Τρελά μου φιλαράκια γεια και χαρά σας!!!
Πριν ξεκινήσω να σας μιλήσω σήμερα, θέλω να ξέρετε ότι πήρα την άδεια της πρωταγωνίστριας για να σας τα γράψω. Της 7,5 χρονης κόρης μου φυσικά!
Τα πρόσωπα:
Α' Γυναικείος ρόλος....η Αναστασία
Α' Αντρικός ρόλος....ο Θ.
Β' Γυναικείος......η μαμά (εγώ)
Β' Γυναικείος επίσης......η Λ. (μαμά του Θ.) εφεξής αποκαλούμενη....Συμπεθέρα!
Πριν ξεκινήσω να σας μιλήσω σήμερα, θέλω να ξέρετε ότι πήρα την άδεια της πρωταγωνίστριας για να σας τα γράψω. Της 7,5 χρονης κόρης μου φυσικά!
Τα πρόσωπα:
Α' Γυναικείος ρόλος....η Αναστασία
Α' Αντρικός ρόλος....ο Θ.
Β' Γυναικείος......η μαμά (εγώ)
Β' Γυναικείος επίσης......η Λ. (μαμά του Θ.) εφεξής αποκαλούμενη....Συμπεθέρα!
Μες την εβδομάδα που μας πέρασε, μια ωραία πρωία ανηφόριζα να πάρω τα τέκνα μου από το σχολείο. Ξάφνου ακούω φωνές. Η Λ. (η συμπεθέρα) μαμά ενός συμμαθητή της Αναστασίας που γνωρίζω μεν, αλλά λέμε ένα απλό "γεια". Με φωνάζει λοιπόν αγχωμένη από μακριά! Σας παραθέτω τη στιχομυθία μας:
Εγώ: Τι έγινε καλέ?
Συμπεθέρα: Θέλω κάτι σοβαρό να σου πω! Ο γιος μου......ξέρεις......είναι ερωτευμένος με την κόρη σου!
Εγώ: (αφού έχω μείνει κάγκελο και πολύ συγκινημένη) Ο Θ? Αυτό είναι πολύ γλυκό!!! Γιατί όμως κάνεις έτσι?
Συμπεθέρα: Ήθελα να σε προετοιμάσω πως θέλει να της κάνει ένα δώρο! Με έχει φάει να της αγοράσουμε κάτι!
Εγώ: Που είναι το πρόβλημα καλέ? Σε παρακαλώ όμως όχι κάτι λιγότερο από 24Κ!
Συμπεθέρα: (αφού έλιωσε) Έχουμε κρίση βρε συμπεθέρα, κάτι πιο οικονομικό:)
Εγώ: Εντάξει, 14Κ αλλά όχι φο:)

Η κόρη μου την πήρε απλά και ανέκφραστα και πήγε στο Θ. και του είπε ευχαριστώ.
Εκείνος ο καημένος, κοκκίνισε, πρασίνισε, ίδρωσε, άλλαξε χίλια χρώματα. Ένα υπέροχο, γλυκό, τρυφερό αγόρι.
Πάμε σπίτι. Δεν της λέω τίποτα μήπως ντρέπεται ή στραβώσει γιατί είναι και περίεργη. Περιμένω να μου μιλήσει εκείνη. Μέσα μου πολύ συγκινημένη και τρώγομαι! Ο πρώτος της θαυμαστής!
Περιμένω να δω πως το έχει πάρει μεν και δεν θέλω να το κάνω μεγάλο θέμα δε και την επηρεάσω.
Τίποτα εκείνη. Τη ρωτάω αργότερα, γιατί φυσικά δεν έχω υπομονή, "Αναστασία γιατί σου έδωσε ο Θ τη σοκολάτα? Γιόρταζε?"
Περιμένω να δω πως το έχει πάρει μεν και δεν θέλω να το κάνω μεγάλο θέμα δε και την επηρεάσω.
Τίποτα εκείνη. Τη ρωτάω αργότερα, γιατί φυσικά δεν έχω υπομονή, "Αναστασία γιατί σου έδωσε ο Θ τη σοκολάτα? Γιόρταζε?"
