Δήμητρα, η βραβευμένη Μαστόρισσα!

"Που χάθηκες πάλι" θα μου πείτε.  Δίκιο.  Εμ τι να κάνω που με έχετε βάλει στο τρυπάκι και μαγειρεύω και στολίζω, στολίζω και μαγειρεύω!  Δεν με αναγνωρίζω (ούτε οι υπόλοιποι δηλαδή!).  Και παίρνω και βραβεία εκεί που δεν το περιμένω!!! 

Πάμε για το καθιερωμένο τραγουδάκι. Από τους James και το μαγικό Say something (γιατί σας έλειψε η πολυλογία μου i know!) 

 

 Βραβείο 1ο

Είναι λίγος ο καιρός που παρακολουθώ την Theano a m@mmy on line και πραγματικά κάθε ανάρτησή της είναι μια καινούρια πρόκληση για την κάθε μαμά και φυσικά για την υπογράφουσα!   Είναι έξυπνη, έχει χιούμορ και είναι for sure μια καταπληκτική και δραστήρια μανούλα!  Άσε που είναι τρελιάρα και έχουν συναντηθεί τα πνεύματά μας κάπου εκεί στην blogo-sfera, είμαι σίγουρη.   Το blog της είναι ένα από αυτά που βολτάρω καθημερινά ανελλιπώς.  Μου χάρισε λοιπόν αυτό το βραβείο. Theano σ'ευχαριστώ πολύ!!!!

  (Οι όροι για το συγκεκριμένο βραβείο ήταν οι εξής:

1.Να δημιουργήσετε link για το Blog που παραλάβατε το βραβείο!

2.Να τοποθετήσετε το βραβείο στο post σας.

3.Να δώσετε με τη σειρά σας το βραβείο σε 5 blogs με λιγότερους από 200 followers.

4.Να ειδοποιήσετε τα 5 blogs που επιλέξατε για το βραβείο.)

Έπρεπε λοιπόν να βρω blogs που έχουν κάτω από 200 μέλη που ήθελα να αγαπώ κιόλας, όχι έτσι τυχαία.  Τα χαρίζω λοιπόν στις εξής πέντε φίλες:

1.  Στην Ασπασία του My Lovable Baby διότι την "πάω" με 1.000 που λένε!  Είναι ένα καταπληκτικό άτομο, με χιούμορ αλλά και ευαισθησίες συγχρόνως.  Αγαπώ να την πειράζω δεξιά κι αριστερά στα blogs που συναντώ τα σχόλιά της και έτσι να αφήνουμε παντού τα σημάδια της "άτυπης" κόντρας μας.  Γελάω πολύ μαζί της και έχει γίνει η καθημερινή μου συνήθεια!  Για το blog της, τί να πω....είναι σικ, μοντέρνο, ενημερωμένο, συναισθηματικό και διοργανώνει τους καλύτερους διαγωνισμούς στην blogosfera -πάντα με Facebook η κακούργα ώστε να μην μπορώ να συμμετάσχω:).

2. Στην φοβερή Talibanoula, κοινώς Μάχη του Όπου υπάρχει θέληση...υπάρχει και τρόπος!!!  Πρώτον γιατί συμπτωματικά σήμερα έχει γενέθλια (ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑΑΑΑΑΑ) αλλά κυρίως γιατί είναι μια δυναμική, αστεία, γλυκύτατη ψυχή που νοιάζεται για όλους και για όλα και έχει και τάσεις διακοσμητικές περικαλώ!  Για την μικρή της talibanoula τι να πω....την έχει ξετρελλάνει όπως και εμάς άλλωστε!

3. Στη Γιώτα και την Lolipop family της που αποτελείται από 3 υπέροχους άντρες.  Τον μπαμπά και τους δυό μικρούς λεβέντες της, που την λατρεύουν και ομορφαίνουν την ζωή της.  Αυτές τις όμορφες στιγμές της, μοιράζεται μαζί μας στο γλυκό σπιτάκι της.   Γιόρταζαν κιόλας τα παληκαράκια της πρόσφατα, ο Μάριος και ο Άγγελος.  Να σου ζήσουν Γιωτάκι.  Η Γιώτα είναι μια αγαπησιάρα αγορομάνα, με πολύ ευαίσθητη ψυχή και επειδή καμιά φορά αισθάνεται μοναξιές εκεί στα Χανιά, να περνάτε να της κάνετε παρέα:)

4.  Στην Ελπίδα του 2 boys + hope που θα το μοιραστεί με τα 2 boys της.  Στο blog της Ελπίδας, εκτός από τις μοναδικές  εμπειρίες με τον μικρό Νικόλα της, μας δείχνει κατά καιρούς και διάφορα καλούδια.....όπως εκείνα τα Χριστουγεννιάτικα μπισκοτάκια σοκολάτας που έκαναν σεισμό στην blogoland!!!  Είναι μια γλυκιά μανούλα που της αρέσει να ονειρεύεται και να μοιράζεται τις περιπέτειες και τις σκέψεις της, με το μικρό και το μεγάλο της αγόρι!

5.  Σην Ελένη του My Wow Mom μια άκρως μοδάτη και ψαγμένη μανούλα ενός μικρού μπόμπιρα, του Φίλιππου.  H Ελένη λατρεύει το interior design και στο blog της δεν υπάρχει περίπτωση να μην κολλήσετε με τις μοναδικές και στυλάτες ιδέες για παιδικά δωμάτια και στυλ! Αν την επισκεφθείτε, θα καταλάβετε!

Οι δικοί μου όροι είναι οι εξής:

1. Να το δώσετε με τη σειρά σας, σε 2 blogs που αγαπάτε η καθεμία και να τα ειδοποιήσετε.

2. Να μας πείτε από 5 αστεία/περίεργα πράγματα για τον εαυτό σας.

