- See more at: http://www.all4blogs.gr/arthra/kante-aytomata-ta-exoterika-link-na-anoigoyn-se-neo-parathyro#sthash.CzJeFc1E.dpuf Counting SMiLES

Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου 2016

Ζήλεψα: 59+1 άσχετα που (ίσως) δεν γνώριζες για μένα!

Αφορμή έψαχνα για να γράψω καμιά ανάρτηση και τη βρήκα!

Αυτοπροσκλήθηκα λοιπόν διότι πραγματικά διάβασα ΟΛΕΣ τις σχετικές αναρτήσεις (αν δεν κάνω λάθος 39 μέχρι στιγμής), τις βρήκα άκρως ενδιαφέρουσες και ταυτίστηκα με πολλές.  Έμαθα τόσα μικρά, μεγάλα, προσωπικά, αστεία, σοβαρά για την κάθε κοπέλα και μου ήρθε τρομερή όρεξη να κάτσω να γράψω και εγώ. Είναι πιο χαλαρωτικό και λιγότερο αγχώδες να γράφεις για τον εαυτό σου παρά να μιλάς. Στο τέλος ζήλεψα και ήθελα και εγώ να ανοιχτώ.

Η Μαρίνα του Little box of Luv (την οποία δεν γνώριζα αλλά εκτίμησα πολύ) είναι η αιτία για αυτή τη σειρά αναρτήσεων όπου δεκάδες bloggers άνοιξαν τις καρδιές τους. Μπορείτε να διαβάσετε τα 59+1 τυχαία πράγματα της Μαρίνας εδώ καθώς και όλα τα λινκς για τις υπόλοιπες κοπέλες.



