- See more at: http://www.all4blogs.gr/arthra/kante-aytomata-ta-exoterika-link-na-anoigoyn-se-neo-parathyro#sthash.CzJeFc1E.dpuf Counting SMiLES: Ιανουαρίου 2013

Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2013

Αν μπορείς να το ονειρευτείς, μπορείς να το κάνεις

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ονειρευόμουν να  παντρευτώ και να κάνω πολλά παιδιά. Λάτρευα το θεσμό της οικογενείας.  Μεγάλωσα άλλωστε σε μια τρελούτσικη αλλά δεμένη φαμίλια με δύο καταπληκτικούς γονείς και ήθελα να τους μοιάσω.  Είχα λοιπόν σχεδιάσει στο μυαλό μου πως θα είναι ο άντρας που θα παντρευτώ. Καλός άνθρωπος, με χιούμορ, οικογενειάρχης, χουβαρντάς στην ψυχή και στην τσέπη, εντάξει, και λιγάκι ομορφούλης (το πακέτο του μπαμπάκα μου δηλαδή!!!),
via
Η πρώτη μου επαφή με μωρά ήταν γύρω στα 15-16, όταν άρχισα να κάνω babysitting στο μωράκι ενός ζευγαριού που έμενε κοντά μας, όταν ήθελαν να βγουν τα δυο τους και ευτυχώς για μένα έβγαιναν αρκετά!  Η Φωτεινούλα ήταν τότε 3-4 μηνών και είχα συγκλονιστεί από το πόσο μικρή ήταν.  Έμαθα να της αλλάζω πάνες, να της φτιάχνω το γαλατάκι της, να τη βάζω να ρευτεί.  Ήταν όλα για μένα τόσο μαγικά και πρωτόγνωρα.  Τότε ήταν η πρώτη φορά που σκέφτηκα ότι θα ήθελα πολύ να γίνω μανούλα (όταν φυσικά μεγαλώσω).  Πόσα βράδια κράτησα αυτό το μπεμπέ.....άπειρα. Μετά γεννήθηκε και η αδελφούλα της και τις είχα και τις δυο.  Εκεί να δεις χαμός (ένα ίσον κανένα στη φασαρία)!  Ευτυχώς την περισσότερη ώρα κοιμόντουσαν:)  Μετά από 20 σχεδόν χρόνια συνάντησα την Φωτεινή., φοιτήτρια πλέον.  Η συγκίνηση ήταν απερίγραπτη.  Είχα και εγώ προσφέρει ένα ψιχουλάκι στο μεγάλωμά της.  Με τα πρώτα μου λεφτά του baby sitting, κατάφερα να αγοράσω ένα ακριβό καφέ μπουφάν Chevignon που είχα ονειρευτεί και πίστευα ότι ποτέ μου δεν θα αποκτήσω. 

Ένα από τα προξενιά που έκανα, από τα πρώτα κιόλας, κατέληξε σε γάμο με αποτέλεσμα δύο υπέροχες κοπέλλαρες (με διαβάζει η Λία η παθούσα)!  Τη Δέσποινα  και την Έλενα.  Η Δέσποινα μάλιστα αδυναμία μου, γιατί την "κρατούσα" για 1 χρόνο περίπου, κάθε Σάββατο που δούλευε η μανούλα της (παιδική μου φίλη) και δεν είχε που να την αφήσει.  Πόσο όμορφα περνούσαμε οι δυο μας χωρίς τη μαμά:)  Τότε ήμουν 25-26 ετών ελεύθερη κι ωραία! Το πρωί φυλούσα το Δεσποινάκι και το βράδυ αλώνιζα στα clubs!   Σε μένα περπάτησε πρώτη φορά και έκανε και την πρώτη της ζημιά (τυχαίο?)!    Η Δέσποινα ήταν η δεύτερη και πιό ώριμή μου σκέψη πως θέλω πολύ να γίνω μανούλα.  Το ονειρεύομουν ακόμα περισσότερο.