Βραβείο 2ο

Της συγκεκριμένης κυρίας, της είπα φυσικά ότι θα μας παρεξηγήσουν με το αλισβερίσι βραβείων αλλά τι να την κάνω που μου έχει αδυναμία (και εγώ επίσης)!  Η Μαρία η παρθένα (στο blogging εννοώ) του νεογέννητου ΜΕΓΑΛΩΝΩ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙΣ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ, μου χάρισε ένα ακόμα βραβείο και την ευχαριστώ πολύ για την τιμή της!   Το Μαράκι είναι μια εξίσου φοβερή τύπισσα, με χιούμορ και οξύ πνεύμα, που μας κάνει να περνάμε καλά διαβάζοντας τις αναρτήσεις της.  Μαρία σ' ευχαριστώ πολύ!

Ευχαριστώ και τις δύο blogoφίλες μου για τα βραβεία τους και εύχομαι πολλές πολλές αναρτήσεις και προβολές για ΟΛΟΥΣ!!!!

Όπως λοιπόν σας είπα και στην αρχή, δεν προλαβαίνω να γράψω στο blog μου κυρίως γιατί πετάγομαι να δω τι γράψατε εσείς, χαζεύω, κολλάω και χάνομαι με τις ώρες. Αρχίζω μετά τα σχόλια, απαντάτε εσείς και γίνεται διαδήλωση!  Μετά περνάει η ώρα και μένουν όλες μου οι δουλειές πίσω!  Όπως η παρακάτω:

Η στοίβα με τα ασιδέρωτα που φτάνει το 1,90 (το ύψος μου δηλαδή με τα χέρια ψηλά!)

Οπότε όταν βλέπετε ότι αργώ να ανεβάσω post, εσείς φταίτε!

Και συνεχίζω.....

Χτες λοιπόν είχα εξόρμηση στο ΙΚΕΑ για λίγα στολιδάκια (πλέον τα δικά μου φαντάζουν ελάχιστα) και για 2 γραφεία για τα παιδάκια μου, δώρο από γιαγιά και παππού για τα Χριστούγεννα.  Ευχαριστούμε μαμά και μπαμπά (διαβάζει η μαμά μου η χάκερ!).  Λίγο καθυστερημένα τα γραφεία γιατί προσπαθούσα σε ένα δωμάτιο 9 τ.μ. να χωρέσω κρεβάτι κουκέτα για δύο παιδιά και δύο γραφεία και να μείνει και λίγος χώρος!  Επιτέλους θα έχει το πρωτάκι μου γραφείο που μέχρι τώρα έγραφε στο σαλόνι! (Μην βαράτε ντε....το ξέρω ότι άργησα!).

Το θέμα είναι ότι έπρεπε να τα συναρμολογήσω, διότι ο μάστορας σε αυτό το σπίτι είμαι ΕΓΩ!  Ε ναι λοιπόν, αυτό είναι ένα ταλέντο μου όντως! Στις συναρμολογήσεις επίπλων, επισκευές ηλεκτρονικών συσκευών (dvd, tv, pc, router, κλπ).  Όταν χαλάει κάτι στο σπίτι μας, εγώ το φτιάχνω. Και στα σπίτια της γειτονιάς αν χρειαστεί:)  Αν λοιπόν χρειαστείτε βοήθεια, ξέρετε ποιόν θα καλέσετε....Δήμητρα την Μαστόρισσα!

Το γραφείο αμοντάριστο

Τα εργαλεία της μαστόρισσας

Μετά από 2 ώρες ιδρώτα!

Είχα πει ότι θα τα έφτιαχνα το ΣΚ αλλά ο άτιμος ο γιός μου που δεν έχει καθόλου υπομονή με έπεισε να το φτιάξουμε ΤΩΩΩΩΩΡΑ γιατί ήθελε να κάνει μαθήματα λέει!  Σημειωτέτον πάει Νήπιο και ούτε που του αρέσει να γράφει, ο νους του είναι μόνο στο παιχνίδι. Λύσσαξε όμως και ενώ είχα κάτσει να γράψω στο blog, μου άρχισε τις γλύκες και τελικά ενέδωσα και του έφτιαξα πρώτα το δικό του!  Και όταν τέλειωσα καταιδρωμένη......πήρε τα αμαξάκια του και τα έκανε βόλτες πάνω!  Όσο για το άλλο....κι αύριο μέρα είναι!


Αλλάζω θέμα πάλι, αλλά έχω τοοοοοοσα να μοιραστώ μαζί σας.  Η Αναστασία ξεκίνησε φέτος ενόργανη-τραμπολίνο και της αρέσει πάρα πολύ!  Από πέρυσι ήθελε να κάνει κάτι αλλά δεν της άρεσε τίποτα.  Πήγαμε σε 2-3 κολυμβτήρια....γιόκ, πήγαμε σε 2 μπαλέτα....γιόκ.  Ρυθμική....γιόκ!  Καράτε κλπ τέτοια...γιόκ!  Μέχρι που κατά τύχη μάθαμε για μια ομάδα που κάνει ενόργανη σε συνδυσμό με τραμπολίνο και ξετρελλάθηκε!  Είναι αγοροκόριτσο η άτιμη, τι να την κάνω!  Και την ευλυγισία την έχει πάρει από την μαμά της (εμένα δηλαδή)!  Γονίδια βλέπετε....


Εκτός από την ενόργανη λοιπόν κάθε ΔΕΥ-ΤΕΤ-ΠΑΡ, πάμε και όσο πιό συχνά μπορούμε σε έναν υπαίθριο παιδότοπο που έχει και τραμπολίνο και επιδίδεται στο άθλημα που τόσο αγαπάει.  Καμαρώνει κιόλας που την κοιτάνε τα άλλα παιδάκια  Ήταν ντροπαλή πολύ και με το άθλημα μέσα σε λίγους μήνες ξεπετάχτηκε απίστευτα.  Την Κυριακή που είχε υπέροχη μέρα, είχαμε πάει εκεί και τους έβγαζα φωτογραφίες:

