν τον αναγνώστη (χε χε χε θα το διορθώσω από επόμενη ανάρτηση).
  • Μην περιμένεις να βγάλεις λεφτά από το blogging.
  • Έχουμε τη δύναμη να αλλάξουμε τον κόσμο προς το καλύτερο.

Ξεχώρισα τα workshops των: Βίκη Κολοβού για τις τεχνικές blogging και Μόνικα Κρητικού για την φωτογραφία.

Ξετρελάθηκα με τις ομιλίες: του Τάσου Παγκάκη που ήταν πολύ αληθινή και εμπνευσμένη, της Έφης Ανέστη πολύ ζεστή και σπιρτόζα σαν την ίδια, της Στέλλας και του Κωνσταντίνου που μας έφεραν κοντά μέσω skype με τους συνεργάτες τους worldwide και μας είπαν την ιστορία τους, μαγικές στιγμές σας λέω!!!

Φυσικά μαγεύτηκα, συγκινήθηκα, αγάπησα την ομιλία της Κατερίνας του KaPa..Me without you..tea without a biscuit που την περίμενα σαν τρελή.  Μας μίλησε τόσο ζεστά, τόσο απαλά, η φωνή της ήταν τόσο γάργαρη και ήρεμη συγχρόνως. Μέσα σε άλλα, μας είπε ότι αφήνει ανοιχτό το "παράθυρό" της κι ας μπαίνουν "κουνούπια".  Τολμάει. Μας έβαλε να γνωριστούμε με τον διπλανό μας. Ξεκίνησε την ομιλία της με τη Μαφάλντα και τελείωσε με την Σαΐτα   Μας μοίρασε από ένα χαρτόνι χρωματιστό και με οδηγίες μας είπε να φτιάξουμε μια σαΐτα (καλέ είχαμε ξεχάσει να φτιάχνουμε σαίτες!). Όταν ήμασταν έτοιμοι, τις πετάξαμε ψηλά. Στην δική μου έγραψα για το χαμόγελο.  Στα πόδια μου έπεσε της αγαπημένης μου Γιωργίας (4seasons) με το μήνυμα "Κοιτάω μπροστά" και πάντα αυτό κάνω! Τυχαίο?

Η ώρα περνούσε και έφτασε η στιγμή των κοριτσιών μας. Καθόμασταν όλες κοντά, στις πρώτες σειρές για να δίνουμε δύναμη και κουράγιο στις αγχωμένες μας φιλενάδες!!!

Τα panels με τους γονείς bloggers και το πρόγραμμα που εμφανίστηκαν, μπορείτε να τα δείτε εδώ:

Από την παρεούλα μας λοιπόν, στο πρώτο θα μιλούσαν η Κατερίνα το ήμισυ του Ανθομέλι και η Σοφία μας του ShareYourLikes.  
Η Κατερίνα μας "έστειλε" με την άνεσή της στο φακό και τα τσαλίμια της με το Δημοσιογράφο. Γεννήθηκε πανελίστρια, τέλος! Ειλικρινής και χειμαρρώδης, μας είπε την ιστορία του blog τους όταν προσπαθούσε να αγκαλιάσει και την ανηψούλα της που της έκανε εφόδους. Μια γλυκιά "κατάσκοπος" που ήρθε από το Βορρά, όπως την αποκαλώ και ξέρει εκείνη γιατί:) Την γνώρισα εκείνη τη μέρα και η εγκαρδιότητα της με κέρδισε!
Η Σοφία μου...τι να πούμε γι'αυτό το πλάσμα που αν την λατρεύετε από τα κείμενά της, θα την αγαπήσετε άμα τη γνωρίσετε. Είναι ευτυχισμένη και το φωνάζει. Είναι ήρεμη και το δείχνει. Μια νεράιδα στη blogosfera! Γειτονάκια blogosferικά, γειτονάκια και πραγματικά! Κάθε φορά που τη διαβάζω, φεύγω μαγεμένη!