"Δεν ξέρω...μάλλον με αγαπάει, όλο με κοιτάει!" (μωρέ κοίτα αυτοπεποίθηση η δικιά σου!)
"Δεν ξέρουμε αν σε αγαπάει ή όχι, πάντως ήταν πολύ γλυκιά η κίνηση του. Μην αρχίσετε αύριο τα δουλέματα με τις φίλες σου. Σας ξέρω εσάς τις γυναίκες! Ο Θ. είναι ντροπαλό αγόρι."
Τη ρωτάω αν μπορώ να το πω στο μπαμπά της και μου λέει ναι. Παίρνω το Στράτο (χωρίς να με ακούει εκείνη) και του τα λέω! Εγκεφαλικό εκείνος! Συνειδητοποίησε πως το κοριτσάκι του μεγάλωσε. "Ανέβασε το κοστούμι Νο2 από την αποθήκη" μου προστάζει! (δυο κοστούμια έχει όλα κι όλα, ένα του γάμου και ένα που το έχει φορέσει στις βαπτίσεις των παδιών μας και σε όλες τις κοινωνικές υποχρεώσεις των τελευταίων 7 ετών!).
Τη ρωτάω αν μπορώ να το πω στο μπαμπά της και μου λέει ναι. Παίρνω το Στράτο (χωρίς να με ακούει εκείνη) και του τα λέω! Εγκεφαλικό εκείνος! Συνειδητοποίησε πως το κοριτσάκι του μεγάλωσε. "Ανέβασε το κοστούμι Νο2 από την αποθήκη" μου προστάζει! (δυο κοστούμια έχει όλα κι όλα, ένα του γάμου και ένα που το έχει φορέσει στις βαπτίσεις των παδιών μας και σε όλες τις κοινωνικές υποχρεώσεις των τελευταίων 7 ετών!).
Το ίδιο απόγευμα είχαν ζωγραφική. Φτάνουμε και βλέπω το Θ. να της έχει κρατήσει θέση δίπλα του. Κοντεύω να λιώσω εγώ η μάνα και η κακούργα η κόρη μου πάει και κάθεται απέναντι, δίπλα στην κολλητή της. Θα την καρύδωνα την άτιμη αλλά ξέρω πως οι κολλητές είναι υπεράνω! Γυναίκες!
Ο Θ. χαμηλώνει το κεφάλι.
Ο Θ. χαμηλώνει το κεφάλι.
Πάω δίπλα του και τον χτυπάω στην πλάτη με συμπόνοια και σκέφτομαι "Καημένο αγόρι, δεν ήξερες που έμπλεξες! Αυτή μέχρι και μουστάκι θα σε βάλει να ξυρίσεις!".
Βγαίνουμε έξω με τη συμπεθέρα::
Εγώ: Κοίτα συμπεθέρα, ο γιος σου θα υποφέρει και δεν το θέλω! Στο λέω, δεν δέχομαι επιστροφές μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου:)
Συμπεθέρα: Όχι, όχι τη θέλουμε την Αναστασία. Είναι πολύ καλό κορίτσι και μια κούκλα!
Εγώ: Καλάααααα, πάντως όταν "τρώει" παντόφλα, μην μου πεις τίποτα! (όχι πως ξέρω εγώ από παντόφλες....ο δικός μου αντρούλης "τρώει" μόνο τηγάνια!!!)
Την άλλη μέρα η δικιά μου που δεν τη νοιάζει τι θα φορέσει και γενικά είναι αγοροκόριτσο, μου θέλει στόλισμα για το σχολείο! Αρχίσαμεεεεεε.
Στο σχόλασμα, βλέπουμε το Θ. και τη μαμά του και τον βλέπω να την κοιτάει και να λιώνει και η δικιά μου κάτι πονηρά, πλάγια βλέμματα. Αμάν λέω!
Στο σπίτι μου λέει "Μαμά ο Θ. όλο με κοιτάει στην τάξη". "Και σε ενοχλεί αυτό?" της λέω.