πηδάει στον αέρα το κατσικάκι μου

όλο περηφάνια

και εδώ ο μικρός αγριάνθρωπος που αποζητά λίγη δόξα και εκείνος

Ο Παναγιώτης ο άτιμος είναι τρελός επιδειξίας! Θέλει να τον κοιτάνε και κάνει αστεία για να γελάνε οι υπόλοιποι.  Είναι τρελό φατσόνι και όταν μου κάνει γλύκες θέλω να τον σφίγγω και να τον ζουπάω!  Εδώ στην φώτο, έχει φορέσει ότι βρήκε στη ντουλάπα του.  Μεγάλωσε και αυτός και έχει πλέον άποψη για το τι θα φορέσει.  Πάνε οι εποχές που του έβγαζα τα ρούχα που ήθελα εγώ!  Ευτυχώς έχουμε γλυτώσει το πέδιλο με κάλτσα το καλοκαίρι που μπορεί να με στείλει και στον άλλο κόσμο!  Τα στοιχειώδη της μόδας, δόξα το Θεό, τα γνωρίζει:)

Αυτά για σήμερα, μην σας κουράσω άλλο γιατί αν μ'αφήσετε, μπορώ μέχρι αύριο να μιλάω!  Σας στέλνω πολλά γλυκά φιλιά και άντε να δω πότε θα σας ξαναδώ μέσω ανάρτησης....γιατί μέσω σχολίων, ξέρετε ότι περνάω και σας βλέπω όλες!

Αγαπώ τις βόλτες στην blogo-γειτονιά!

Με τούτα και με κείνα....δεν προλαβαίνω ούτε μια ανάρτηση να ετοιμάσω.  Όλα τα blogs που παρακολουθώ έχουν αυτές τις μέρες τόσο όμορφα θέματα, εικόνες, κατασκευές,  που κολλάω και τα χαζεύω και δεν ασχολούμαι με το δικό μου.  Άκους εκεί!  Βάλτε μουσικούλα χαλαρωτική και αναγνώστε με. 

Έχω βάλει κρασάκι, πήρα και μια σοκολατούμπα Lacta και σας αφοσιώνομαι.  Λείπει ο αντρούλης μου ταξίδι και έχω απεριόριστο χρόνο ομιλίας!

Ξεκίνησα το blog μου για να μπορώ να μοιράζομαι με τους φίλους μου όλα αυτά τα περίεργα και αστεία που διάβαζα στο διαδύκτιο αλλά και να τους μιλάω για τα όμορφα περιστατικά που συμβαίνουν στη ζωή μου.  Σιγά σιγά, η παρέα μεγάλωσε, έκανα κι άλλες φίλες.  Φίλες που δεν γνωρίζω προσωπικά αλλά θεωρώ πολύ καλά παιδιά.  Με κάποιες συνομιλώ και με e-mail τακτικά και αισθάνομαι λες και τις ξέρω χρόνια.

Έχω πάρει ιδέες για υπέροχες κατασκευές και προσωπικά αντικείμενα, πρωτότυπες, εύκολες αλλά και πολύπλοκες συνταγές, ιδεές για φοβερά θεματικά πάρτυ, διάβασα για μοναχικές αλλά και χαρούμενες στιγμές στα διάφορα σπιτικά των blogo φιλενάδων μου και φυσικά άπειρες εικόνες διακόσμησης και μόδας.  Σκέφτηκα να αναφέρω ολα αυτά τα blogs που με εμπνέουν και με βοηθούν αλλά είναι πολλά και αν ξεχάσω κάποιο, θα στεναχωρήσω την blogger.  Οπότε καλύτερα να μην μιλάω γενικά, αλλά ειδικά και για συγκεκριμένες περιπτώσεις, όπως πιό κάτω θα διαβάσετε.  Σε άλλη ανάρτηση, θα σας πω και για κάποια ζουζουνίστικα πραγματάκια που έχω πάρει από φίλες bloggers και θα κάνουν πανικό!

Πριν σας μιλήσω για το θέμα του post, ήθελα να σας δείξω κάτι:

Σήμερα η Αναστασία μου έφτιαξε αυτή την υπέροχη ζωγραφιά με συννεφάκια που χαμογελάνε και έχουν κόκκινα μάγουλα, πουλιά, πολλά πουλιά, μπαλόνια και ένα υπέροχο χρωματιστό σπιτάκι με λουλουδάκια.  Μέσα σε λίγο χρόνο έχει προοδεύσει τόσο πολύ στην ζωγραφική της, από τα απλά σπιτάκια με την οικογένειά μας, στις υπεραγωγές της όπως τις αποκαλώ.  Κάθε φορά την καμαρώνω.  Την κολλήσαμε φυσικά σε ένα σημείο στο σπίτι που κολλάμε όλες τις όμορφες ζωγραφιές των παιδιών.  Τις ανανεώνουμε πολύ τακτικά φυσικά και δεν υπάρχει άδειο σημείο!

Ο λεβεντάκος μου ο μικρός, ο Παναγιώτης, μου έφτιαξε αυτό το ονειρεμένο κολιέ, το οποίο ξεβάφει στα ρούχα μου, αλλά πρέπει να το φοράω όπως μου λέει, διότι με κάνει "πολύ όμορφη".  Οι αγορομάνες με κατανοείτε ε?  Πώς να μην τον λατρεύω τον μικρό μου τυραννοσαυράκο!

Εν συνεχεία, προχωρώ στο θέμα μου επιτέλους! Πάλι φλυάρησα.  Είναι γνωστές οι μαγειρικές μου αποτυχίες, στη blogo-σφαίρα.  Σας είχα μιλήσει στο post μου "Μαγείρεμα στην εποχή των Δεινοσαύρων".

Κι όμως. Υπάρχει ελπίδα, ακόμα και για μένα την ακαμάτρα!  Η βόλτα μου στα blogs που παρακολουθώ με έκανε καλύτερη.....μαγείρισσα!  Ο άντρας μου απορούσε στην αρχή, νόμιζε ότι έφερνα ταπεράκι από πεθερά/μαμά.