Στο δεύτερο panel θα μιλούσαν η Ασπασία του MyLovableBaby και η Γιωργία του 4seasons.
Η Ασπασία μου, μια δυναμική και συγκροτημένη γυναίκα σε πρώτη όψη. Μια ευαίσθητη και γλυκιά μανούλα και φίλη άμα τη γνωρίσεις καλύτερα. Όταν ανέβηκε έτρεμε η φωνούλα της η οποία "έσπασε" μόλις μίλησε για την παρεούλα μας και τα βραχιολάκια που την σφραγίζουν. Είναι ακόμα πιο όμορφη στην ψυχή απ'ότι στην εμφάνιση!
Η Γιωργία μου είναι μια τόσο μα τόσο ευαίσθητη ψυχή, ένα πλάσμα τόσο αληθινό και συνεσταλμένο που θέλεις οπωσδήποτε να αγκαλιάσεις, να παρηγορήσεις, να χαϊδέψεις  Της έβαλα κίτρινη καρδούλα στη φωτογραφία κάτω, για τον Θοδωράκο της τον Αεκτζή που περνάει δύσκολες ώρες λόγω ΑΕΚ (και εγώ Θοδωρή, και εγώ!). Το καημενούλι μου ήταν τρομαγμένο και αγχωμένο. Ήταν η πρώτη blogoφίλη που γνώρισα από κοντά και πάντα θα είναι στην καρδιά μου.


Τέλειωσαν οι ομιλίες των γονέων bloggers που ερωτήθηκαν γιατί και πως ξεκίνησαν το blog τους, αν είχαν/έχουν σκοπό να βγάλουν λεφτά από αυτό, αν γράφουν μόνο τα ευχάριστα της ζωής τους και μήπως αυτό δείχνει μια λάθος εικόνα στους αναγνώστες τους, πόση ώρα τους παίρνει και πότε συνήθως γράφουν τις αναρτήσεις τους (δεν θυμάμαι αν ξέχασα κάτι...συμπληρώστε με!).

Μετά το πάρτι!!!!! Αχ το πάρτι. Κους κους, αγκαλιές, φιλιά, φωτογραφίες (ούτε στο γάμο μου τόσες!) και μπύρες....πολλές μπύρες!!! Φύγαμε τελευταίες. Γλυτώσαμε ευτυχώς το σκούπισμα. Γύρισα σπίτι στις 23:30, μεθυσμένη από ευτυχία και ένα χαμόγελο χαραγμένο στα χείλη μου!  Γιατί κάτι τέτοιες στιγμές είναι που μας δίνουν την απάντηση στην ερώτηση "Γιατί μπλογκάρεις?".  Άνθρωποι που τους αρέσει να μοιράζονται αυτό που ο καθένας ξέρει καλύτερα. Συναίσθημα, εμπειρίες, κατασκευές, χόμπι, ταξίδια, φωτογραφία, γνώσεις, χιούμορ.

Ένα μεγάλο μπράβο στην ομάδα πίσω από τις Ψηφιακές Γειτονιές! Άσπα, Κατερίνα, Πέπη, Νάταλι, Έλενα και Χρήστο γιατί δουλέψατε σκληρά, χωρίς προσωπικό όφελος αλλά με ένα σκοπό να κάνετε καλό σε όλους εμάς. Μπράβο γιατί δεν ήταν ένα απρόσωπο συνέδριο αλλά χαμογελαστό και ανθρώπινο.  Μπράβο σας Μαμά...δες Μπαμπά...δες και Μικροί Μεγάλοι για την τεράστια αγάπη σας σε αυτό που κάνετε. Όταν κάνεις κάτι με μεράκι, πάντα το αποτέλεσμα είναι άψογο!

Ειδική μνεία στην λατρεμένη Άσπα του Aspa online που είναι τόσο γλυκιά, αληθινή, ζεστή και εγκάρδια όσο φαίνεται στην φωτογραφία της και στα γραπτά της! Όχι ότι τα άλλα παιδιά δεν ήταν αλλά συγνώμη...οι αδυναμίες δεν κρύβονται!

Τελευταίες στην ανάρτηση αλλά πρώτες στην καρδιά μου, οι 15+ φιλεναδίτσες μου Αναστασία, ΑσπασίαΒέραΓεωργίαΓιάννα,  Θεανώ, Callie+ΚατερίναΚατερίναΜαρίαΜαρίαΜαρώΜάχηΣίναΣοφία.  Ναι. Αυτές είναι μια απόδειξη ότι οι Ψηφιακές Γειτονιές υπάρχουν. Ότι στις γειτονιές αυτές γεννιούνται φιλίες.  Ότι 15+ γυναίκες μπορούν να συνεννοηθούν, να αγαπηθούν, να είναι αληθινές, να στηρίζουν η μια την άλλη, να κλαίνε για τον πόνο, να γελάνε για τη χαρά. Υποσχόμαστε ότι η σχέση μας θα βασίζεται στην ειλικρίνεια. Υποσχόμαστε να κάνουμε μαζί πολλά. Υποσχόμαστε να είμαστε πάντα ενωμένες. Μια για όλες και όλες για μία!