  1. Η οδήγηση είναι από τις αγαπημένες μου συνήθειες. Όταν δεν έχω αμάξι για κάποιο λόγο, αισθάνομαι ανήμπορη. Αγαπώ την αίσθηση ελευθερίας και ανεξαρτησίας που μου προσφέρει.
  2. Το εν λόγω αμάξι, το πλένω 1 φορά το χρόνο, λίγο πριν δω βακτήρια και μύκητες να φτιάχνουν σπιτικό!
  3. Ντρέπομαι που το εξομολογούμαι, αλλά μέχρι το 2006 που έγινα μαμά, δεν φορούσα ποτέ ζώνη στο αυτοκίνητο και τη θεωρούσα κιόλας ενοχλητική! Τώρα είναι ένα με το πετσί μου..
  4. Π.π. εποχή (προ παιδιών) δεν είχα ιδιαίτερα καλή σχέση με την καθαριότητα και την τάξη. Η μητρότητα όμως ήρθε να με κάνει psycho. Ευτυχώς τα τελευταία χρόνια έχω κουλάρει αρκετά γιατί συνειδητοποίησα ότι ο πολύτιμος χρόνος μου δεν ήθελε να σκορπίζεται παρέα με τη σφουγγαρίστρα και το dettol!  Το μόνο που έχω κρατήσει σθεναρά είναι η συνήθεια να βγάζουμε τα παπούτσια μας έξω από το σπίτι διότι ολημερίς περπατάμε ξυπόλητοι και τα παιδιά κυλιούνται στο πάτωμα.
  5. Αγαπώ τους γονείς μου πολύ. Με το μπαμπά μου όμως έχω λατρεία. Έψαχνα έναν άντρα σαν κι αυτόν και τον βρήκα:) 
  6. Οι γονείς μου γεννήθηκαν στην Πόλη. Ήρθαν εδώ το 1972 και το 1975 έκαναν το πρώτο τους εξαίσιο δημιούργημα, εμένα! Ένα χρόνο μετά ήρθε και η αδελφούλα μου με την οποία μέχρι να παντρευτώ, τρωγόμασταν σαν τα σκυλιά! Πλέον αγαπιόμαστε με πάθος. Τώρα περιμένω να δω πότε θα με κάνει θεία.
  7. Πέρασα υπέροχα ξέγνοιαστα παιδικά χρόνια και έχω ακόμα παιδικές φίλες με τις οποίες είμαι και κουμπάρα. Είναι από αυτά που θεωρώ ευλογία στη ζωή: ευτυχισμένη παιδική ηλικία και καλοί αληθινοί φίλοι.
  8. Προσοχή ακολουθεί τρομερή αποκάλυψη: Γύρω στα 12-13 (δεν θυμάμαι ακριβώς) ήθελα πολύ ένα δεύτερο αδελφάκι. Είχα πρήξει τους γονείς μου και δεν μου έκαναν. Τελικά μου ήρθε μια επιφοίτηση να τρυπήσω με βελόνα τα (κλειστά) προφυλακτικά που έκρυβε ο μπαμπάς μου (λες και δεν θα τα βρισκα) στο συρτάρι του. Το αδελφάκι δεν ήρθε ποτέ και ποτέ δεν τους αποκάλυψα τα σχέδιά μου. Φοβήθηκα για τη ζωή μου αν το τολμούσα! Αν με διαβάσουν ποτέ τα παιδιά μου και τολμήσουν το ίδιο.....τα σφαξα!
  9. Είμαι δίδυμος με ωροσκόπο ζυγό. Αλλοπαρμένη πέρα για πέρα δηλαδή. Μετά τα 30 έστρωσα λιγάκι.
  10. Δεν πιστεύω απόλυτα στα ζώδια, όμως δεν το κρύβω πως πολλές φορές τους δίνω σημασία. Ποτέ δεν ταίριαζα με άντρες παρθένους και η ζωή τα έφερε έτσι ώστε να παντρευτώ έναν! Βέβαια ο συγκεκριμένος είναι μεταλλαγμένος παρθένος, δεν μπορεί! Αν και τ'άστρα λένε πως δεν ταιριάζουμε, εμείς αποδεικνύουμε πως τ'άστρα δεν ξέρουν!
  11. Φοβάμαι τα μεγάλα ύψη και τα αεροπλάνα. Μέχρι να γνωρίσω το παρθένο αγόρι μου, είχα ταξιδέψει μέχρι την Κωνσταντινούπολη, με τους γονείς μου, με αυτοκίνητο! Στα 28 μου με πήγε το αγόρι που λέγαμε, στη Ρόδο διακοπές. Έτρεμα! Έκτοτε στο Ελ.Βενιζέλος έχω πάει μόνο για να μεταφέρω χάσμπαντ, φίλους, συγγενείς.
  12. Είμαι πρωινός τύπος! Με το που ξυπνάω ανοίγω παντζούρια και μουσική για να ξυπνήσει όλη η φαμίλια. Ο χάσμπαντ δεν συμμερίζεται αυτή μου τη συνήθεια, τα πρωινά κυκλοφορεί στο σπίτι με γυαλιά ηλίου και μου κλείνει το ρ/φ μόλις πάω στο μπάνιο! Κάθε πρωί δίνω μάχη:)
  13. Απεχθάνομαι το γάλα. Μέχρι τα 15 μου το έδινε με το ζόρι ο αγαπημένος παραπάνω μπαμπάκας μου! Στα 15 και 1 μέρα έκανα επανάσταση και το έκοψα με εισαγγελική παρέμβαση! Αστειεύομαι φυσικά αλλά πάτησα πόδι! Φέτα, γιαούρτι και γενικά γαλακτομικά όμως αγαπώ.
  14. Είμαι πολύ αθυρόστομη και δεν μαζεύομαι ούτε μπροστά στα παιδιά μου δυστυχώς! Ειδικά στο αυτοκίνητο και τα χείλη να μου σφραγίσεις, θα βρω τρόπο να βρίσω τον ασυνείδητο/άσχετο οδηγό. Πριν πολλά χρόνια που έριξα μούντζα σε έναν επικίνδυνο ταξιτζή, με κυνήγησε για χλμ στον Κηφισό, με έφτασε σε ένα φανάρι και χτυπούσε το τζάμι για να του ανοίξω να με δείρει! Ήταν και βλάκας! Χαζή ήμουν ν'ανοίξω???? 
  15. Δεν γουστάρω καθόλου το μαγείρεμα, είμαι μέτρια μαγείρισσα και νιώθω τρομερή ανασφάλεια να καλώ κόσμο σπίτι για φαγητό. Οι φίλοι μας το ξέρουν και επιμένουν στο....delivery για να μην μείνουν νηστικοί! Αντίθετα τη ζαχαροπλαστική την αγαπώ και εκείνη επίσης! Σπεσιαλιτέ μου το banoffee.
  16. Μικρότερη ήθελα να γίνω κωμική ηθοποιός. Αγαπώ να κάνω τους άλλους να γελάνε. Εξού και το Counting Smiles.  Είδωλά μου η Ρένα Βλαχοπούλου και η Τζένη Καρέζη.
  17. Μεγαλώνοντας κατάλαβα ότι μπροστά σε κοινό μου κόβονται τα πόδια, οπότε και το σανίδι έχασε ένα τρομερό ταλέντο!
  18. Στο Γυμνάσιο ήμουν στη χορωδία τρίτη φωνή.
  19. Είμαι γρηγορομπούχτισσα (μην ψάχνετε, δεν θα βρείτε το λήμμα ούτε στο Βίκιλεξικο!). Μετάφραση: βαριέμαι πολύ πολύ γρήγορα. Παρατσούκλι που μου έβγαλε ο μπαμπάκος μου από μικρή. Μέχρι και τώρα ισχύει. Λίγα πράγματα δεν βαριέμαι ποτές: τον ύπνο, το παγωτό, την τουαλέτα, τον κινηματογράφο, τα αστυνομικά/μυστήρια!