"Όχι καλέ. Μου αρέσει!" (πονηρά θηλυκά!)
Τη μεθεπόμενη μέρα βλέπω πάλι τη συμπεθέρα στο ανέβασμα για το σχόλασμα. Έρχεται γεμάτη χαρά μου λέει "Ο γιος μου από τη μέρα που χάρισε τη σοκολάτα έχει αλλάξει πολύ! Ενώ ήταν ντροπαλός, δεν έλεγε <<γεια>> ούτε στη γειτόνισσα, τώρα την καλημερίζει, ξυπνάει μες τη χαρά, είναι γενικά χαρούμενος! Ο έρωτας του έχει δώσει φτερά!" (καλέ θα τρελαθώ! είμαστε αγαπησιάρικο σόι!!)
Μιλάμε ξέρετε πόσο ευφράνθηκε η καρδιά μου? Ο Θ είναι ένα πολύ καλό παιδί και νοικοκύρης. Όμορφος και τρυφερός. Α, όλα κι όλα. Να μην θέλω η κόρη μου να καλοπεράσει?? Να μην της μαγειρεύει ο καλός της ένα ρομαντικό dinner? Της καημένης της μαμάς της (εμένα δηλαδή) ο αντρούλης, αυγό ξέρει μόνο να βράζει:)
Η Αναστασία μου ένα μικρό στραβοξυλάκι και πολύ πεισματάρα αλλά πολύ καλό και ευγενικό παιδί. Έχει αρχίσει αυτές τις μέρες και όλο μου μιλάει για τον Θ. από εκεί που δεν την ένοιαζε. Θέλει να πηγαίνει περιποιημένη και ετοιμάζει τα ρούχα της από την προηγούμενη! Καλέ χτενίζεται κιόλας που μέχρι πρότινος πήγαινε σχολείο σαν αναμαλλιασμένο πρόβατο! Εκεί όμως που κατάλαβα ότι κάτι τρέχει περισσότερο είναι που δεν θέλει τα λέω στο μπαμπά της! (στους αναγνώστες και στις φίλες μου τις bloggers με αφήνει όμως! γνήσια blogoκόρη!)
Να, πάλι τώρα πριν λίγο που έπεσαν για ύπνο, με φωνάζει (αφού έχει κοιμηθεί ο αδελφός της) και μου λέει ψιθυριστά ¨"Μαμά δεν μπορώ να κοιμηθώ....θέλω να φωνάξουμε το Θ ένα απόγευμα σπίτι να παίξουμε". (να τρέξω να ραφτώ????)
Εντάξει. Ότι και να περιγράψω (και δεν είμαι καλή στα συναισθηματικά εγώ) είναι λίγο. Το κοριτσάκι μου μεγάλωσε. Άραγε νιώθει αυτά τα σκιρτήματα στο στομάχι της? Αυτά που νιώθαμε όταν είμαστε ερωτευμένοι τον πρώτο καιρό? Αχ πόσο όμορφος είναι ο έρωτας σε κάθε ηλικία. Δεν ξέρω τι πρέπει να της λέω, πως να συμπεριφέρομαι, μην την κομπλάρω και μαζευτεί στο καβούκι της. Αυτό που προσπαθώ να κάνω είναι να σέβομαι την καρδούλα της και να της δίνω χώρο και χρόνο να ανθίσει.
Εύχομαι ολόψυχα να μην πληγωθεί ποτέ, να νιώθει αυτό το ερωτευμένο βλέμμα πάνω της 24/7. Ξέρετε ποιο λέω....αυτό που δίνει φτερά και μας κάνει ευτυχισμένους και αισιόδοξους!
Love is in the air tonight φίλοι μου:)
ps 1 Όσο σας γράφω έχω τσακίσει μια Lacta!
ps 2 Τη Lacta του Θ την τσακίσαμε οικογενειακώς εκείνο το βράδυ!!!
ps 3 Λέτε να σκάσει με μονόπετρο ή βιάζομαι?