Υ.Γ.1  Τα βραχιολάκια μας τα έχει φτιάξει με ειδική παραγγελία, σχεδιασμό, πατέντα, μεράκι, η γλυκιά και ταλαντούχα Δέσποινα του Oh so cute things! Παιδί φοβερό, ανοιχτόκαρδο και γενναιόδωρο! Να πάτε ΟΛΟΙ στο blog της που κάνει και διαγωνισμό με σούπερ δώρο!

Υ.Γ.2  Λυπάμαι πολύ που δεν μπόρεσαν πολλές μαμαδοblogoφιλεναδίτσες μας εκτός Αθηνών να έρθουν και που ξέρω πόσο το ήθελαν! Ειδικά η Ελπίδα, η Γιώτα και η Αθηνά(που δεν είναι μαμά αλλά ήθελε τρελά να έρθει).
Ήθελα πολύ να σας γνωρίσω κορίτσια!  Α και εσένα Αλεξάνδρα που δεν τα κατάφερες!

Πέμπτη 11 Απριλίου 2013

30 Μαρτίου 2006 ήρθε η Άνοιξη στο σπιτικό μας.

Κάπως έτσι μπήκε η Άνοιξη στη ζωή μου. ΄Ήταν 30 Μαρτίου 2006 στις 06:05 το πρωί. Μέχρι τότε δεν είχα καταλάβει ή μάλλον συνειδητοποιήσει τι σημαίνει να είσαι μαμά.  Παρόλη την επαφή μου με μωρά (έκανα από μικρή babysitting για χαρτζιλίκι) και παιδιά φίλων και συναδέλφων που πάντα έπαιζα μαζί τους, δεν μπορούσα να φανταστώ το μέγεθος της αγάπης και της ευθύνης για το μικρό αυτό σπουργιτάκι.  Άλλο να κρατάς για κάποιες ώρες ένα μωράκι/παιδάκι, μετά να το αφήνεις στη μαμά του και να συνεχίζεις τη ζωή σου και άλλο να έχεις απόλυτα και ολοκληρωμένα ΕΣΥ την 24ωρη αποκλειστική ευθύνη του.

photo via
Όσους υπερήχους και να είχα κάνει, όσες φορές κι αν είχα ακούσει την καρδούλα της, όταν την αγκάλιασα και κυρίως όταν γυρίσαμε σπίτι και με κοιτούσε και την κοιτούσα, είπα "Αυτή είναι δική μου?".  Στο μαιευτήριο ήμουν κυρία, με είχαν βασίλισσα (τα γνωστά μαρκετινίστικα των ιδιωτικών μαιευτηρίων). Τα πανηγύρια θα άρχιζαν σε λίγο, όπως είχα ακούσει δηλαδή.
Για καλή μου τύχη το μωράκι μου ήταν τόσο μα τόσο καλόβολο. Δεν μας ξαγρυπνούσε, καθόταν στο ρηλάξ χωρίς να γκρινιάζει, καθόταν στο καρότσι της με τις ώρες όταν πηγαίναμε βόλτα, σούπερ μάρκετ, κομμωτήριο (τότε πήγαινα συχνά, πλέον μόνο όταν φτάσω στα όρια του απροχώρητου), για καφεδάκι με φίλες ή μόνες μας βολτούλες, κλπ.  Μετά άρχισα δουλειά στους 3 μήνες ζωής της.  Πώς, πείτε μου πώς γίνεται να αφήνεις ένα τόσο δα πλασματάκι 3 μηνών και να φεύγεις για δουλειά! Άτιμη κοινωνία!