  20. Επίσης είμαι και σακάρα! Αυτό το λήμμα θα το βρείτε μιας και είναι και νεκρόπολη της αρχαίας Αιγύπτου, εκτός φυσικά από το δεύτερο παρατσούκλι μου. Σημαίνει ατζαμού, ατσούμπαλη, τρυπιοχέρα. Ο ντάντης πάλι μου το έβγαλε επειδή πάντα έκανα και κάνω ζημιές! 
  21. Δεν φοράω αρώματα. Από τότε που τα σταμάτησα λόγω θηλασμού, μου έμεινε το κουσούρι και πλέον δεν τα μπορώ. Η μόνη κολόνια που μου αρέσει είναι η κλασσική Μυρτώ.
  22. Θέλω να είμαι συνεπής σε όλες τις μορφές της ζωής μου...συνεπώς δεν αργώ ποτέ στα ραντεβού μου και όταν υποσχεθώ κάτι σε κάποιον, θα κάνω τα πάντα για να το τηρήσω.
  23. Πιστεύω πως έχω καλό ένστικτο και σπάνια με έχει απογοητεύσει. 
  24. Ειδικά με τους ανθρώπους είμαι τρομερά φυσιογνωμίστρια και αν μου τη δώσει η φάτσα κάποιου, πολύ δύσκολα μου αλλάζεις άποψη. Συνήθως δε, έχω δίκιο!
  25. Δεν τη μπορώ τη μοναξιά αν και υπάρχουν φορές που την αναζητώ...
  26. Είμαι αρκετά καταπιεστική και προσπαθώ να το κόψω.
  27. Είμαι πεισματάρα και εγωίστρια.
  28. Αθλητικό άτομο δεν με λες παρόλο που έχω αθλητικό look. Είναι πλάνη! Οφθαλμαπάτη! Είμαι πλαδαρή και έχω πολλή κυτταρίτιδα
  29. Αν δεν είχα τη φοβία με τις πλαστικές επεμβάσεις, θα ήθελα να κάνω λιποαναρρόφηση!
  30. Δεν χτενίζομαι ποτέ με χτένα, ούτε στο κομμωτήριο πάω για χτένισμα. Εδώ και 15 χρόνια έχω μονίμως κοντά μαλλιά, τα έχω βολευτεί και πιστεύω ότι δεν δείχνουν πόσο μεγάλο κεφάλι έχω!
  31. Το μεγάλο κεφάλι μου έμεινε κόμπλεξ από το νηπιαγωγείο όπου ο συμμαθητής μου ο Δημήτρης (που τότε αγαπούσα η άμυαλη 5χρονη) με φώναζε υδροκέφαλη! Μετά από 30 χρόνια, τον είδα τυχαία και είχε κακομεγαλώσει! Με πλημμύρισε αγαλλίαση και δικαιοσύνη! Ο Θεός είναι μεγάλος!
  32. Δεν ξέρω αν φταίει το κεφάλι μου που σε όλες (σχεδόν) τις φωτογραφίες βγαίνω χάλια. Γι'αυτό και δεν μου αρέσει καθόλου να με τραβούν φώτο, ενώ αντίθετα λατρεύω να τραβώ εγώ τους άλλους. 
  33. Ότι είμαι μεγάλη προξενήτρα τα έχουμε πει εδώ. Ότι γνώρισα και το χάσμπαντ με προξενιό το ξέρατε? Στα δικά μου προξενιά η επιτυχία άγγιζε και συνεχίζει να αγγίζει μετά βίας το....2%. Η ξαδέλφη μου τότες, δύο έκανε και χτύπησε 100%! Το ένα ήμουν εγώ!
  34. Όσο είναι η μαμά μου καραμαζώχτρα ακόμα και με τις κορδέλες των κουτιών των ζαχαροπλαστείων, τόσο δεν μπορώ εγώ να μαζεύω πράγματα. 2-3 φορές το χρόνο κάνω εκκαθαρίσεις σε όλα τα πράγματα του σπιτιού, μικρά και μεγάλα, χαρίζοντας: έπιπλα σπιτιού, κουζινικά, παιχνίδια των παιδιών, ρούχα+παπούτσια όλης της οικογένειας. Το θεωρώ τρομερά αναζωογονητικό.
  35. Δεν φοβάμαι καθόλου τις κατσαρίδες, τις οποίες σκοτώνω και πιάνω από τις κεραίες. Στο σπίτι μας είμαι η επίσημη κατσαριδοσκοτώστρα και κουνουποkiller!
  36. Με διακατέχει ένα συνεχές αίσθημα δικαιοσύνης κάτι που είναι και καλό και κακό.  Προκειμένου να μην αδικήσω κάποιον τρίτο, αδικώ πολλές φορές τον εαυτό μου ή τους πολύ δικούς μου ανθρώπους. 
  37. Για χρόνια ολόκληρα έπασχα από το σύνδρομο που καθωσπρεπισμού που με έτρωγε σαν σκόρος. Έχω υπάρξει θύμα τοξικών ανθρώπων, σχέσεων, φιλιών, εργασιακών σχέσεων, κλπ. Έτσι, σταμάτησα να παίρνω αυτά τα ηλίθια τυπικά τηλέφωνα σε συγγενείς επειδή "έπρεπε", να πηγαίνω σε άχαρες κοινωνικές εκδηλώσεις "επειδή αυτό είναι το σωστό" και να μην έχω το θάρρος της γνώμης μου επειδή "θα γινόμουν κακιά"!  Η ζωή είναι μικρή για να αναλωνόμαστε σε "πρέπει"
  38. Για τους ανθρώπους που αγαπώ μπορώ να κάνω τα πάντα. Να γίνω θυσία, να δώσω και το βρακί μου. Μην καταλάβω όμως ότι με εκμεταλλεύονται, θα γίνω μπαρούτι!
  39. Τρέμω ΤΡΕΛΑ το θάνατο και τις ασθένειες! Αυτές οι φοβίες μου χτύπησαν την πόρτα αφού έγινα μαμά. Πρωτύτερα ούτε που επισκεπτόμουν γιατρούς.  Τώρα τρέχω με το παραμικρό, Όλο νομίζω πως κάτι έχω  και πως δεν θα καταφέρω να δω τα παιδιά μου να μεγαλώνουν! Το δουλεύω βέβαια, έχω κάνει και ψυχοθεραπείες και πιστεύω πως είμαι σε καλό δρόμο....
  40. Έχω μεγάλη ευαισθησία με τους ηλικιωμένους ανθρώπους. Τους σέβομαι και τους νοιάζομαι πολύ. 
  41. Λατρεύω και τα δυο μου παιδιά. Είναι ότι καλύτερο έχω κάνει στη ζωή μου. Παραδέχομαι όμως με ντροπή πως ένα τσικ αδυναμίας έχω στον υιό....  Η κοράκλα μου είναι αυτόνομη, κοινωνική, με τσαγανό και τόσο ώριμη. Αντίθετα ο γιος μου είναι ευαίσθητος, τζαναμπέτης και συνάμα αθώος και τρέμω στην ιδέα ότι κάποια μπορεί να τον εκμεταλλευτεί. 
  42. Συνέπεια του Νο 41: Θα γίνω κακιά πεθερά!
  43. Στα 19 μου έκανα την πρώτη μου μεγάλη σχέση, για 2 χρόνια. Ζούσα σε μια υπέροχη φούσκα μέχρι που έμαθα ότι είχα φάει τόσο κέρατο που έφτανε για όλη μου τη ζωή. Έχασα την πίστη μου στους άντρες για πολλά χρόνια μέχρι που ήρθε στην πόρτα μου τ'αψηλό αυτό αγόρι, άνοιξε χαλαρά, μπήκε και εγκαταστάθηκε σιγά σιγά στην καρδιά μου χωρίς να το πάρω χαμπάρι.
  44. Πάσχω στη Γεωγραφία και περιμένω φέτος που πάει η κόρη μου στην Ε' Δημοτικού να μάθω επιτέλους από πόσους νομούς αποτελείται η Ελλάδα και ποια είναι η πρωτεύουσα της Ελβετίας!