Πέρασαν τα χρόνια από τότε που κράτησα μωράκι για πρώτη φορά.  Στο διάστημα αυτό πήγαινα σε γάμους, γέννες, βαπτίσεις φίλων και συναδέλφων, χαιρόμουν με την χαρά των άλλων.  Ήθελα να το ζήσω και εγώ όλο αυτό.  Έφερναν τα πιτσιρίκια τους καμιά φορά οι συνάδελφοι στο γραφείο και τα λάτρευα όλα και εκείνα το ίδιο. Είχα πάντα δωράκια, γλυκάκια και διάφορα για να τους δίνω δώρο.
Ονειρεύομουν να αποκτήσω και εγώ τα δικά μου παιδιά, τη δική μου οικογένεια.

Δεν είχα όμως ακόμα συναντήσει τον πρίγκηπά μου και δεν ήθελα να συμβιβαστώ σε κάτι τόσο σημαντικό για μένα, τον έρωτα.   Μου έκαναν "προξενιά", έκανα εγώ και σε άλλους και πήγαινε αλυσίδα η κατάσταση μέχρι που η αγαπημένη μου ξαδέλφη και νονά πλέον της κόρης μου, μου έκανε τη γνωριμία της χρονιάς!   Τον άντρα μου, το άλλο μου διαφορετικό μισό.  Με κέρδισε αμέσως ο ήρεμος χαρακτήρας του (μες την τρέλα εγώ), το κοφτερό του μυαλό, το αστείρευτο χιούμορ του, η λογική του (εντελώς αυθόρμητη εγώ), η καλοσύνη του, η γενναιοδωρία του.  Κατάλαβα αμέσως ότι ήταν Ο ΕΝΑΣ.  Ήταν ακριβώς όπως τον ονειρεύομουν (εντάξει υπερβάλλω, επιδέχεται ίσως και λίγης βελτίωσης).  Παντρευτήκαμε σχεδόν αμέσως και κάναμε τα παιδιά μας, αμέσως.  Δεν ζήσαμε πολύ καιρό μόνοι αλλά δεν το μετανιώσαμε ποτέ.  Υπάρχουν φυσικά και οι στιγμές έντασης αλλά προσπαθούμε να τις αποσυμπιέζουμε με αλληλοκατανόηση και συζήτηση.  Οταν βρίσκουμε ευκαιρία και έχουμε babysitter για βράδυ (ελεύθερο τον μπαμπά μου ή την αδελφή μου χωρίς boyfriend-ναι, την "χώνουμε"), θα πάμε βολτούλα για σινεμαδάκι ή ποτάκι ή σε φίλους.  Γενικά όμως πάμε παντού με τα παιδιά.  Το σπίτι μας το έχουμε στήσει από οικονομικά έπιπλα/είδη ακριβώς γιατί θέλαμε να παίζουν άνετα τα τέκνα μας χωρίς να μας αγχώνει αν θα τα χαλάσουν ή ζωγραφίσουν (έχει τύχει και αυτό-το χαλί του σαλονιού μια ωραία μέρα το ζωγράφισε ο Παναγιώτης με κόκκινο μαρκαδόρο ή τον τοίχο με μολύβι).   Δεν θέλαμε να έχουμε ένα κλειστό σαλόνι που ανοίγει μόνο σε γιορτές και επισκέψεις.  Ζούμε κάθε μέρα σε κάθε γωνία.  Είναι ένα μικρό αλλά τόσο "ζεστό" σπιτάκι.  Ακριβώς όπως είχα ονειρευτεί ότι θα το κάνω.