Εγώ: Καλάααααα, πάντως όταν "τρώει" παντόφλα, μην μου πεις τίποτα! (όχι πως ξέρω εγώ από παντόφλες....ο δικός μου αντρούλης "τρώει" μόνο τηγάνια!!!)
Την άλλη μέρα η δικιά μου που δεν τη νοιάζει τι θα φορέσει και γενικά είναι αγοροκόριτσο, μου θέλει στόλισμα για το σχολείο! Αρχίσαμεεεεεε.
Στο σχόλασμα, βλέπουμε το Θ. και τη μαμά του και τον βλέπω να την κοιτάει και να λιώνει και η δικιά μου κάτι πονηρά, πλάγια βλέμματα. Αμάν λέω!
Στο σπίτι μου λέει "Μαμά ο Θ. όλο με κοιτάει στην τάξη". "Και σε ενοχλεί αυτό?" της λέω.
"Όχι καλέ. Μου αρέσει!" (πονηρά θηλυκά!)
Τη μεθεπόμενη μέρα βλέπω πάλι τη συμπεθέρα στο ανέβασμα για το σχόλασμα. Έρχεται γεμάτη χαρά μου λέει "Ο γιος μου από τη μέρα που χάρισε τη σοκολάτα έχει αλλάξει πολύ! Ενώ ήταν ντροπαλός, δεν έλεγε <<γεια>> ούτε στη γειτόνισσα, τώρα την καλημερίζει, ξυπνάει μες τη χαρά, είναι γενικά χαρούμενος! Ο έρωτας του έχει δώσει φτερά!" (καλέ θα τρελαθώ! είμαστε αγαπησιάρικο σόι!!)
Μιλάμε ξέρετε πόσο ευφράνθηκε η καρδιά μου? Ο Θ είναι ένα πολύ καλό παιδί και νοικοκύρης. Όμορφος και τρυφερός. Α, όλα κι όλα. Να μην θέλω η κόρη μου να καλοπεράσει?? Να μην της μαγειρεύει ο καλός της ένα ρομαντικό dinner? Της καημένης της μαμάς της (εμένα δηλαδή) ο αντρούλης, αυγό ξέρει μόνο να βράζει:)
Η Αναστασία μου ένα μικρό στραβοξυλάκι και πολύ πεισματάρα αλλά πολύ καλό και ευγενικό παιδί. Έχει αρχίσει αυτές τις μέρες και όλο μου μιλάει για τον Θ. από εκεί που δεν την ένοιαζε. Θέλει να πηγαίνει περιποιημένη και ετοιμάζει τα ρούχα της από την προηγούμενη! Καλέ χτενίζεται κιόλας που μέχρι πρότινος πήγαινε σχολείο σαν αναμαλλιασμένο πρόβατο! Εκεί όμως που κατάλαβα ότι κάτι τρέχει περισσότερο είναι που δεν θέλει τα λέω στο μπαμπά της! (στους αναγνώστες και στις φίλες μου τις bloggers με αφήνει όμως! γνήσια blogoκόρη!)
Να, πάλι τώρα πριν λίγο που έπεσαν για ύπνο, με φωνάζει (αφού έχει κοιμηθεί ο αδελφός της) και μου λέει ψιθυριστά ¨"Μαμά δεν μπορώ να κοιμηθώ....θέλω να φωνάξουμε το Θ ένα απόγευμα σπίτι να παίξουμε". (να τρέξω να ραφτώ????)
![]() |
via |
Εύχομαι ολόψυχα να μην πληγωθεί ποτέ, να νιώθει αυτό το ερωτευμένο βλέμμα πάνω της 24/7. Ξέρετε ποιο λέω....αυτό που δίνει φτερά και μας κάνει ευτυχισμένους και αισιόδοξους!
Love is in the air tonight φίλοι μου:)
ps 1 Όσο σας γράφω έχω τσακίσει μια Lacta!
ps 2 Τη Lacta του Θ την τσακίσαμε οικογενειακώς εκείνο το βράδυ!!!
ps 3 Λέτε να σκάσει με μονόπετρο ή βιάζομαι?