  45. Απεχθάνομαι τα χρήματα. Φυσικά και αναγνωρίζω ότι τα χρειαζόμαστε και σαφώς θέλω και τα λούσα μου που και που, όμως ξέρω καλά ότι δεν φέρνουν την ευτυχία και δεν έχω ευχηθεί να είχα πολλά. Η γιαγιά μου έλεγε "μεγάλα καράβια, μεγάλες φουρτούνες".  Δεν έχω αποταμιεύσει ποτέ μου και δεν έχω καθόλου καλή σχέση μαζί τους. 
  46. Μεγάλες αποφάσεις στη ζωή μου τις πήρα λειτουργώντας με την καρδιά και όχι με τη λογική. Αρκετές απεδείχθησαν κατά γενική ομολογία (και μακροπρόθεσμα) λανθασμένες, όμως δεν το μετάνιωσα ποτέ. 
  47. Είμαι πολύ περήφανη! Σε σημείο βλακείας όμως. Δεν θέλω να χρωστάω σε κανέναν λεφτά (το στεγαστικό στην τράπεζα εξαιρείται %$%$#%#$@) ή χάρες. 
  48. Μαστορεύω τα πάντα στο σπίτι μας εγώ: λάμπες, έπιπλα, υδραυλικά , ηλεκτρονικά. Είμαι ξεφτέρι!
  49. Αντίθετα είμαι ανίκανη να κρατήσω ζωντανό φυτό στη βεράντα μου παρόλο που μου αρέσουν τόσο πολύ:( 
  50. Είμαι κινητό ημερολόγιο όπως με αποκαλούν γνωστοί και φίλοι. Θυμάμαι ονόματα, τηλέφωνα γενέθλια, γιορτές, επετείους όλων όσων θέλω και όσων δεν χρειάζεται! Θυμίζω σε φίλους γενέθλια+ γιορτές κοινών μας φίλων και ζητώ ένα αντίτιμο για να συντηρήσω τον εγκέφαλό μου, αλλά κανείς δεν μου το δίνει:))  Μέχρι πρόσφατα έλεγα να κυκλοφορήσω σε app, αλλά υπάρχουν ήδη πολλά και το παράτησα σαν σκέψη!
  51. Μιζέρια, τσιγκουνιά, υποκρισία, αχαριστία, κακία  τα 5 θανάσιμα αμαρτήματα κατ'εμέ.
  52. Δεν μπορώ με τίποτα να συμπαθήσω τα ebooks! Θέλω βιβλία. Δε ρήαλ θινγκ! Τα αγαπώ. Το χρώμα τους, την υφή, τη μυρωδιά τους. Θέλω να τα μυρίζω και να τα χαζεύω. Ειδικά όταν τελειώνω ένα καλό βιβλίο, μπορεί να το ξεφυλλίζω και να το κρατάω για ώρα, σκεπτόμενη το συγγραφέα του και τι ένιωθε τις στιγμές που το έγραφε. Οι βόλτες σε βιβλιοπωλεία κατατάσσονται στις πάνω πάνω θέσεις της λίστας μου περί ευτυχίας.
  53. Είμαι πωρωμένη με τα αστυνομικά μυθιστορήματα όμως διαβάζω και αξιόλογα λογοτεχνικά. Αγαπώ φυσικά Jo Nesbo, τα έχω διαβάσει όλα του και όταν ήρθε πέρυσι στην Ελλάδα πήγα να τον γνωρίσω! Μου ζήτησε να πάμε για αναρρίχηση στην Κάλυμνο και ομολογώ πως με δυσκολία του αρνήθηκα παραμένοντας πιστή στο παρθένο μου αγόρι:)))
  54. Εννοείται πως παρακολουθούμε με χάσμπαντ ανελλιπώς όλες τις αστυνομικές, δικηγορικές, θρίλερ και σειρές μυστηρίου (narcos, true detective, the night of, public morals, the fall, house cards, bones, boston legal, 24, prison break, the closer, csi, ncis, criminal minds, κλπ ).  Αλλά με αφήνει μόνη όταν με ευλάβεια κολλάω στο grey's anatomy, θεωρώντας με ανώμαλη που μου αρέσει να βλέπω να κόβουν σάρκες, να πιάνουν έντερα και εγκεφάλους και να γκομενίζουν ταυτόχρονα. 
  55. Θέλω (και εγώ) να γίνω συγγραφέας. Έχω παρακολουθήσει δύο σεμινάρια δημιουργικής γραφής με δύο υπέροχους ανθρώπους, συγγραφείς και δασκάλους. Τη Σοφία Νικολαίδου και το Βαγγέλη Προβιά. Με αγκάλιασαν, μου έδιωξαν πολλά κλισέ, ξεσκόνισαν το λεξιλόγιό μου, ελευθέρωσαν τα κόμπλεξ μου. Ακόμα δεν έχω γράψει τίποτα, μην με ρωτάτε, απλά το δηλώνω ξανά εδώ μπας και το ξεκινήσω! (αν έχετε κι εσείς το ψώνιο, ενημερωθείτε για την έναρξη των νέων σεμιναρίων εδώ και εδώ αντίστοιχα).
  56. Ακριβώς πέρυσι πέρασα μια αγχώδη διαταραχή-μινι καταθλιψούλα, από πολλά και διάφορα που συνέβαιναν στη ζωή μου. Ευτυχώς με την αγάπη και τη στήριξη της οικογένειάς μου, καλών φίλων, και φυσικά ψυχοθεραπείας, την ξεπέρασα. Εγώ, το χαρούμενο και χαμογελαστό μονίμως άτομο, είχα χάσει το χαμόγελό μου και κάθε διάθεση για ζωή. Συζητώντας με γυναίκες κυρίως φίλες+μαμαδοφίλες, αυτό που διαπιστώνω είναι πως έχουμε επωμιστεί τόσους πολλούς ρόλους, άγχη, φοβίες, υποχρεώσεις, που κάποια στιγμή, εάν δεν τα έχουμε καλά με τον εαυτό μας και δεν διαχειριζόμαστε ορθά τις καταστάσεις, θα τεντώσουμε! Αν νομίζετε πως είστε η μόνη που νιώθει πιεσμένη, απατάστε. Μιλήστε, αρνηθείτε, ζητήστε βοήθεια, δημιουργείστε!
  57. Φέτος λοιπόν την άνοιξη, αφού για 2 χρόνια μου το σύστηνε με πάθος η αγαπημένη μου φίλη Σοφία και στο καπάκι ήρθε και η ανάρτηση της άλλης μεγάλης μου συμπάθειας της Λίτσας, το αποφάσισα και έκανα life coaching με την πιο αισιόδοξη, χαρούμενη, ανοιχτόμυαλη, ακομπλεξάριστη τύπισσα που έχω γνωρίσει! Τη Νικόλ! Ήταν ότι χρειαζόμουν στη φάση εκείνη που ήμουν. Με βοήθησε πολύ. Με χαλάρωσε, μου έδωσε θάρρος, αυτοεκτίμηση, στόχους, αλλαγή σκέψης. Κάντε ένα δώρο στον εαυτό σας: Inspired For Life!
  58. Είμαι πονιάρα και για το λόγο αυτό δεν κάνω αποτρίχωση. Ξυράφι και πάλι ξυράφι!
  59. Έχω τρεις υπέροχες βαπτιστήρες που η καθεμιά έχει τη δική της προσωπικότητα αλλά όλες πήραν λίγο από το...καλό λάδι της νονάς τους.  
  60. Τελευταία άφησα την πολυλογία μου. Αυτό δεν χρειαζόταν να το γράψω. Το εμπεδώσατε. Ευτυχώς όμως, σε συζητήσεις με φίλες/ους ξέρω πότε να πατήσω το pause. Το διευκρινίζω γιατί γνωρίζω άτομα που δεν ξέρουν το πλήκτρο:)