Τέλος πάντων. Περνούσαν τα χρόνια. Μέχρι 1,5 ετών πηγαινοερχόταν στις δυο γιαγιάδες. Η μία (πεθερά) ήταν μεγάλη και μόνη της και την κρατούσε  δυο φορές τη βδομάδα και η άλλη (η μαμά μου) είχε κατάστημα και την είχε στο μαγαζί, στο καρότσι, τρεις φορές τη βδομάδα. Η Αναστασία έμαθε να ζει με αυτούς τους ρυθμούς, ήσυχη όμως πάντα χωρίς να μουρμουράει. Μέχρι που ήρθαν οι βάρβαροι! Όπου "βάρβαροι" βλέπε Παναγιώτη.  Τον Σεπτέμβρη του 2007 κατέφθασε στο σπιτικό μας ένας μικρός τυραννόσαυρος που ήρθε να διαταράξει την ηρεμία της Αναστασίας. Προσπάθησε να τον εξολοθρεύσει αλλά δεν τα κατάφερε. Εξολοθρεύονται ωρέ οι τυραννόσαυροι???
Τελικά τον αγάπησε.  Άρχισε τότε και παιδικό σταθμό (πριν την γέννα για να μην συνδυάσει Παναγιώτη με σταθμό και φρικάρει).  Μέχρι να αρχίσει τον παιδικό όμως είχα περάσει 50 εγκεφαλικά, 20 καρδιακές προσβολές και 10000 ώρες αγωνίας για το πως θα τα πάει στο σταθμό, πως θα την "αγκαλιάσουν", αν θα την φροντίζουν, αν θα τρώει, αν θα της αρέσει, κλπ.
Τελικά το κοριτσάκι μου έκλαψε λιγάκι στην αρχή αλλά προσαρμόστηκε αμέσως.  Ήταν μικρούλα και δεν καταλάβαινε.  Αν ήταν μεγαλύτερη για είχαμε δράματα.  Της έκανε πολύ καλό ο σταθμός.  Έκανε φίλους, ανεξαρτητοποιήθηκε, έμαθε πολλά παιχνίδια και τραγουδάκια.  Από τότε έκανε κάποια φιλαράκια που μέχρι σήμερα στα 7 τους έτη, κάνουμε ακόμα παρέα:  Γεια σας Δανάη, Χριστίνα, Ευμορφία, Κωνσταντίνα, Δημήτρη, Βασίλη, Κατερίνα και Μαρία.

Μιας και η ανάρτηση αυτή είναι αφιερωμένη στην Αναστασία μου γιατί είχε τα γενέθλιά της και με την άδειά της πάντα, θα σας πω και λίγα λόγια παραπάνω για εκείνη:
  • Είναι ένα πολύ καλό και ώριμο παιδί. 
  • Ευγενική και τίμια. Ψέμματα δεν  λέει (εντάξει λέμε καμιά φορά όταν θέλουμε να κάνουμε έκπληξη στον μπαμπά και την διοργανώνουμε μαζί).
  • Έχει τρελό χιούμορ και πετάει δολοφονικές ατάκες.
  • Είναι φιλότιμη και ικανή. Κτητική και περήφανη.
  • Έχει τρομερή υπομονή και της αρέσει να μοιράζεται ή να χαρίζει τα πράγματά της. 
  • Είναι πεισματάρα πολύ και ισχυρογνώμων.
  • Αν σε συμπαθήσει θα γίνει με την πρώτη γνωριμία, αλλιώς πας στα αζήτητα, στη μαύρη λίστα!
  • Είναι ντροπαλή πολύ και σε οτιδήποτε καινούριο δεν προσαρμόζεται εύκολα. Δεν της αρέσει να λαμβάνει μέρος σε γιορτές σχολείου, ούτε να φοράει στολές. Δεν την πιέσα ποτέ να κάνει κάτι που δεν θέλει. Παρόλα αυτά, φέτος πήρε πρώτη φορά μέρος αλλά η φωνή της ίσα που ακουγόταν από το μικρόφωνο. Κάναμε όμως μια αρχή...
  • Λατρεύει την ενόργανη-τραμπολίνο που άρχισε φέτος και της πρότειναν οι δασκάλες της να πάει στο αγωνιστικό τμήμα (έχει πάρει το κορμί και την ευλυγισία της μαμάς της...γκούχου γκούχου, εδώ ξέρω ήδη ποιες θα αρχίσετε τα σχόλια!).
  • Έχει κόλλημα με συγκεκριμένα ρούχα, κυρίως μπλούζες και κολάν ή φόρμες. Φορέματα και φούστες θα την δείτε μια φορά το χρόνο να φοράει. Δεν της αρέσει οτιδήποτε λάμπει και στρασάρει όπως και της μαμά της δηλαδή! Η νονά της δεν λέει να το καταλάβει και μέχρι πρόσφατα της ψώνιζε ρούχα που δεν φόραγε ποτέ (διαβάζεις νονά?) και έδινε ένα σκασμό λεφτά παρόλο που της φώναζα!
  • Λατρεύει τα μωρά και τα μικρότερα παιδάκια και όπου υπάρχουν, τα φροντίζει και τα προστατεύει. Μόνο τον αδελφό της είχε ταράξει στο ξύλο! Με παρακαλάει να κάνουμε κι άλλο μωράκι για να το μεγαλώσει εκείνη.  Μπαμπά μας μη διαβάζεις, ούτε εσύ εφορία! 
  • Για το λόγο αυτό έχουμε αφοσιωθεί στο μεγάλωμα των εγγονιών μου. Ναι, σωστά διαβάσατε. Έχουμε πολλά μωρά της Αναστασίας, κατά συνέπεια, εγγόνια μου.  Όποιος την ρωτάει τι δώρο θέλει, "μωρά" απαντάει. Έτσι για να τα μεγαλώσουμε, με όλα τα καλά, έχουμε και την απόλυτη προίκα τους. Καρότσια πολλά, ρηλάξ, κούνιες, καθισματάκι τραπεζιού, πολλά μπιμπερό, κουβερτούλες, κλπ.  Σε λίγο θα φύγουμε εμείς, να ζήσουν τα μωρά της στο σπίτι!