Γι'αυτό φίλοι μου, τιτλοφόρησα την ανάρτησή μου αυτή με μία φράση του Walt Disney που πολύ αγαπώ "Αν μπορείς να το ονειρευτείς, μπορείς να το κάνεις".  Έχετε πίστη, κάντε όνειρα.  Όνειρα για τα παιδιά σας, όνειρα για εσάς.  Έτσι θα ξεπεράσουμε τις δυσκολίες, με υπομονή, θετική στάση και ελπίδα.   Κάνοντας όνειρα εμείς οι γονείς για ένα καλύτερο μέλλον για τα βλαστάρια μας.  Όνειρα οι ελεύθεροι για έναν πρίγκηπα/ισσα που θα σας αγαπήσει και θα αγαπήσετε.  Όνειρα για το μωράκι που πάντα περιμένατε.  Όνειρα για  ένα ταξίδι στο εξωτερικό που πάντα επιθυμούσατε.  Όνειρα για το βιβλίο που θέλατε πάντα να γράψετε.  Όνειρα για μια καινούρια δουλειά που θέλετε να στήσετε ή μια δουλειά που ψάχνετε. Όνειρα για το ιδανικό σπίτι που θέλατε πάντα να φτιάξετε.
Μέχρι να πραγματοποιηθούν τα όνειρα αυτά, μπορείτε να παίρνετε δύναμη από μικρές, καθημερινές, αστείες και όμορφες στιγμές όπως κάνω εγώ:   

Μια οικογενειακή βόλτα για τραμπολίνο.




Φτιάχνοτας μπισκότα με τον Παναγιώτη να φοράει την Spiderman στολή του, χωρίς να είναι απόκριες!


Πιτσιρίκια σπίτι μας για παιχνίδι, όπως σήμερα που ήρθε μια από τις "νύφες" (πώς λέμε η Πηνελόπη και οι μνηστήρες, εδώ λέμε ο Παναγιώτης και οι νύφες!) και έπαιζαν "οικογένεια".  Καλομελέτα και θα γίνω και πεθερά!
 

Μια χελώνα που συναντάμε στο δρόμο για το σχολείο.



Κοιτάζοντας τον ουρανό από το μπαλκόνι, που μετά την καταιγίδα σιγά σιγά καθαρίζει και γίνεται γαλανός.




Ένα σχόλιο στο blog μου που στάζει αληθινή και γνήσια γλύκα, από μια φίλη.  Κανονική και ηλεκτρονική:)

Ένα γλυκό φιλί για καληνύχτα που στέλνει η Αναστασία και ο Παναγιώτης (δεν φαίνεται στη φώτο) στον μπαμπά τους, τώρα που λείπει ταξίδι. Τους τραβάω φωτογραφία και του την στέλνω με e-mail για να μην χάνει τις καθημερινές τους στιγμές.  Τα βράδια που λείπει, μου δίνουν από τέσσερα φιλιά ο καθένας, σύνολο οκτώΤέσσερα για μένα και τέσσερα για τον μπαμπάκα που είναι μακριά.  

Σας στέλνω και εγώ με τη σειρά μου, δύο από αυτά για μια γλυκιά καληνύχτα ή και καλημέρα αν διαβάζετε πρωί.


Εσείς από ποιά μικρά καθημερινά αντλείτε δύναμη?

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ-ΑΦΙΕΡΩΣΗ

Έχω υποσχεθεί μια αφιέρωση στη γειτόνισσα και φίλη Ματίνα που θαυμάζω πολύ διότι έχει τέσσερα παιδιά και τα τέσσερα κάτω των πέντε ετών!  Είναι ένα τέρας ηρεμίας, υπευθυνότητας και μητρικής αγάπης.  Δεν χάνει ποτέ το χαμόγελό της και παρόλες τις όποιες δυσκολίες που μπορεί να αντιμετωπίζει, προσπαθεί να βοηθάει και άλλους.  
Πριν δυο εβδομάδες βάπτισε το τέταρτο αγγελούδι της, την Ευαγγελία.  Ήθελε πολύ να έχει και εκείνη τα 15' δημοσιότητας που δικαιούται κάθε άνθρωπος, όπως είχε πει ο προφητικός Andy Warhol.  Οπότε μοιραζόμαστε μαζί σας την βάπτιση της Εβελίνας (όπως θέλουμε να τη φωνάζουμε εφεξής).   Επίσης, μπορεί και να συμπεθεριάσουμε στο μέλλον, μιας και η μεγαλύτερη κόρη της που είναι συμμαθήτρια του Παναγιώτη, είναι και υποψήφια νύφη αλλά δεν το ξέρει!  Δεν μας πειράζει γιατί αν θέλουν οι συμπεθέρες, τύφλα να 'χει το ζευγάρι:) 