Κυριακή 24 Ιανουαρίου 2016

Εξομολογήσεις μιας 40αρας

Πέρασε κιόλας ένας χρόνος από την τελευταία μας επαφή εδώ μέσα.  Τελικά πάλι Γενάρη επέστρεψα σε τούτη δω τη γωνίτσα να γράψω το κατιτίς μου.

Καλή Χρονιά σας εύχομαι με χαμόγελα αληθινά, όνειρα που πραγματοποιούνται, εμπόδια που ξεπερνιούνται, παντοτινή υγεία και καθαρή αγάπη!!! 

Όχι, δεν θα αρχίσω τις δικαιολογίες γιατί χάθηκα. Οι δυο τελευταίες χρονιές ήταν από τις δυσκολότερες των τελευταίων ετών, προσθέστε και την αναβλητικότητά μου, ορίστε το αποτέλεσμα. Παραμέλησα το blogging μεταξύ άλλων. 

Αυτή την ανάρτηση την είχα ξεκινήσει λίγο μετά τα μπέρθντεϊ μου, τον Ιούνιο, αλλά τώρα αξιώθηκα να την αποτελειώσω.  Βάλτε στο you tube αυτό (αγαπημένο μου και ανεβαστικό κομματάκι) και μετά αυτό, και συγχρόνως....διαβάστε με!

φώτο

Έκλεισα επιτέλους αυτά τα άτιμα τα δεύτερα άντα που τόσο συζητιούνται, που τόσο σημαδιακά είναι στη ζωή μιας γυναίκας και που πολλές φοβούνται να τα ξεστομίσουν γι'αυτό και παραμένουν δεσποινίδες ετών....39.

Η αλήθεια είναι πως κι εγώ δεν ξέρω ακριβώς πως αισθάνομαι. Γενικότερα επειδή πάντα μικροέδειχνα (λόγω καλής ποιότητας DNA από τους γονείς μου-να τα λέμε αυτά) δεν με απασχολούσε το μεγάλωμα. Νόμιζα η αφελής πως "μεγαλώνω" σημαίνει μόνο πως γερνάω εξωτερικά και εγώ θα παρέμενα για πάντα φρέσκια, ανέμελη και στην τσίτα όπως στα 20!

Το 'παίζα κουλ πάντα για την ηλικία μου και καμάρωνα όταν με έκαναν όλοι μικρότερη.  Όμως η πραγματικότητα είναι μια. Μεγαλώνουμε. Και αυτό φαίνεται έξω αλλά και μέσα μας.  Δεν σημαίνει βέβαια πως είναι κακό. Είναι η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων. Ο κύκλος της ζωής.

Πώς το πήρα?  Ανάμεικτα τα πράγματα παιδιά. Μια γλυκόξινη σως από σκέψεις και συναισθήματα.  

Από τη μια πέφτω με τη σκέψη πως (τελικά) μεγαλώνω κι εγώ.

Δεν γουστάρω....

.....που περνάνε τα χρόνια, που βλέπω ρυτίδες στον καθρέπτη, χαλάρωση στο υπόλοιπο κορμί και στα πλαδαρά μου μπράτσα που πλέον το σκέπτομαι δεύτερη φορά πριν τα εκθέσω:)

....που πασαλείβομαι γεμάτη ενθουσιασμό και προσδοκία με κρέμες για κυτταρίτιδα και σύσφιξη (πάντα λίγο πριν την εμφάνιση στην παραλία) και το χειρότερο είναι πως έχω οφθαλμαπάτες πως φεύγει!!!!  Είμαι τελικά άλλο ένα θύμα πετυχημένου μάρκεντιγκ και αυθυποβολής!