Τον συγκλόνισα!  Έχω λοιπόν φτιάξει τα παρακάτω μέχρι τώρα:  To Γύρο Κοτόπουλο της μοναδικής Έρης του μοντέρνου και μακρινού Captain Cook με απόλυτη επιτυχία και τα γιουβαρλάκια του Κώστα που πλέον έγιναν "Τα γιουβαρλάκια της Αναστασίας και του Παναγιώτη"! Επίσης, τα Σουτζουκάκια στο φούρνο της γλυκιάς Ελένης του φοβερού Μαγειρική με φαντασία (σουτζουκάκια σπίτι μας, πρώτη φορά, παρεπιπτόντως μπήκαν)! Αυτααααααα. Τι? Νομίζατε, ότι ήταν περισσότερα? Είπαμε, σιγά σιγά.  Φωτογραφίες δεν τράβηξα από τα συγκεκριμένα, δεν ξέρω γιατί.  Μάλλον ξεχάστηκα. Εφεξής θα τραβώ!

Πάμε στα γλυκά που έχω και αποδείξεις!

Στις 9 Νοεμβρίου, ήταν τα γενέθλια του λατρεμένου μου μπαμπάκα!  Δεν είχα πολύ χρόνο και ήθελα μια εύκολη και γρήγορη τούρτα. Αφού έψαξα σε διάφορα blogs, κατέληξα στην Πιό εύκολη τούρτα γενεθλίων από την τόσο υπέροχη Ερμιόνη και το The one with all the tastes.  Ξετρελλαθήκαμε όλοι και άφησα τις καλύτερες εντυπώσεις διότι συνήθως π.b. (προ blog) εποχή, αγοράζαμε έτοιμες!

Της Ερμιόνης

Η δική μου

Ένα όμορφο απόγευμα που θέλαμε να φάμε ένα κέικ, αλλά είχαμε βαρεθεί το συνηθισμένο, διάβασα για το Κέικ Πορτοκάλι με 2 γλάσα της Έρης και είπα να το δοκιμάσω.  Τι να πω, επίσης πανεύκολο (για μένα δηλαδή) και διαφορετικό. Ο τρόπος παρασκευής του πρωτότυπος.  Άρεσε και στα παιδιά, πολύ σημαντικό και πήγαμε την άλλη μέρα στις δασκάλες τους επειδή ήθελαν να τις κεράσουν.  Έκανα πάταγο φυσικά στο σχολείο. Με πέρασαν για την σούπερ Νοικοκύρα! Τι να πεις, γίνονται και θαύματα!

Της Έρης

Το δικό μου

Τέλος, προχτές όταν μπήκα στην Ελπίδα του 2 boys+ Hope και είδα αυτά τα Χριστουγεννιάτικα μπισκότα σοκολάτας που έχουν κάνει πάταγο στην blogo γειτονιά, ήταν δυνατόν να μην αντισταθώ? Ξεκινήσαμε με τα παιδιά, φτιάξαμε τη ζύμη, την φάγαμε την μισή ωμή και μετά το μέσα-έξω ψυγείο-κατάψυξη.  Είχα την επιτυχία στο τσεπάκι, ήμουν σίγουρη! Βιάστηκα και αυτο-ματιάστηκα! Τα παράψησα και μπερδεύτηκα και τα έψησα και σε παραπάνω βαθμούς.  Αποτέλεσμα? Έγιναν πετροπόλεμος και πήγαν στον κάδο των απορριμάτων!

Της Ελπίδας

Τα δικά μου (ξεραμένα πετραδάκια)

εδώ παίρνει ένα ο Παναγιώτης και παραλίγο να σπάσει δόντι!

Όπως διαπιστώσατε φίλοι μου, έχω γίνει μια νέα, βελτιωμένη εκδοχή, χάρη στα εμπευσμένα και μοναδικά blogo-σπιτάκια που παρακολουθώ.  Σας ευχαριστώ όλες για τις ιδέες και ερεθίσματα.  Η μ.b. (μετά blog) εποχή διαγράφεται ανοδική, αισιόδοξη και νοικοκυρεμένη!

Δήμητρα, η προξενήτρα!

Επειδή εσείς το ζητήσατε (λέμε τώρα...), αγαπημένοι μου αναγνώστες, σήμερα θα σας γράψω για  προξενιά.  Όχι γενικά όμως.  Γενικά, είχα γράψει στο Κάντε προξενιά γιατί χανόμαστε.  Σήμερα θα γράψω συγκεκριμένα περιστατικά που έχουν συμβεί, μεταξύ των εκατοντάδων ατελέσφορων προσπαθειών.  Και όχι, κανάτια δεν πετούσα από μπαλκόνια σαν τη συνάδελφό μου Γεωργία!
Δεν θα αναφέρω ονόματα για ευνόητους λόγους....κάποια θύματά μου με διαβάζουν και περιμένουν στον τοίχο να με πυροβολήσουν:)


Ετοιμόγεννη πάντα σε ετοιμότητα!

Έγώ από μέρα σε μέρα γεννάω την κόρη μου, περιμένω δηλαδή, με κοιλιά τούρλα. "Κάθεται" ένα καλό timing για να γνωρίσω μια συνάδελφο με ένα γνωστό του άντρα μου, δεν μπορώ να το προσπεράσω!  Τι να κάνω, πάω με το βαλιτσάκι του μαιευτηρίου στη μασχάλη!  Η κοπέλα λίγο γεματούλα αλλά με πανέμορφο πρόσωπο και πολύ μεγάλη καρδιά.
Εκείνος, πολύ παχουλός (πολύ όμως) αλλά με εξίσου όμορφο πρόσωπο. Καλό παιδί και εργατικό.  Δεν ήθελαν να βγουν μόνοι τους, τι να κάνω, κουβαλώ τον άντρα μου (με τρελή μουρμούρα από τότε για τα προξενιά που κάνω-τώρα απλά...δεν ακολουθεί αλλά κοροιδεύει!), παίρνω και την τεράστια κοιλιά μου και πάμε όλοι μαζί για καφέ.  Η κοπέλα παθαίνει ένα σοκ αρχικά γιατί το παληκάρι ήταν πολύ παχουλό (τι να κάνουμε δηλαδή, οι παχουλοί δεν έχουν καρδιά???), αλλά δεν τον απορρίπτει, κάνει υπομονή, να τον γνωρίσει καλύτερα.  Σωστή.  Ο άλλος, μην σχολιάσω..... Είχε ένα ύφος απαξιωτικό, σα να βαριόταν.  Στο τέλος, όταν χωρίσαμε, ξέρετε τι μου είπε για την κοπέλα  "Είναι παχουλή, μου αρέσουν οι αδύνατες!".  Τα πήρα στο κρανίο και του απαντώ "Τι μας λες καλέ? Εσύ μιλάς που έπρεπε να ανοίξουν και οι δύο πόρτες της καφετέριας για να περάσεις?"! Συγνώμη κιόλας αλλά νευρίασα πολύ! Άκου του αρέσουν οι αδύνατες!  (Δίδαγμα: Είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα!)