Σάββατο 19 Ιανουαρίου 2013

E.T. phone home

ΠΡΟΣΟΧΗ.....ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΜΙΚΡΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ!
(είναι προσωρινή η ασθένειά μου, μη χαρείτε πολύ!)

Ήταν ένα συνηθισμένο απόγευμα Πέμπτης και θέλαμε να το κάνουμε ένα ξεχωριστό απόγευμα Πέμπτης!

Δεν είχαμε δραστηριότητες να πάμε, κάναμε τα μαθήματά μας και παίξαμε ΣΚΟΡ 4 (αγαπημένο παιχνίδι της εποχής μου) σε travel έκδοση, το οποίο έχω αγοράσει για να παίζουμε με τον Παναγιώτη όσο περιμένουμε την Αναστασία στην ενόργανη, μες το κρύο, κάνοντας επιδερμίδα και παγώνοντας τα δαχτυλάκια μας!  Αλλά δεν πτοούμαστε γιατί είμαστε σκληρόπετσοι και όπως ήδη έχω πει και στη Γιωργία......"Κρυώνουν ωρέ τα παληκάρια????".


 
Αφού διαβάσαμε και παίξαμε, θέλαμε κάτι να τσιμπήσουμε.  Ανακαλύψαμε πρόσφατα τον πειρασμό Φυστικοβούτυρο, που μας γνώρισε η Theano a m@mmy on line.  Το γνωρίζαμε δηλαδή αλλά δεν το είχαμε δοκιμάσει.  Καταστροφή!  Το βαζάκι αγοράστηκε Πέμπτη πρωί και Παρασκευή βράδυ είχε τελειώσει, μαζί και με κάθε ελπίδα να χάσω 1 κιλο αυτή τη βδομάδα!  Την κατσάδιασα τη Θεανώ, μη νομίζετε ότι θα την άφηνα έτσι.  Μας σύστησε εμάς το φυστικοβούτυρο και μετά μου λέει "Εγώ το έχω εξαφανίσει γιατί προσέχω"!  Κατάλαβες??? Θέλει να είναι η πιό όμορφη και στυλάτη στη blogosfera:)   Ειδικά τώρα που ετοιμάζει η Βέρα και συνάντηση bloggers!




Πάει και η επέλαση του peanut butter και συνεχίζει το απόγευμα.  Είχαμε ήδη κανονίσει πως θα κλείσει υπέροχα η μέρα εκείνη.

Με αφορμή ένα λατρεμένο κουκλάκι του Ε.Τ. του εξωγήινου που είχε φέρει ο Στράτος από ταξίδι του στην Αμερική και την αγάπη και των δυο μας για τον κινηματογράφο, τους είχαμε μιλήσει άπειρες φορές για την ταινία αυτή.  Αφού έχουμε πάει πάρα πολλές φορές σινεμά με τα παιδιά σε υπέροχες ταινίες κινουμένων σχεδίων, αποφασίσαμε ότι ήρθε η ώρα να δούν και μια ταινία για λίγο μεγαλύτερα παιδάκια.

Ο δικός μας Ε.Τ.

Νοικιάσαμε το dvd και το βάλαμε με ελληνική γλώσσα χωρίς υπότιτλους (μεταγλωτισμένο δηλαδή).  Έχανε αρκετή από τη μαγεία της, αλλά για τα παιδιά που καταλάβαιναν τι έλεγαν οι ηθοποιοί, ήταν ΤΕΛΕΙΟ! 
 