Σάββατο 17 Ιανουαρίου 2015

Τα ξυπνήματα

Φέτος το 2015, θα κλείσω τα δεύτερα -άντα της ζωής μου και θέλω να με βρει η στιγμή αυτή φρέσκια και δροσερή σαν παγωμένο γιαούρτι! Να συμβαδίζω με το άσμα της αείμνηστης φίλης μου της Ρίτας, πως οι 40αρες τρώνε λάχανο δύο 20αρες! Τώρα που ακριβώς είναι η αλήθεια και που η υπερβολή στο άσμα αυτό, δεν ξεύρω:) Άλλη κουβέντα, μεγάλη!!!!

Η χρονιά μου που λέτε, δεν ξεκίνησε με τις καλύτερες προδιαγραφές. Με βρήκε πολύ ντάουν και με καμία διάθεση εορτασμού. Θλιμμένη για την ακρίβεια. Οι τελευταίοι μήνες του '14 δεν ήταν καλοί. Κάποια σοβαρά θέματα υγείας αγαπημένου ανθρώπου στην οικογένεια που απαιτούσαν (και απαιτούν) την αμέριστη φροντίδα και αγάπη μας, σε συνδυασμό με την ιδιότητά μου ως εργαζομένης ξανά, εκτός από μαμάς και συζύγου (α και γυναίκας μην ξεχάσω!), με εξολόθρευσαν ψυχή τε και σώματι. Διαπίστωσα πως δεν είμαι όσο δυνατή νόμιζαν όλοι και άλλο τόσο κι εγώ.

φώτο
Καθημερινά νομίζω πως τα κάνω όλα λάθος και κυρίως ότι αφορά στην οικογένειά μου. Διαβάζω δεκάδες άρθρα για την οργάνωση του χρόνου και τη σωστή ανατροφή-διαπεδαγώγηση των παιδιών, τον τέλειο γάμο, την σούπερ συνταγή και νομίζω πραγματικά πως τα εμπέδωσα.  Όταν γυρίζουμε σπίτι, στην πραγματικότητά μας, και γίνεται της μουρλής και πρέπει να τα προλάβω όλα, να μας ακούει η πολυκατοικία μέχρι να κάνει την αντιγραφή του ο Παναγιώτης χωρίς να κρέμεται ο μισός από το κρεβάτι και τα γράμματά του να είναι μία αποτύπωση της Γραμμικής Β, να κλείνω τα παράθυρα για να μην ακούγονται οι φωνές της Αναστασίας που βαριέται να διαβάσει για το αυριανό τεστ και προτιμάει να παίξει με αυτές τις τραγικές κούκλες Monster High, να πρέπει να μαγειρέψω μέσα σε μισή ώρα πριν φύγουμε για δραστηριότητες φαγητό για δύο μέρες, να μαζέψω το χάος του σπιτιού (όσα βλέπει η πεθερά πάντα), να βρω λίγο χρόνο για το χάσμπαντ,  κάπου εκεί στη μέση συνειδητοποιώ πως τελικά συνταγή για όλα τα παραπάνω δεν υπάρχει και σκέφτομαι να πηδήξω από το παράθυρο. Μην φοβάστε. Δεν το κάνω όμως. Είμαι και κότα εκτός από drama queen!  

Κυριακή 26 Οκτωβρίου 2014

Η γιορτή μου, τα εγκλήματα και ένας διαγωνισμός! (ΟΙ ΝΙΚΗΤΕΣ)

Η γιορτή μου!

Μαζί με μένα σήμερα, γιορτάζει και το 1/6 του ελληνικού πληθυσμού! Τα υπόλοιπα ποσοστά μοιράζονται Αγ.Γεωργίου, Αγ. Ιωάννη, Παναγίας, Κωνσταντίνου & Ελένης κ.λ.θ. (και λοιποί θνητοί!).
φώτο από εδώ
Ομολογώ εδώ ενώπιόν σας αναγνωστάκια μου αγαπημένα, πως δεν μου άρεσε παλιότερα το όνομά μου.  Πήρα της γιαγιάς μου της Δήμητρας, μαμάς του μπαμπά μου. Μικρότερη ντρεπόμουν να πω πως λέγομαι! Όσο μεγάλωνα βέβαια το εκτιμούσα και σιγά σιγά το συνήθιζα. Πλέον το αγαπώ γιατί είναι γάργαρο και ιδιαίτερο.  Άσε που έχει αφήσει τα σημάδια του στη θρησκεία, στην ιστορία, στη μυθολογία, στην τέχνη ακόμα και στην πολιτική! Παντού υπάρχει μία Δήμητρα, μία Μιμή, μία Demy ή ένας Δημήτρης που μένει ανφοργκέταμπλ!

Σταματώ τη φλυαρία (σιγά μην μπορώ δλδ!) και προχωρώ στο παρασύνθημα. 

Τα εγκλήματα

Οι φίλοι μου ξέρετε το πάθος μου για την αστυνομική λογοτεχνία, τις ανάλογες κινηματογραφικές ταινίες και φυσικά τις σειρές τύπου CSI!  Αγαπώ τα θρίλερ, τα εγκλήματα (ξέρω, πρέπει να το κοιτάξω αυτό!), τα μυστήρια (μεταφορικώς και κυριολεκτκώς) και τη διαλεύκανση αυτών. 

Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2014

Οικονομικές επαφές....τρίτου τύπου!