Φτάσαμε αισίως στα έβδομα γενέθλιά της.  Πώς κάνουμε πάρτι σε ένα μικρό διαμέρισμα 62 τ.μ. με τους πιο μαζεμένους καλεσμένους να φτάνουν στους 20 μικρούς και 30 μεγάλους και τα οικονομικά καθώς και διάφορες άλλες συγκυρίες να μην μας επιτρέπουν να κάνουμε όλα αυτά που θα θέλαμε  να κάνουμε?
Θέλουμε στα πάρτι μας να περνάνε όλοι όμορφα και άνετα, μικροί και μεγάλοι γι'αυτό πάντα κάναμε κάτι ξεχωριστό κυρίως σε παιδότοπους γιατί δεν είχαμε χώρο. Πέρυσι πήγαμε στα υπαίθρια φουσκωτά του Village Park, κεράσαμε καφέδες τους γονείς, είχαμε φέρει σνακ για φαγώσιμα και πληρώσαμε την είσοδο στα πιτσιρίκια. Πέρασαν όλοι τέλεια. Τα παιδιά λύσσαξαν, εμείς μιλήσαμε και χαλαρώσαμε. Πως αλλιώς μπορούν να περάσουν 20-25 παιδάκια διαφόρων ηλικιών σε ένα μικρό χώρο? Τα παιδιά θέλουν άπλα και ελευθερία κινήσεων.
Φέτος σπάσαμε το κεφάλι μας αλλά λύση δεν βρήκαμε...
Τελικά κάναμε ένα πολύ μικρό οικογενειακό παρτάκι και μόλις καταφέρουμε θα κάνουμε άλλο ένα για τα φιλαράκια της και άλλο ένα για τους συμμαθητές της  (πήγαμε τις προάλλες σε ένα μαγικό πικ νικ πάρτι που θα σας μιλήσω σε άλλη ανάρτηση).

Το κέρασμά της όμως για το σχολείο της το είχα βρει εδώ και μήνες. Από τη Λίτσα του Home is where your story begins και το "κέρασμα του Φαίδωνα" που του είχε φτιάξει πέρυσι.  Φέτος το εξέλιξε σε μαγική πασχαλινή εκτέλεση, δείτε εδώ.  Η γυναίκα δεν υπάρχει! Οι ιδέες της είναι όλες μαγικές και τις φυλάω σαν ευαγγέλιο! Ειδικά το πάρτι των γιων της ήταν τόσο χρωματιστό και με απλά υλικά που μπορεί η καθεμιά μας πιστεύω να φτιάξει.