Ξαπλώσαμε οικογενειακώς και χαζέψαμε!  Είχα χρόνια να τη δω και συγκινήθηκα πολύ γιατί είχαν πλέον μεγαλώσει τα παιδιά μου και μπορούσα να την απολαύσω και μαζί τους.  Αμέσως σας σκέφτηκα.  Ήθελα να μοιραστώ αυτή τη μαγική στιγμή μαζί σας.  Τράβηξα φώτο λοιπόν από την τηλεόραση ενώ έπαιζε!

φοβερή σκηνή!
Τα παιδιά (6,5 και 5 ετών) κόλλησαν με ανοιχτό το στόμα. Μαγεύτηκαν.  Ενθουσιάστηκαν.  Είναι λέτε κληρονομική η αγάπη για τον κινηματογράφο? Εγώ πάντως από τον μπαμπάκα μου την κληρονόμησα.

Μην μου πείτε ότι υπάρχει άνθρωπος στην ηλικία μας που δεν έχει δει αυτό το αριστούργημα!  Έχω μεγαλώσει με τον Ε.Τ.   Ποιά σκηνή να πρωτοδιαλέξω.  Αυτή στην αρχή που τον παρατάνε οι γονείς του?  Εκεί που συναντιούνται για πρώτη φορά ο Ε.Τ. με τον Έλλιοτ?  Η σκηνή που μεθάει?  Η σκηνή με το ποδήλατο? Στο τέλος που έρχονται να τον πάρουν οι δικοί του?

 
εδώ είναι που μεθάει


Εσάς ποιά ήταν η αγαπημένη σας ταινία όταν ήσασταν πιό μικροί ?  

Να ευχηθώ και στην μανούλα μου Χρόνια πολλά που είχε γενέθλια στις 17 Ιανουαρίου και σήμερα θα της κάνουμε Σουβλάκι party!  Θα με διαβάσει η χάκερ και θα με κατσαδιάσει αν δεν την αναφέρω!  Οικογενειακό το ψώνιο του διαδικτύου@  μόνο ο μπαμπάς μου δεν ξέρει καν πως να ανοίξει Υπολογιστή! 

Πέμπτη 10 Ιανουαρίου 2013

Στάσου πλάι μου.

via
Καλή χρονιά αγαπημένα μου φιλαράκια, παρείτσα καταπληκτική!
Σας εύχομαι μια υπέροχη και γεμάτη ευτυχισμένες στιγμές χρονιά! Αν και με τους περισσότερους τα έχουμε πει εκατό φορές, οι ευχές δεν είναι ποτέ αρκετές!   Να είμαστε όλοι υγιείς γιατί αν έχουμε υγεία, όλα τα άλλα τα αντιμετωπίζουμε Μέσα από τις επισκέψεις μας στα διάφορα blogo-σπιτάκια που αγαπάμε να διαβάζουμε, να παίρνουμε έξυπνες ιδέες για να κάνουμε τη ζωή μας ευκολότερη,  ομορφότερη και πιό γελαστή.  Γιατί αυτή είναι η ουσία του blogging, να μοιραζόμαστε αυτό που ο καθένας ξέρει καλύτερα.  Δεν ξέρω για σας, εγώ πάντως τους τρεις αυτούς μήνες που είμαι blogger, μόνο βελτίωση έχω δει στον εαυτό μου, με θετικές πάντα συνέπειες στην οικογένεια μου αλλά και σε αυτούς που αγαπώ.

Γι'αυτό σας αφιερώνω το φοβερό αυτό κομμάτι.....Stand by me γιατί σας θέλω πάντα πλάι μου επειδή με κάνετε καλύτερη μανούλα, σύζυγο και άνθρωπο.  Η καθεμιά με τον τρόπο της κι ας μην το ξέρει.
 