Ο ταπεινός ο μάστορας

Πάω στο σπίτι μιας φίλης όπου είχε ένα μάστορα.  Καλό παιδί φαινόταν, όχι πολύ όμορφος εμφανισιακά αλλά δεν πειράζει. Εργατικός, βαρύς και λιγομίλητος. Του πιάνω συζήτηση, κλασσικά, παίρνω και το τηλέφωνό του!  Σκέφτομαι σκέφτομαι, με ποιάν θα μπορούσα να τον ταιριάξω.... Μην πάει έτσι το παληκάρι, μόνο κι έρημο. Όχι παληκάρι δηλαδή...40 φέυγα.  Βρήκα τελικά μια ιδανική περίπτωση....35 κλεισμένα, μόνη, καλό κορίτσι. Ολίγον ιδιότροπη και "βαριά" και αυτή.  Αφού τους πρήζω τα συκώτια, τους πείθω να βγούν.  Βγήκαν τελικά 1-2 ραντεβού, όλα καλά στην αρχή, χαρά εγώ.....στο τέλος μας βγήκε κομματάκι gay ο μάστορας!   (Δίδαγμα: Προσοχή στον άντρα τον βαρύ, τον ντερτιλή!).

Προσοχή στα blind dates

Άλλη συνάδελφος στην ιστορία αυτή (έχω τόσες πολλές=πολλά τα θύματα), παλιός φίλος εκείνος.  Στην ίδια ηλικία και οι δύο 33+.  Εκείνος κανονικός εμφανισιακά, αλλά ολίγον φευγάτος.  Θέλω όμως να τον τακτοποιήσω συναισθηματικά, είναι παιδικός μου φίλος!  Εκείνη με ένα όμορφο παρουσιαστικό, καλή ψυχή.  Τους πείθω φυσικά (γιατί μια Δίδυμος, έχει εξαιρετική πειθώ!) και βγαίνουν για φαγητό.  Περιμένα ως συνήθως sms στο κινητό ως αργά, με τις εξελίξεις.  Μετά από λίγο δεν άργησε να έρθει το πρώτο, για να ακολουθήσουν πολλά και από τους δύο ότι αν τολμήσω να τους ξανακάνω προξενιό, να βρω καράβι να ξενιτευτώ!  Μα τόση απόκλιση βρε παιδί μου?  Τόσο λάθος έκανα?  Ούτε λίγο νερό στο κρασί τους?  (Δίδαγμα: Έχετε πάντα έτοιμα τα εισιτήρια για τυχόν έκτακτη δραπέτευση στα ξένα!)

Προσωπική μαρτυρία

Είμαι ελεύθερη, γύρω στα 24-25, δεν θυμάμαι.  Μια αλλη συνάδελφος σε αυτή την ιστορία μας, μου κανονίζει προξενιό με ένα φίλο της (βλέπετε? αλυσίδα πάει η βλακεία).  Εγώ δεν κολλάω, λέω ναι.  Τον είχα ξαναδεί κάπου, οπότε ήξερα τι θα συναντήσω.  Κανονίζουμε σινεμά (είπαμε, αγαπώ κινηματογράφο!).  Συναντιόμαστε απ' έξω.  Εκείνος ξέρω ότι οδηγεί και έχει αυτοκίνητο.  Τον βλέπω να κατεβαίνει από λεωφορείο όμως.  Σκέφτηκα ότι θα χάλασε το αμάξι του.  Τον ρωτάω και μου απαντά "Δεν ήθελα να κινήσω το αμάξι και να το λερώσω".  Ξεροκαταπίνω και το προσπερνώ.  Περιμένουμε στην ουρά για εισιτήρια.  Φτάνει η σειρά μας.  Εκείνος καμία κίνηση για πορτοφόλι.  Βγάζω εγώ, πληρώνω (σημειωτέον ότι δεν έχω απαίτηση να πληρώνει ο άντρας, αλλά ούτε καν κίνηση?).  Ξανα-ξεροκαταπίνω.  Καθόμαστε στις θέσεις. Θέλω ποπ-κορν και αναψυκτικό. Σηκώνομαι να πάω να αγοράσω και τον ρωτάω ευγενικά αν θέλει κάτι "¨Ναι, πάρε μου ένα μεγάλο ποπ-κορν, μια μεγάλη coca cola και μια σοκολάτα".  Μάλιστα σκέφτομαι, εδώ είμαστε.  Του τα πηγαίνω, με προσοχή μην τον περιλούσω με το αναψυκτικό.  Είδαμε την ταινία αμίλητοι.  Στο διάλλειμα πάω τουαλέτα και παίρνω τηλέφωνο την κολλητή μου.  Συνεννούμαστε.  Επιστρέφω.  Χτυπάει "ξαφνικά" το κινητό μου.  Ποιός να είναι άραγε (χμ)?  Εγώ (με οσκαρική ερμηνεία) "Τιιιιιιιιι? Η γιαγιά? Τι έπαθε μαμά? Έρχομαι!!!!"  Η (συγχωρεμένη) η γιαγιά μου, είχε πάθει εγκεφαλικό!   Έφυγα, τι να έκανα?????  (Δίδαγμα: Η τσιγκουνιά ΔΕΝ είναι μαγκιά!).