Η συνταγή των cupcakes ήταν της Αθηνούλας του Sugar Buzz και φυσικά από το βιβλίο της Cupcakes!  Από γεύση έσκισαν, από εμφάνιση τα στόλισα τράτζικ. Δεν ήθελε η Αναστασία την κρέμα αυτή που μπαίνει από πάνω, ήθελε γλάσο άχνης ζάχαρης και ελάχιστο.  Έτσι έγιναν τσουτσουρεμένα.  Το γεγονός βέβαια είναι ότι όταν τα είδαν τα παιδιά έτσι συσκευασμένα και κατόπιν τα έφαγα, έπαθαν γευστικό εγκεφαλικό!  Όταν πήγα να την πάρω από το σχολείο έπεσαν πάνω μου οι φίλες της και μου ζητούσαν κι άλλα. Έτσι μετά από 2-3 μέρες, τους ξανάφτιαξα και τους έστειλα. Αυτά είναι όταν έχεις άξιες φίλες bloggers!

Και ψιτ κορίτσια, αν ψάχνετε κέρασμα για σχολείο, ξέρετε που θα πάτε να τα βρείτε όλα σε ένα νοικοκυρεμένα? Στο Ανθομέλι φυσικά! Για δείτε εδώ.

της Λίτσας τα πανέμορφα

τα δικά μας 
Θα κλείσω την ανάρτηση με μια ευχή στην κορούλα μου.  Να έχει πάντα την υγεία της και δίπλα της ανθρώπους που να την αγαπούν αληθινά και να τους αγαπάει και εκείνη. Θέλω να βλέπω το πανέμορφο χαμόγελό της πάντα να φωτίζει το πρόσωπό της και όταν σκοτεινιάζει, να είμαι εκεί να τη φωτίζω.

Χρωστάω να μιλήσω για τρία βραβεία που μου έχουν δώσει η Μαριαντίνα, η Ασπασία και η Θεανώ. Δεν σας έχω ξεχάσει my girls. Προλαβαίνω νομίζετε???

Σήμερα Πέμπτη 11 Απριλίου φάγαμε το πρώτο μας παγωτό! Σιγά μην μας γλίτωνε με τέτοια μέρα!

Τετάρτη 3 Απριλίου 2013

Hi5 - Λατρεύω το φαί και δεν βγαίνω καλή στις φωτογραφίες!

Χάθηκα, αλλά να ξέρετε ανώτερες δυνάμεις με κράτησαν μακριά σας!  Γενέθλια κόρης και γαστρεντερίτιδα! Για τα γενέθλια θα σας μιλήσω σε άλλη ανάρτηση, μην μου ευχηθείτε τώρα, μετά μαζεμένα.  Για τη γαστρεντερίτιδα, δεν θέλω να μιλήσω ποτέ!

Έτσι λοιπόν επειδή έχω μείνει πολύ πίσω, εντελώς δηλαδή, είπα να κάνω δύο σε μία.  Έτσι κι αλλιώς το "σκοτώσαμε" το παιχνίδι Hi 5 - Photo της Γιωργίας, οι κανόνες καταπατήθηκαν, λεηλατήθηκαν! Τελευταίες εβδομάδες τέταρτη και πέμπτη.   Έστησα λοιπόν σπιτικό, διάβασα βιβλία, άκουσα μουσική, τώρα πρέπει να φάω και να βγάλω φωτογραφίες!  Πολύ δουλειά βρε παιδί μου! Πολύ κούραση στη ζωή μιας blogger:)

photos via, via, via, via, via

Πρώτο και καλύτερο το παγωτό! Σας το έχω ξαναπεί, μπορώ να τρέφομαι μόνο με αυτό το άτιμο, το δροσερό, το μαστιχωτό, το μυρωδάτο, το αλανιάρικο παγωτό!  Είναι το μόνο που τρώει η μάνα τούτη και δεν δίνει στα παιδιά της....όταν έχει μείνει λίγο στην κατάψυξη! Μη βαράτε, είναι ο πόνος μου μεγάλος!  Για παγωτό έχω κάνει χιλιόμετρα! Και έχω ανακαλύψει το καλύτερο, το πιο αγνό και μαστιχωτό, στην περιοχή μου και έχουμε χρυσαφίσει τον άνθρωπο! Ένα τοσο-δούλι μαγαζάκι που όμως με γεμίζει πολλές τοσο-δάρες θερμίδες!!!