 

Σε αυτό το σημείο, μια ξεχωριστή μνεία σε δύο blogo-φιλενάδες που παρακολουθώ καθημερινά και ανελλιπώς και δεν έχει τύχει να μιλήσω για αυτές.  Τη Θεανώ του Theano a m@mmy on line και τη Σίνα του Είμαι παιδί που με τις ιδέες τους κάθε μέρα, με έχουν απογειώσει στα ουράνια της Motherland!!!!

Φέτος λοιπόν υποσχέθηκα στον εαυτό μου να κάνω μικρότερες αναρτήσεις! Αντί 1.000.000 λέξεις κάθε φορά, να περιοριστώ στις....999.999!  

Στην ανάρτηση αυτή θα μιλήσω για μια από τις απολαύσεις της ζωής, το φαγητό!  Μία απόλαυση που πάντα λάτρευα αλλά δεν ήθελα να είμαι εγώ αυτή που την μαγειρεύει! Σας έχω ξαναμιλήσει για αυτό εδώ.  Όταν έπαιρνε η πεθερούλα ή η μανούλα να πάμε για φαί....πετούσα τη σκούφια μου!   Έλα όμως που η πολύ παρέα μαζί σας με βελτίωσε!  Αυτές τις εορτές λοιπόν μαγείρεψα και φούρνισα πολύ!!!   Η κουζίνα μου νομίζω δεν έχει χρησιμοποιηθεί τόσο πολύ όσο είμαι παντρεμένη!!!

'Εφτιαξα τη βασική συνταγή για Χριστουγεννιάτικα μπισκοτάκια της Έρης-Captain Cook, αλλά χωρίς γλάσσο γιατί φάγαμε πολλά γλυκά!  Τα φτιάξαμε με τα παιδιά με διάφορα κουπ πατ και τα έτρωγαν για σνακ.
Τα cookies με M&Ms αλλά και τα cupcakes βανίλιας με μπισκοτάκια, από το καινούριο βιβλίο της Αθηνάς-Sugar Buzz, που τα τσακίζουν πάντα μικροί κ μεγάλοι!
Τα πανεύκολα σοκολατένια μπισκοτά με ζαχαρούχο γάλα και σταγόνες λευκής σοκολάτας της μανουλίτσας Ερμιόνης-The one with all the tastes (να σας ζήσει ξανά η καινούρια σας μπεμπούλα!!!).
Το Apple cider της Έρης-Captain Cook, ένα ζεστό ρόφημα με γεύση μήλου που έκαψε καρδιές.
Το cheesecake φράουλας με μπισκότα κανέλας της Χρυσαυγής-Food for thought, ένα συνηθισμένο γλυκό που όμως τα μπισκότα κανέλας το έκαναν διαφορετικό!
Το ζουμερό σοκολατένιο κέικ  που έχω φτιάξει 5 φορές μέχρι τώρα με παγωτό βανίλια που το απογειώνει και την μοναδική και πρωτότυπη banoffee pie που ζήλεψε και ο Jamie Oliver!  Both, της Ζαμπίας-Kitchen Stori.es.
Τα υπέροχα και αφράτα μελομακάρονα των Ανθομέλι sisters! Βασικά είχα συνταγή για μελομακάρονα που φτιάχνω εδώ και χρόνια αλλά η Cathy λύσσαξε να φτιάξω τα συγκεκριμένα διότι η συνταγή είναι της μαμάς του Mr. Κόσμος...του Νίκου Παπαδάκη.  Ειπα και εγώ λοιπόν να τα φτιάξω μπας και γίνω Mrs Κόσμος! Δεν μεταμορφώθηκα....ίσα ίσα που φάρδυνε ο πισινός από τα πολλά που έφαγα:)
Τέλος την βασιλόπιτα-τσουρέκι της Μαργαρίτας-Syntages...apo spiti! Για την ακρίβεια έφτιαξα πολλές και γουρλίδικες βασιλόπιτες, αφού και στο σπίτι μας που την κόψαμε και στης πεθεράς μου.....κέρδισα το φλουρί!!!  Λέτε φέτος να είναι η χρονιά μου???
 