Για το τέλος, έχω τραγουδάκι....πολύ ταιριαστό για όσες ελεύθερες ονειρεύονται τον μελλοντικό τους σύντροφο... Αφιερωμένο σε όλες εσας... Ξέρετε εσείς:)

Αυτά λοιπόν ήταν ένα δείγμα 3% των ιστοριών μου.  Έχω άπειρες να διηγούμαι και στα εγγόνια μου! Μην κοροιδεύετε.   Εσείς δεν έχετε κάνει δηλαδή κανένα?  Δεν μπορώ να το πιστέψω!  Περιμένω λοιπόν δική σας ιστορία.  Δεν μπορεί....δεν είμαι η μόνη ζαβή σε τούτο το blogo-κόσμο!

Καλημέρα όλη μέρα στα τρελά μου blogo-φιλαράκια!

Πηγές φώτο: εδώ, εδώ κι εδώ,

Time of the season...for loving

Πριν ξεκινήσετε το διάβασμα, βάλτε μουσική και χαλαρώστε.  Το κομμάτι είναι απλά....μαγικό και χαλαρωτικό.  Ταιριάζει στο θέμα μας γι' αυτό το έβαλα αλλά κυρίως γιατί το λατρεύω!

Αφορμή για την ανάρτηση αυτή, ήταν φυσικά τα πρώτα βραβεία που πήρα (Ω Θεοί!!!) και η τόσο υπέροχη ανάρτηση που διάβασα σήμερα σε ένα απο τα ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ μου blogs, το Ανθομέλι με τίτλο Αναμνήσεις του πρώτου μας μήνα.  Τα κορίτσια γιορτάζουν τον πρώτο τους χρόνο στην blogo-γειτονιά και μοιράστηκαν μαζί μας άγνωστες πτυχές του blog τους, τον πρώτο μήνα ζωής του πέρυσι τέτοια εποχή.  Εκεί μιλάνε και για τα πρώτα σχόλια στις αναρτήσεις τους, τα μηδενικά δηλαδή....πόσο αληθινά περιγράφουν την αγωνία των νέων bloggers:) 

Έχει λοιπόν δημιουργηθεί μια μεγάλη παρέα στη blogόσφαιρα, γεμάτη ανθρώπους που λατρεύουν να μοιράζονται, δεν νιώθουν ζήλια και μικροπρέπεια (υπάρχουν και εξαιρέσεις σαφώς) και πάνω από όλα αισθάνονται φίλοι με τους "άγνωστους" bloggers που ανταλλάσουν καθημερινά σχόλια.   Θέλω να πιστεύω (στον δικό μου μικρόκοσμο τουλάχιστον) οτι ως επί των πλείστων, οι επισκέψεις είναι αληθινές και ουσιαστικές. Στους λιγους μήνες ζωής του blog μου, διαπίστωσα και τα κακώς κείμενα που σε κάθε κοινωνία υπαρχουν και δεν χρειάζεται να αναφερθώ.  Όλοι γνωρίζετε λίγο πολύ άλλωστε.  Επειδή όμως είμαστε αισιόδοξοι άνθρωποι, προχωράμε μπροστά με θετική ενέργεια, χωρίς να αφήνουμε τα άσχημα να μας επηρεάζουν.  Η ζωή είναι ωραία!
 

Η μεγάλη παρέα της blogόσφαιρας:)

Όπως είναι φυσικό, υπάρχουν άπειρα blogs που ασχολούνται με τις κατασκευές, τη μαγειρική, τα παιδιά, τη διακόσμηση, κλπ.  Όλα όμως είναι διαφορετικά το ένα από το άλλο, γιατί πίσω τους κρύβονται τόσο διαφορετικές προσωπικότητες.  Καθημερινά που τα επισκέπτομαι, ξέρω πλέον τι θα διαβάσω στο καθένα.  Σε κάποιο συναντώ τσαχπινιά, σε άλλο ευαισθησία και βάθος σκέψης απίστευτο, αλλού αισιοδοξία και χαμόγελο, άλλα πάλι ασχολούνται με την ενημέρωσή μας για ενδιαφέροντα θέματα και πολλά ακόμη με την μαγειρική, πάντα με τη δική του προσωπική πινελιά το καθένα. Στην πορεία έκανα πολλές καινούριες φίλες και με ορισμένες έχουμε ανταλλάξει και αρκετά e-mails.  Εσείς που ξέρετε για ποιές μιλάω είστε όλες ξεχωριστές και καταπληκτικές!  Έχω μάλλον χάρισμα να ξεχωρίζω τους υπέροχους και αληθινούς ανθρώπους!  Μπορείς να καταλάβεις πολλά για κάποιον από τον τρόπο που σου γράφει ή σου απαντά. 

Πάμε και στον κύριο λόγο της ανάρτησης.  Όταν ξεκίνησα το blog μου, πριν 2 μήνες, έπεφτα συχνά πυκνά σε "βραβεία" και δεν καταλάβαινα τί σημαίνουν και ποιός είναι ο σκοπός τους.  Αργότερα κάπου διάβασα ότι τα χαρίζουν συνήθως σε blogs με λίγα μέλη, ώστε να "διαφημιστούν" και αυτά τα καημένα λιγουλάκι.  Μου χάρισαν λοιπόν και μένα την ολιγόμελη, δύο γλυκά βραβειάκια, τα παρακάτω blogo σπιτάκια και τα ευχαριστώ πολύ πολύ.

Η Demi Mist, από το Beauty and the Mist, ένα blog αφιερωμένο κυρίως στην ομορφία, όπως το λέει και το όνομα του αλλά και με άλλα ενδιαφέροντα θέματα DIY και φυσικά αναφορές στον μικρούλη της υιό!  Οι beauty addicts περάστε μια βόλτα να ενημερωθείτε.

Οι τρεις φίλες του Περί Καλλιτεχνίας ο λόγος ενα καινούριο blogo-σπιτάκι, σαν το δικό μου, που όπως φαίνεται και από το όνομά του, ασχολείται με δημιουργίες.  Τα κορίτσια είναι αγαπημένες φίλες με καλλιτεχνική φλέβα, που λατρεύουν τη μουσική και τα παιδιά. Μην αμελήσετε την επίσκεψη και εδώ γιατί πολύ θα στεναχωρηθώ!
  

Πρέπει εν συνεχεία να πω 7 πράγματα για μένα.  Τι να πρωτοαποκαλύψω λοιπόν....