Ήμουν ένα σπάταλο πλάσμα μέχρι να γίνω μάνα. Ο χάσμπαντ μου έλεγε πως ακόμα και σε ένα ερημονήσι να με αφήσουν, πάλι θα βρω κάτι να ψωνίσω! Άκου εδώ κακίες! Α πα πα πα!

Θυμάμαι ως ελεύθερη εργαζόμενη νέα, ψώνιζα διάφορα, επέστρεφα σπίτι και είχα ανάκριση από τη μαμά μου.  Είτε λοιπόν της έλεγα πως είναι μιας φίλης μου, ότι τα πήρα προσφορά/σε παζάρι/στις εκπτώσεις, είτε τα έκρυβα! Κάποιες φορές μάλιστα, ανέβαινα σπίτι χωρίς ψώνια, με περίμενε κάτω η κολλητή μου, έμπαινα εγώ κυρία με άδεια χέρια και αφού γλίτωνα τη  μητρική μουρμούρα, έβγαινα στο μπαλκόνι (μέναμε στον 1ο όροφο) και μου τα πετούσε η συνωμότισσα φιλενάδα από την πυλωτή (ευτυχώς μένουμε στον 3ο τώρα σε περίπτωση που μπουν ιδέες στα τέκνα μου!)! Ούτε γάτα ούτε ζημιά λοιπόν! Άντε μετά να καταλάβει η αθώα μανούλα μου αν φοράω κάτι καινούριο ή παλιό.  Βέβαια τώρα ομολογώ παλιές αμαρτίες και με διαβάζει, αλλά ας όψεται, αμαρτία εξομολογουμένη ουκ έστιν αμαρτία:)  Αλλά μου έλεγε η καημένη "Μάζευε τα λεφτά σου, μην τα σκορπάς, θα έρθει μια εποχή και θα τα χρειάζεσαι!"  Που να την ακούσω εγώ! Σε λίγα χρόνια τα ίδια θα λέω στα παιδιά μου. Τελικά όσο και να θέλουμε να αποφύγουμε τη μετάλλαξη, σαν τις μανούλες μας γινόμαστε:)

Όχι πως τώρα δηλαδή εξελίχτηκα σε φραγκοφονιά.  Απλά προσέχω που και πως θα ξοδέψω τα χρήματά μου.  Όχι μόνο λόγω της κρίσης, αλλά και λόγω της μητρότητας.  Δεν θέλω να μεγαλώσω μικρά σπάταλα και κακομαθημένα τερατάκια.
φώτο από εδώ

Πέμπτη 2 Οκτωβρίου 2014

Καν'το όπως ο κύριος Πλυντηριάς!

Σας έχω κουίζ!  Ποια οικιακή συσκευή του σπιτιού όταν χαλάσει, τα βάφετε μαύρα, κλαίτε με μαύρο δάκρυ και ψάχνετε μία σκάφη και ένα καράβι να φύγετε μακριά? Ή έστω ένα μπαλκόνι να πηδήξετε?

Σας βοήθησα πολύ!  Το πλυντήριο!
φώτο από εδώ
Την αγαπώ αυτή τη συσκευή! Την προσέχω σαν τα μάτια μου! Αν μπορούσα θα της είχα ξεχωριστό δωμάτιο όπως στα μεγάλα σπίτια. Ένα laundry room, απλό, λιτό και απέριττο!  Την καημένη όμως την έχω στριμωγμένη σε μια καμαρούλα μια σταλιά....δύο επί τρία (το μπάνιο μας ντε!).

Το Σάββατο που μας πέρασε λοιπόν, η αγάπη μου αρρώστησε! Το μωράκι μου! Κατά τη διάρκεια του πλυσίματος, βογκούσε, μετά σταμάτησε και έβγαζε νερά πολλά (εμένα μου φάνηκε σαν να αιμορραγούσαν οι πληγές του ένα πράμα! Ξέρω πολλά αστυνομικά βιβλία διαβάζω!!), τα ρούχα βγήκαν χάλια, με κολλημένα-λιωμένα χαρτιά πάνω τους.

Πέμπτη 17 Ιουλίου 2014

Καλές βουτιές με χαρμόσυνα νέα!!!!

Αυτή δεν θα είναι άλλη μία καλοκαιρινή ανάρτηση.  Θα είναι όμως μια ανάρτηση γεμάτη αισιοδοξία και φως.  Φως = ήλιος.  Ήλιος = καλοκαίρι! Μμμμμμ μου μυρίζει θάλασσα.

Ακούστε πως έχει το θέμα!  Στο σπίτι μας έχουμε γιορτή!

Η αγαπημένη μου κουμπάρα μου ζήτησε να σας γράψω. Για να δώσει ελπίδα σε όσες γυναίκες παλεύουν όπως και η ίδια να γίνουν μητέρες.

πηγή

Η Δ. είναι η πρώτη μου κουμπάρα (την πάντρεψα πριν 12 χρόνια), φίλη από πάνα στην κυριολεξία! Εκείνη ήταν 2, εγώ σχεδόν 4 όταν γνωριστήκαμε και παίζαμε μαζί με τις αδελφές μας.  Η φιλία μας διαρκεί 35 χρόνια. Δεν έχουμε ποτέ ανταλλάξει ψέμματα ή κολακείες, δεν έχουμε ζηλέψει ούτε καπελώσει η μια την άλλη, όπως δυστυχώς πολλές φορές στις φιλίες είθισται.  Είμαστε πάντα εκεί η μια για την άλλη.

Η Δ. ήθελε από μικρή να κάνει πολλά παιδιά.  Ήταν "γεννημένη μάνα" που λέμε.  Λάτρευε όλα τα πιτσιρίκια και εκείνα την λάτρευαν αμοιβαίως.