Εφτιαξα ακόμα την ξεχωριστή  τάρτα ντομάτα της super Conna-Sabor και την πανεύκολη σκεπαστή τάρτα ζαμπονοτυρόπιτα της Χρυσαυγής-Food for thought που αμφότερες έκλεψαν παραστάσεις.
Το χοιρινό μπούτι που βλέπετε παρακάτω είναι δημιουργία της ξαδέλφης Ειρήνης που μας έφτιαξε την παραμονή Χριστουγέννων! Με επικάλυψη από μέλι και διάφορα άλλα που δεν ξέρω!




ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ ΚΑΙ ΕΓΩ

Στο πατρικό μου (αλλά και τώρα) είχαμε κανόνα στο σπίτι μας να ΜΗΝ ΠΕΤΑΜΕ ποτέ φαγητό!  Τα τρώγαμε και τα πίναμε όλα, γάλατα ληγμένα και φαγητά με λίγη μουχλίτσα πάνω πάνω!   Αυτά τα τελευταία τα έτρωγε ο μπαμπάς μου κυρίως και δεν έπαθε ποτέ τίποτα να ξέρετε! Ίσα ίσα που έφτασε σχεδόν 70 και είναι γερός και ακμαίος και μέχρι πέρυσι έτρεχε και στο Μαραθώνιο, τα 42 χλμ!  Άρα φάτε μούχλα:)
Δεν μπορούσαμε να διανοηθούμε ότι θα πετάξουμε φαγητό όταν υπήρχαν άνθρωποι που πεινούσαν.  Η αλήθεια είναι ότι εγώ σαν νοικοκυρά έχω πετάξει κάτι αποτυχημένα φαγητά αλλά μόνο επειδή δεν θα τρωγόντουσαν ούτε από σούπερ πεινασμένους...τόσο αποτυχημένα!  
via
Τελευταία πέταξα μέσα στις γιορτές ένα χοιρινό ρόλο γεμιστό με τη σάρα και τη μάρα!  Το είχα βάλει στο φούρνο, είχε σχεδόν ψηθεί, έμενε ελάχιστος χρόνος αλλά έπρεπε να πάω στο super market να ψωνίσω κάτι έκτακτα.  Έβαλα το alarm στο φούρνο και είπα στο σύζυγό μου το εξής "Όταν χτυπήσει το κουδουνάκι, σβήσ'τον" εννοώντας το φούρνο!  Εκείνος έσβησε μόνο το καμπανάκι και άφησε το φούρνο αναμμένο!  Πάει το ρολό, έγινε ένα καμμένο λαστιχένιο-πρώην χοιρινό ρολό!  Εγώ φταίω φυσικά που δεν έδωσα σαφείς οδηγίες:)
Στην δουλειά όπου εργαζόμουν για 16 έτη και είχε γίνει πλέον σπίτι μου, είχαν μάθει όλοι ότι δεν θέλω να πετάνε φαγητό (τους κατσάδιαζα) και όποιος άφηνε το φαί του, μου άφηνε μήνυμα ότι με περιμένει πιάτο στην κουζίνα της εταιρείας!  Άν ηταν κομμάτι ξεχωριστό κομμένο και όχι δαγκωμένο ή κανά σουβλάκι, το καταβρόχθιζα, αν όχι, το έδινα στα σκυλάκια που είχαμε κάτω.  Πάντως δεν το πετούσαμε και αυτό με ικανοποιούσε!
 