1. Είμαι πολυλογού και το ομολογώ!
2. Δεν ζω χωρίς μουσική και γέλιο.
3. Δεν μου αρέσει να μαγειρεύω αν και τελευταία έχω κάνει προόδους με τόσες φίλες food bloggers!
4. Είμαι λιγάκι τσαπατσούλα και ανοργάνωτη:(
5. Λατρεύω τα προξενιά, έχω κάνει εκατοντάδες (χωρίς αποτέλεσμα) αλλά συνεχίζω να σκορπώ θύματα!
6. Αγαπημένη βραδυνή έξοδος ο κινηματογράφος (μιλάμε για τρελό party animal)
7. Μου αρέσει τόσο πολύ να χαρίζω πράγματα.

Τα βραβεία μου τα χαρίζω στα παρακάτω δύο blogo σπιτάκια που θέλω πολύ να στηρίξω γιατί είναι καινούρια και κάθε καινούρια προσπάθεια, χρειάζεται στήριξη.

Το πρώτο, πάει στην φίλη μου Blogolicious Ediotoriolista που μαζί ξεκινήσαμε το ταξίδι αυτό, στην ουσία εκείνη με παρακίνησε.  Το blog της, ποικίλης ύλης με θέματα που ενδιαφέρουν και ομορφαίνουν την καθημερινότητα. Μόδα, διακόσμηση, ομορφιά αλλά και προσωπικές της απόψεις "στο ντιβάνι" όπως τις αποκαλεί.  Μας έχει βοηθήσει να βρούμε δώρα για επέτειο γάμου και τώρα για τα Χριστούγεννα, για καινούρια applications όπως το Polycore    Γιατί όπως μας λέει, σημασία δεν έχει να είμαστε απλά καλοί, αλλά καλύτεροι!

Το δεύτερο, στη Μαρία από το ακόμα πιό καινούριο blogoσπιτάκι Μεγαλώνω Μεγαλώνεις Μεγαλώνει, μια μανούλα με ευαισθησίες αλλά και τσαχπινιά.  Στις λίγες μέχρι τώρα αναρτήσεις της, μας μίλησε για κάποιες προσωπικές εμπειρίες με τα παιδάκια της, την ιδιαίτερη εαισθητοποίηση για τα τροχαία αυτυχήματα και την οδηγική συμπεριφορά.

Υπάρχει χώρος για όλους στην blogόσφαιρα και μια μεγάλη παρέα γεμάτη αγάπη να τους καλωσορίσει και να τους αγκαλιάσει όλους, όπως έκαναν κάποιοι για μένα.   Season for loving...όπως λέει και το άσμα.  Θα ευχαριστήσω σε άλλο post πιό συγκεκριμένα....


Συμπλήρωση Σάββατο 17/11:
Για να μην παρεξηγηθώ όσον αφορά στα βραβεία.  Προσωπικά, μιλούσα για τα βραβεία ως διαφήμιση, αυτά που δίνονται στα blogs με λίγα μέλη με στόχο την ενίσχυσή και στήριξή τους.  
Μέσα όμως από την εμπειρία των ημερών αυτών και αφού έλαβα τα βραβεία, συνειδητοποίησα ότι είναι πολύ παραπάνω, ακόμα και για εμάς τις ολιγόμελες!  
Τα βραβεία, όταν δίνονται μέσα από την καρδιά, μας φέρνουν πιό κοντά. Μας κάνουν μια μεγάλη παρέα.  Είναι ένα "Ευχαριστώ για τις επισκέψεις στο blog μου" ή "Συγχαρητήρια για τις υπέροχες αναρτήσεις σου" ή και απλά "Σε σκέφτομαι".  

Σας στέλνω πολλά χαρούμενα φιλιά!!!

Πηγή φωτο εδω

Η καουμπόϊκη εκδρομή μας

Τι κάνετε blogo-φιλαράκια μου?  Εγώ μια χαρά, απλά πηγμένη και δεν είχα χρόνο να σας ετοιμάσω την ανάρτηση για την εκδρομή που είχαμε πάει την προηγούμενη Κυριακή όπως σας είχα υποσχεθεί.

Πήγαμε στο The Ranch, στο Σοφικό Κορινθίας (δεν είναι διαφημιστικό το post μου).  Από πέρυσι το λέγαμε με την ξαδέλφη μου που το είχε ήδη επισκεφθεί και επιτέλους το κανονίσαμε.

Για να διαβάσετε την ανάρτηση αυτή, πρέπει οπωσδήποτε να βάλετε και την ανάλογη μουσική για να μπείτε στο κλίμα (τέτοια ακούγαμε σε όλο το ράντσο σας προειδοποιώ!!!):

Ξεκινήσαμε με τέλειο καιρό και υπέροχη διάθεση!

Φτάσαμε από Νίκαια, σε max 1 ώρα. Πανεύκολη διαδρομή. Μετά τον ισθμό Κορίνθου, αμέσως στην έξοδο για Επίδαυρο και σε καθοδηγούν οι ταμπέλες.  Το τοπίο μες το πράσινο.  Η είσοδος μόνο 6 ευρώ για παιδιά άνω των 5-6 ετών και μεγάλους.  Εμείς δηλαδή πληρώσαμε 3 Χ 6 = 18 ευρώ.  Ο Παναγιώτης την γλύτωσε! Χε χε χε.  Στην τιμή αυτή είναι όλα όσα κάνεις μέσα στο Ράντσο. Δεν πληρώνεις κάτι έξτρα (o κύριος στην είσοδο πολύ ευγενικός).

Με το που είδαν τα παιδιά τα άλογα, με παράτησαν και έτρεξαν αμέσως.  Η μυρωδιά της κοπριάς διάχυτη σε όλη την ατμόσφαιρα, μας έβαλε αμέσως σε καουμπόϊκη διάθεση.

σύζυγος και τέκνα χαζέυουν ενθουσιασμένοι, εγώ φωτογραφίζω

Τι ομορφιά που έχουν αυτά τα υπέροχα και περήφανα ζώα.