Γνώρισε τον άντρα της μικρή, ήταν το άλλο της μισό κι έτσι παντρεύτηκαν αρκετά νέοι.  Πριν ακόμα παντρευτούν είχαν αρχίσει τις απόπειρες τεκνοποίησης και αρχικά δεν πτοήθηκαν από τα χρόνια που περνούσαν αλλά μπεμπέ δεν ερχόταν.  Άλλωστε είχαν τόσο καιρό μπροστά τους.

Μετά από 5 περίπου χρόνια άκαρπων προσπαθειών, αποφάσισαν να επισκεφθούν ένα γενετιστή. Τον πρώτο στη σειρά γιατί ακολούθησαν δεκάδες.  Επώνυμοι αλλά και λιγότερο γνωστοί.  Μέχρι και στη Βόρεια Ελλάδα έφτασε από την απελπισία της.

Παρασκευή 6 Ιουνίου 2014

Δήμητρα η filmaniac (και δωράκι για θερινό σινεμά)!-ΝΙΚΗΤΕΣ

φώτο από εδώ
Μια από τις μεγάλες αγάπες της ζωής μου είναι ο κινηματογράφος.

Έχω διαφωνήσει κατά καιρούς με φίλους και γνωστούς που με κράζουν γιατί δίνω λεφτά στο σινεμά ενώ μπορώ να απολαύσω τις ταινίες από τον καναπέ του σπιτιού μου και τσάμπα!  Ε ρε παιδιά δεν είναι το ίδιο!!!!!!!

Η αίσθηση της μεγάλης αίθουσας, η τεράστια οθόνη, η μαγεία να βλέπεις μαζί με άλλους την ίδια ταινία μόλις αυτή κυκλοφορεί, με ενθουσιάζει απόλυτα!!!

Την αγάπη για το σινεμά μου την έχει μεταδώσει ο πατέρας μου. Μαζί του πήγαμε πρώτη φορά με την αδελφή μου. Μη με ρωτήσετε ποια ταινία είχαμε δει, δεν θυμάμαι!  Αυτό που θυμάμαι μόνο είναι ο έρωτας που με κεραυνοβόλησε και δεν έσβησε ποτές:)

Παρασκευή 23 Μαΐου 2014

We feel good στον ifeelkid!

Ξέρω, θα με κοροϊδεύετε....έχει κολλήσει το blog  μου στο.....περιστέρι εδώ και εβδομάδες.  Σε λίγο θα έβγαιναν και "Τα πουλιά" του Χίτσκοκ να με λιντσάρουν:)

Φιλαράκια μου δεν μπορώ να οργανώσω σωστά τις 24 ώρες της ημέρας! Θέλω το μαγικό συστατικό! Πώς τα καταφέρνετε εσείς? Δεν μου φτάνουν οι ώρες. Νιώθω πως περνάνε και τελικά δεν κάνω τίποτα...

Και μέσα σε όλα αυτά που γεμίζουν τις μέρες (και τις νύχτες μου), προστέθηκε και κάτι καινούριο για να τις απογειώσει!!!!  

Σχεδόν καρμικά, ήρθε μια πρόταση για ιντερνετική ραδιοφωνική εκπομπή, στο ένα και μοναδικό παιδικό ραδιόφωνο........στον ifeelkid.gr.  Όχι όμως μόνη μου. Με άλλες τρεις αγαπημένες μπλογκοφιλενάδες!  Τη Βέρα, την Κάλη και τη Σοφία.

Ο ifeelkid είναι (για μένα) μια καταπληκτική ιδέα ενός σούπερ δραστήριου μπαμπά του Κωνσταντίνου, για να περνούν τα παιδιά μας (αλλά και εμείς) όμορφα, δημιουργικά και χαλαρά τις ώρες της ημέρας.  Έχει ολημερίς δεκάδες εκπομπές για να καλύπτουν κάθε γούστο.  Φανταστικές μουσικές (από τον Σταύρο), παιδικά παραμύθια αλλά και τραγούδια.   Σερφάρετε λίγο στο πρόγραμμα να δείτε τι εννοώ και τσεκάρετε και τις φοβερές εκπομπές που γεμίζουν την καθημερινότητα μας.

Παρασκευή 11 Απριλίου 2014

Ένα χάρτινο περιστέρι + μια θέση στα ρεκόρ Γκίνες = μία μοναδική εμπειρία!

Όταν ζήτησε η δασκάλα του γιου μου (Α' Δημοτικού) να συνοδέψουμε-βοηθήσουμε 4-5 μαμάδες σε μια εκδρομή που θα πήγαινε το σχολείο στο Καλλιμάρμαρο, μιας ένας κίνδυνος υπήρχε λόγω του μεγάλου χώρου και της πολυκοσμίας, χωρίς καν να το σκεφτώ είπα το ναι.  Ψοφάω για οτιδήποτε έχει να κάνει με τα παιδιά μου, τις δραστηριότητές τους και γενικά ότι τους γεμίζει εμπειρίες.  Φυσικά θα ήταν και η κόρη μου που πάει Β' Δημοτικού μαζί και είχα διπλή χαρά!

Ξέραμε λοιπόν πως θα πάμε σε μια εκδήλωση για τους Ολυμπιακούς αγώνες.  Μιας και πήζω τελευταία, δεν ασχολήθηκα να μάθω που ακριβώς θα πάμε.  Μια μέρα πριν έμαθα.

Ναι. Θα ήμασταν και εμείς αρωγοί στην προσπάθεια να μπούμε στα ρεκόρ Γκίνες για την κατασκευή του μεγαλύτερου χάρτινου περιστεριού. Μια προσπάθεια που στόχο είχε και έχει δηλαδή, να περάσει στους μαθητές και σε όλο τον κόσμο, τα μηνύματα των Ολυμπιακών Αξιών, του ευ αγωνίζεσθαι, της ειρήνης, της φιλίας, της αριστείας, μέσα από την κοινή αυτή προσπάθεια.