ΜΠΛΙΑΧ ΓΙΑΧ!!!! (photo)
Από μικρή αγαπούσα το φαγητό. Δεν ήμουν ποτέ περίεργη ούτε είχα ιδαιτερότητες ή φαγητά που δεν έτρωγα.  Όλα τα τρώγαμε με την αδελφή μου.  Στη ζωή μου μόνο σαλιγκάρια  και ζωύφια δεν έχω φάει!  Το λέω γιατί σε κάποιες χώρες τρώνε και έντομα!   Όλα τα περίεργα τα έχω δοκιμάσει π.χ. πατσά, γίδες, φάβα, θαλασσινά, μαγειρίτσα, κοκορέτσια, κλπ. (περίεργα εννοώντας αυτά που δεν τρώει πολύς κόσμος).  Όσο μεγάλωνα διαπίστωνα ότι οι περισσότεροι έχουν παραξενιές στο φαί και μου φαίνεται τόσο παράξενο, ειδικά στα συνηθισμένα.  Πχ ο ξάδελφος μας δεν τρώει φέτα, η αδελφή μου την μπεσαμέλ από το παστίτσιο, ο άντρας μου τα μανιτάρια, η κουμπάρα μου τα λαχανικά, ο κουνιάδος μου το κοτόπουλο, ο άντρας της Χρυσαυγής...τα μακαρόνια! Ω ναι, πιστέψτε το! Εκείνη μας το έχει γράψει και μου φάνηκε ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ότι υπάρχει άνθρωπος που δεν τρώει μακαρόνια:)


Εσείς έχετε παραξενιά ή κάποιο φαγητό που δεν τρώτε? Για πείτε να γελάσουμε!!!


Πριν κλείσω, ήθελα να σας πω πώς περάσαμε κατά τη διάρκεια των εορτών.  Είμασταν όλο με κόσμο, επισκέψεις, 2 βαπτιστήρες, οι νονοί των παιδιών μου, γονείς, φίλοιΠολλά παιδιά, παιχνίδια, φαί, γλυκά, ατέλειωτες ώρες μπροστά στο τζάκι, αλλά και πολύ ύπνο!  Ριξαμε κάτι ύπνους που ξεχνούσαμε να ξυπνήσουμε! "Χτυπήσαμε" κάτι εγερτήρια στις 11.30 όλη η οικογένεια! Είχα να το κάνω αυτό από πριν κάνω τα παιδιά μου.  Δεν ξέρω τι έπαθαν (προφανώς η κούραση από το ξεσάλλωμα) και ξυπνούσαν κάθε μέρα μετά τις 10!!! Ευτυχία! Αυτό το πρωινό  ξύπνημα για το σχολείο και το καθημερινό τρέξιμο μας είχε κουράσει. 
Ήρθαν και τα ξαδέλφια των παιδιών από Λαμία όπου ζουν.  Η αδελφή του άντρα μου έχει 4 παιδιά! Ναι κορίτσια, είναι ήρωας η γυναίκα. Με 4 παιδιά (1 κορίτσι και 3 αγόρια) κι όμως είναι τέρας ηρεμίας και γαλήνης.  Ήρθαν σπίτι τα ξαδέλφια λοιπόν και έπαιζαν lego, playmobil, μπάσκετ και ποδόσφαιρο στο σαλόνι ($#$!@#$#@$%),  έφτιαξαν σιδηρόδρομους, έπαιξαν uno, ζωγράφισαν.  Με 6 παιδιά στο σπίτι έψαχνα να βρω μια πόρτα να φύγω:)  Ένα μπαλκόνι να κρεμαστώ!



Παρέλαβα και το δωράκι μου από το διαγωνισμό του Κώστα και της Κατερίνας του Dream Life Success και σας το δείχνω κάτω.....λειψό!  Λειψό διότι το κυρίως δώρο που είναι το άρωμα του Bruce Willis που επέλεξα για τον σύζυγό μου, το άρπαξε ο παππούς μας επειδή του άρεσε και ο γαμπρούλης του, του το χάρισε!  Είναι Die Hard ο μπαμπάκας μου και του ταίριαζε απόλυτα!   Τα υπόλοιπα δωράκια, την σκιά και το σούπερ emergency spray μου τα έβαλαν έξτρα τα παιδιά!!!


Αυτές ήταν οι 999.999 λεξεις που σας είπα ότι θα γράψω!  Από την επόμενη φορά, υπόσχομαι λιγότερες:)