Έχει ένα τεράστιο χώρο με μικρά πόνυ, το καθένα στο δικό του περιφραγμένο σπιτάκι, με ονόματα από την μυθολόγια Δήμητρα, Άρτεμις, Ήρα, Δίας, κλπ και τα πιτσιρίκια μπορούν να τα χαιδέψουν και να τα ταίσουν χορταράκι.  Η κόρη της ξαδέλφης μου, η Κατερίνα τα τάισε τόσο πολύ, που νομίζω χόρτασαν για το 2012 και όλο το 2013!

Εδώ ο Παναγιώτης και η Αναστασία μέχρι να πάρουν θάρρος και να γίνουν κολλητάρια με τα πόνυ

Μέσα στο Ράντσο, έχει γήπεδα ποδοσφαίρου, μπάσκετ, βόλεϋ, τέννις, πίνγκ πόγκ, πισίνα. 

Ο Παναγιώτης ως άλλος Beckam

Ένα πολύ σημαντικό σημείο που δεν σας ανέφερα.  Όσον αφορά στο φαγητό, εκεί έχει σάντουιτς μόνο αν θες να αγοράσεις και φυσικά καφέ, αναψυκτικά, κλπ.  Οι περισσότεροι όμως, για να μην πω ΟΛΟΙ, έφερναν φαγητό από το σπίτι, πικ-νικ δηλαδή.  Έχει σε όλο το χώρο, σε πολλά σημεία, τραπέζια ξύλινα και κάθεσαι όπου θες.  Δεν υπάρχει περίπτωση να μην βρεις να κάτσεις.   Εμείς αλλάξαμε δυο-τρεις φορές τραπέζια για να ζήσουμε όλο το χώρο:)

εδώ πριν αδειάσουμε τα φαγητά

εδώ μετά το άδειασμα

εδώ εγώ, η blogger....Δήμητρα αγκαλιά με την κόρη μου

Στο Ράντσο υπάρχει επίσης μια παιδική χαρά που λύσσαξαν τα πιτσιρίκια,

μια καουμπόικη άμαξα που σε πάει βόλτα μέσα στο ράντσο όσες φορές θέλεις (δωρεάν)  και ένα μηχανοκίνητο τρενάκι (δωρεάν επίσης) που ξέχασα να βγάλω φωτογραφία από τον ενθουσιασμό μου! Στην άμαξα και στο τρενάκι μπήκαμε 2,3,4,5 φορές!

εδω μέσα στην άμαξα σαν ένα γνήσιο Cowgirl βγάζω photo από το κινητό η ψωνάρα!

Να μην ξεχάσω να αναφερθώ ότι μπορείς φυσικά να κάνεις ιππασία, όσες φορές θέλεις μέσα στον ειδικό όμως περιφραγμένο χώρο του αλόγου και όχι σε όλο το ράντσο.  Επίσης χωρίς έξτρα κόστος, απλά περιμένεις στην ουρά να έρθει η σειρά σου.  Έχει άλλο άλογο για τα παιδιά και άλλο για τους ενήλικες.

εδώ ο αντρούλης μου καβαλάει, όχι με χάρη φυσικά σαν και μένα που έκανα αργότερα αλλά δεν έχω φώτο!

Να και τα υπόλοιπα ζωάκια, αγριογούρουνα και ελαφάκια.  Τα αγριογούρουνα ήταν κομματάκι άγρια όπως λέει και το όνομά τους φυσικά και ούτε να απλώσεις χέρι!

ο άντρας μου είπε ότι είμαστε σαν δίδυμα όταν ήρθα μούρη με μούρη με το συγκεκριμένο

τι γλυκούλι το ελαφάκι αυτό, τόσο ήρεμο...

Πολλές διαδρομές για περίπατο μες την φύση.  Λίγος καθαρός αέρας, για μας τους ατυχείς που ζούμε στις πόλεις...

εδώ τρέχουμε και κυνηγιόμαστε

τα ξύλινα τραπέζια που σας έλεγα σε διάφορα σημεία

εδώ πυροβόλησα τον άντρα μου και τον έκρυψα προσεκτικά κάτω από κάτι άχυρα!

η κορούλα μου με το must καπέλο φυσικά που μπορείς να αγοράσεις με 5 ευρώ

Περάσαμε τόοοοοσο όμορφα! Φτάσαμε στις 11 το πρωί (με τις μεγάλες ώρες που λένε) και φύγαμε στις 17:30.  Τα παιδιά δεν παραπονέθηκαν/βαρέθηκαν ούτε για 1''.  Τρώγανε, παίζανε, κάναμε βόλτες, ξανά πόνυ, ξανά άμαξα, πάλι φαί, μετά ποδόσφαιρο, τρέξιμο στην φύση και πάλι απ' την αρχή.

Ο χώρος είναι πολύ όμορφος και απ' ότι είδα, κάνουν εκδρομές σύλλογοι, σχολεία, εταιρικές εκδηλώσεις, κατασκηνώσεις, κλπ.  Μπείτε να μάθετε πληροφορίες όσοι θέλετε εδώ.  Έχει και ένα εκπαιδευτικό χωριό, με παραδοσιακό αλευρόμυλο, ελαιοτριβείο, τσαγκαράδικο, κουρείο, κλπ που ήταν κλειστά όμως και ανοίγουν για τα σχολεία.

Επαναλαμβάνω ότι δεν κάνω διαφήμιση στο μέρος αυτό. Ήταν μια προσωπική εμπειρία που πολύ χαίρομαι που μπορώ να μοιραστώ μαζί σας.  Τώρα που είναι δύσκολοι οι καιροί, κάποιοι συνάνθρωποί  μας δεν έχουν τη δυνατότητα ούτε μια εκδρομή να πάνε γιατι συνεπάγεται αρκετά έξοδα.  Όταν λοιπόν μας παρουσιάζονται ευκαιρίες που μπορούμε να περάσουμε όμορφα με λίγα χρήματα....πρέπει να τις αρπάζουμε απ'τα μαλλιά!

Ελπίζω να απολαύσατε τις φωτογραφίες και φυσικά τη μουσική (είναι λίγο εκνευριστική μετά την μία ωρα ε?).

Σας στέλνω πολλά καουμπόϊκα φιλιά!!!